اخبار، گزارش، مصاحبه و مطالب کارگری

پانزدهمین روز تجمع اعتراضی کارگران کاغذ پارس هفت تپه

برای مشاهدۀ تصاویر، کلیپ ها و مطالب سندیکا اینجا کلیک کنید.

ما کارگر کاغذپارس علیه ظلم و بیداد می جنگیم، می جنگیم

پانزدهمین روزتجمع اعتراضی کارگران بیکارشده کاغذ پارس هفت تپه اینجا فیلم دیگری از تجمع امروز اینجا کلیک کنید.

پنجشنبه ۱۳ اردیبهشت /۱۴۰۳
***********

سیزدهمین روز تجمع اعتراضی کارگران کاغذ پارس هفت تپه

"تجمع در مقابل فرمانداری شوش"

امروز سه شنبه کارگران کاغذپارس در اعتراض به عدم امنیت شغلی وتعطیلی کارخانه کاغذپارس هفت تپه، درمقابل فرمانداری شوش تجمع اعتراضی خود را بگذار کردند. ‌
شور بختانه تا به امروز به جز تهدید و ارعاب هیج گونه پاسخی از طرف مسٸولین شرکت وشهرستان شوش، به خواست و مطالبات کارگران معترض داده نشده است.

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

سه شنبه ۱۱ اردیبهشت/۱۴۰۳
***********

دوازدهمین روز اعتراض کارگران کاغذپارس هفت تپه.

کارگران کاغذپارس هفت تپه در دوازدهمین روز اعتراض خود، امروز دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ماه مجددا درمقابل فرمانداری شوش دست به تجمع زدند.
اعتراض کارگران کاغذ پارس هفت تپه ادامه دارد اما تا کنون هیچ کسی پاسخگوی خواست و مطالبه کارگران ستم دیده نبوده است. تنهای صدای که متوجه کارگران شده است تهدید و ارعاب توسط مقامات قضای وامنیتی شوش میباشد.
امروز کارگران کاغذ پارس هفت تپه در دوازدهمین روز اعتراض خود نسبت به تعطیلی شرکت و بلاتکلیفی بیش از هفت صد کارگر این واحد تولیدی، توسط پلیس اطلاعات و امنیت شوش احضار شدند.
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه ضمن حمایت خود از خواست و مطالبه کارگران کاغذ پارس هفت تپه، هرگونه تهدید وارعاب کارگران را شدیدا محکوم کرده و خواهان رسیدگی هرچه سریع به خواست ومطالبه کارگران کاغذ پارس میباشد .

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

دوشنبه ۱۰ اردیبهشت / ۱۴۰۳
***********

فقط کف خیابون به دست میاد حقمون

تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی شوش و کارگران کاغذ پارس هفت تپه در اعتراض به فساد و گرانی، تورم و نداری، در اعتراض به حقوق های ناچیز و نامناسب، اعتراض به عبارت و تبعیض و نابرابری ها.
صحبت‌های یکی از کارگران کاغذپارس هفت تپه یکشنبه۹ اردیبهشت/۱۴۰۳ در تجمع امروز مقابل فرمانداری شهرستان شوش. اینجا کلیک کنید.
صحبت‌های فریدون نیکوفرد کارگر بازنشسته سنديکای کارگران نیشکر هفت، امروز یکشنبه در تجمع مشترک بازنشستگان وکارگران کاغذپارس هفت تپه. همانطور که در فيلم مشاهده می‌شود حضور بازنشسته ای با ویلچر. نشان دهنده فشارهای اقتصادی به توده‌ ستم دیده وزحمتکش اینجا کلیک کنید.

***********

"زنده باد جنبش کف خیابان"

"کارگر بازنشسته اتحاد، اتحاد"

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

یکشنبه۹/اردیبهشت/۱۴۰۳
***********

اسماعیل گرامی: خُب، حالا ما بازنشستگان چکار باید بکنیم؟؟!

محمدِ اسدیِ سرمایه دار رئیس "کانون عالی بازنشستگان" در چند ماه گذشته دَم از این میزد که با پیگیریِ این کانون، در سال ۱۴۰۳ حقوقها حتما مطابق با ماده ۹۶ پرداخت خواهند شد. در حالیکه نرخ تورم ( با محاسبات حکومتی) به ۶۰٪ رسیده است، او سخنرانی میکرد، مصاحبه میکرد و یا در لایو چت ها با متانت! امیدهای فراوان میداد. کسانی که ماهیت "کانون عالی بازنشستگان" و ماهیت این دزدان شریک قافله را میدانستند و میدانند، سر سوزنی به این وعده های فریبکارانه ایمان نداشتند و میدانستند دست این اعضای کانون عالی بازنشستگان و مسئولین حکومتی در یک کاسه است (اساسا کل مرکزیت این کانون، از عناصر حکومتی میباشند و وظیفه دارند نقش گرگ در لباس میش را بازی کنند). در این گلباران ماده ۹۶ ؛ اعضای هیئت مدیره کانونهای بازنشستگان سراسر کشور که تنها چشم به بالا رفتن از پله های ترقی دارند و بفکر میز و صندلی و حقوقها و دله دزدی های خود هستند، با چاپلوسی و پاچه خواری، پا منبری محمد اسدی و دار و دسته او را میکردند و به بازنشستگان امید میدادند که این سوپرمن ها امسال چنین میکنند و چنان میکنند! دادن چنین امیدهای واهیِ سوپرمنی به بازنشستگان از آن جهت بود که برای بازنشستگان دیگر پوچ بودن تنها شیوه مطالبه گری این کانونی ها (یعنی نامه نگاری و ملاقات با مسئولین)، عیان شده بود؛ در نتیجه لازم بود به شکل دیگری بازنشستگان را فریب دهند!
سرانجام آخرین جلسه فرمایشی "اعضای کانون عالی بازنشستگان" با میرهاشم موسوی مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی در روز چهارشنبه پنجم اردیبهشت ماه به اتمام رسید و نتیجه نهایی همانی شد که قابل پیش بینی بود، خروجی جلسه همان تصمیم وزیر کار از آب درآمد: حقوقها طبق مصوبه شورای عالی کار پرداخت میگردند! در حقیقت قرار نبود این "اعضای کانون عالی بازنشستگان" بر روی این تصمیم غیر قانونی؛ ارتجاعی و ظالمانه وزیر کار تاثیر بگذارند! حال که نامه نگاری و ملاقات با مسئولین جواب نداد! حال که کارزار استیضاح و تلفن زدن به نمایندگان مجلس جواب نداد! و در پایان؛ پیگیری "اعضای کانون عالی بازنشستگان" جواب نداد، کسانیکه این روشها را برای کسب خواسته تبلیغ میکردند به ما جواب بدهند " خُب، حالا ما بازنشستگان چکار باید بکنیم؟". تا آنجا که ما شما ها را میشناسیم، به ما جواب میدهید که برویم به خانه و زانوی غم بغل بگیریم، دعا کنیم و نفرین کنیم و برای فقر و فلاکت خود زار زار گریه کنیم و ماده ۹۶ تامین اجتماعی را از ذهنمان پاک بکنیم. ولی نه!! ما با خوشحالی از اینکه یکبار دیگر شماها رسوا شدید؛ ما راه خودمان را میرویم، راهی که تجربه کرده ایم و نتیجه گرفته ایم. آنقدر به کف خیابان میرویم تا حق خودمان را بگیریم، پیروزی از آن ما میباشد.

اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)

هفتم اردیبهشت ۱۴۰۳

***********
***********

بیانیه مشترک تشکل های مستقل

اول ماه مه روز تجلی همبستگی و هویت مستقل کارگران

روز جهانی کارگر روز نماد همبستگی و بر افراشتن پرچم مبارزه مستقل طبقه کارگر علیه نظام سرمایه داری است. از آن زمان که نظام سرمایه داری مبنای رونق بازار و سلطه خود را با شلاق بردگی مزدی بنانهاد و ۱۶ ساعت کار در روز در ازای لقمه ای نان برای رفع گرسنگی و از سرگرفتن کار و استثمار را به قانون خود بدل ساخت، روشن بود که کارگران چاره ای جز مبارزه با این ستم و استثمار به منظور رهائی از وضعیتی که نظام سرمایه داری بر آنها تحمیل می کند ندارند. کارگران از شرایط زندگی خود دریافتند که هرچه بر ارزش آفرینی نیروی کارشان افزوده می شود میزان بهره کشی از آنان توسط سرمایه داران بیشتر می گردد و جسم و جانشان به شکل کامل تری به خدمت تولیدی در می آید که متعلق به آنان نیست و هر روز و هر ساعت ثروتی ایجاد می کنند که محصولی جز فقر برای کارگران ندارد.... متن کامل را اینجا کلیک کنید.

***********

گرامی باد روز جهانی کارگر

نان     کار     آزادی

***********

فقط کف خیابون به دست میاد حقمون

"زنده باد جنبش کف خیابان"

‏امروز ۳ شنبه مورخه ۴٠۳/۲/۴ تجمع بازنشستگان مطالبه گر شهرستان اهواز سازمان تامین اجتماعی، کشوری و فولادی درب استانداری خوزستان. تا گرفتن حق خود از دست ظالمان، ستمگران، از پای نمیشینیم.

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

سه شنبه ۴ اردیبهشت/۱۴۰۳
***********

"زنده باد جنبش کف خیابان"

فیلم دیگری از تجمع اعتراضی کارگران کاغذ پارس آنچه باید درباره تجمع امروز کارگران کاغذپارس بدانید. اینجا کلیک کنید.

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

***********

اعتصاب و تجمع کارگران کاغذ سازی پارس و طبیعت سلولز

"پیروز باد جنبش کف خیابان"

بیش از۴۰۰ نفر از کارگران کاغذ سازی پارس و طبیعت سلولز زیر مجموعه شرکت کاغذ سازی در اعتراض به اخراج همکاران خود درحمایت از همکاران اخراجی‌، دست از کار کشیدن و در حمايت از همکاران اخراجی‌ خود، در مقابل فرمانداری شهرستان شوش دست به تجمع اعتراضی زدند.
سنديکای کارگران نیشکر هفت تپه ضمن حمایت از اعتصاب و اعتراض کارگران پارس طبیعت سلولز وابسته‌ به‌ کاغذ سازی پارس هفت_تپه، خواهان‌ بازگشت به کار بی قید شرط کارگران اخراجی‌ این واحد صنعتی می‌باشد.

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

کارگران متحد هرگز شکست نمی خورند

یکشنبه ۲/اردیبهشت/۱۴۰۳

سنديکای کارگران نیشکر هفت تپه
***********

تجمع کارگران اخراجی پارس طبیعت سلولز

تجمع کارگران اخراجی پارس طبیعت سلولز در مقابل اداره تعاون کار و رفاه اجتماعی شوش.
اخراج ۱۰۰ نفر از کارگران پارس طبیعت سلولز
کارگران می گویند که:
ما عمری را در این شرکت گذراندیم و زمانی که کار میکردیم از مخارج زندگی با توجه به تورم بر نمی آمدیم ، الان که اخراج شدیم وعذر ما را خواستند یعنی نابودی ما و خانواده هایمان در این شرایط است. بدهی به بازار، اقساط وام ها، خرج و مخارج را از کجا تهیه کنیم؟

شنبه/۱ اردیبهشت/۱۴۰۳
***********

اسماعیل گرامی: رهنمودهایی برای مسخ کردن کارگران و بازنشستگان

از آذر ماه سال گذشته که قرارداد بیمه تکمیلی بازنشستگان تأمین اجتماعی منعقد شد، "فقط در همان ماه" حق بیمه ها به شرکت مربوطه پرداخت شده و این در حالی است که حق بيمه از فیش حقوقی بازنشستگان به صورت ماهانه کسر می شود. اگر سازمان تامین اجتماعی حق بیمه ها را به شرکت واگذار نکند، شرکت هم خدماتی به بازنشستگان ارائه نمی کند که در حال حاضر در این وضعیت هستیم. علی اکبر عیوضی دبیر کانون کارگران بازنشسته تامین اجتماعی استان تهران ضمن گفتن مشکل ذکر شده به خبرنگار عصر خبر (۱۴۰٣/۰۱/۲۱)، مدیر عامل و معاونان سازمان تامین اجتماعی را خطاب قرار داده و تهدید میکند که «اگر نمی توانید سازمان را اداره کنید فکری به حال خودتان کنید چون بازنشستگان در مراجعه به کانون ها عاملان سرگردانی خود را نفرین می کنند و آرزوی مرگ خود و آنها را دارند»، چه تهدیدات خطرناکی!! ۴۵ سال است که این حکومت و دست نشانده های آن تلاش دارند کارگران ، بازنشستگان و دیگر اقشار زحمتکش این جامعه را مسخ نمایند! آنها میگویند مشکلات زندگی را یا با دعا کردن و یا با نفرین کردن حل کنید!! اگر حقوقهایتان زیر خط فقر تصویب میشود و یا بیمه های تکمیلی خدمات نمیدهند؛ صولت مرتضوی و یا میرهاشم موسوی را نفرین کنید! اگر حقوقتان جوابگوی خرید گوشت، مرغ، برنج، روغن و دیگر مایحتاج زندگی را نمیدهد؛ دعا کنید که وضع زندگیتان از این بدتر نشده است، بیشتر دعا کنید تا وضع زندگیتان بهتر شود! شما فقط یا دعا کنید یا نفرین کنید، کاری به کار اختلاس چهار میلیارد دلاری چای دبش و یا اختلاس بزرگ فولاد مبارکه نداشته باشید! البته علی اکبر عیوضی راه جدیدی را هم پیدا کرده است که میگوید "آرزوی مرگ خود و یا مسئولین را بکنید"! علی اکبر عیوضی خود خوب میداند که بسیاری از کارگران بخاطر از دست دادن شغل و یا پائین بودن درآمد؛ دیگر مرگ خود را آرزو نمیکنند بلکه متاسفانه براحتی به زندگی فلاکتبار خود پایان میدهند! و یا بعلت نداشتن یک تغذیه سالم و یا نداشتن بهداشت و درمان استاندارد، دچار مرگ زودرس میشوند! اما این مسئله که بازنشستگان آرزوی مرگ مسئولین را بکنند، تاریخ بشریت نشان داده است که مرگ یک فرد با آرزوی دیگران اتفاق نمیافتد. گذشته از این آرزوهای پوچ؛ با تعویض و یا مرگ یک مسئول؛ مشکل بازنشستگان حل نمیشود؛ چرا که با چنین اتفاقی، فرد دیگری بر سر کار میآید و او باید همان وظایف مسئول قبلی را انجام دهد!
سالهاست که دیگر این رهنمودهای مذبوحانه ی علی اکبر عیوضی و امثال او قابل پذیرش نیستند! محمود رضا خاوری مدیرعامل پیشین بانک ملی ایران بر روی پیشانی خود جای مُهر داشت و هر جمعه با چفیه ای بر گردن در صف اول نماز جمعه می ایستاد، درست در زمانی که دیگران در حال دعا کردن و نفرین کردن بودند؛ او بفکر اختلاس خود بود و سرانجام با اختلاسی برابر با بودجه یک سال این مملکت از کانادا سر در آورد! مگر میشود کسی زمینخواری کاظم صدیقی امام جمعه موقت تهران (اِند دعا کردن و نفرین کردن) را ببیند و این رهنمودهای فریبکارانه را بپذیرد؟!
امروزه کارگران و بازنشستگان به این مسئله پی برده اند که نه تنها با دعا کردن و نفرین کردن بلکه با مرگ مسئولین و یا تعویض آنها و یا با تعویض دولتها به خواسته های خود نمیرسند. ما با این فرد یا آن فرد و یا این دولت یا آن دولت طرف نیستیم، ما با کل حکومت طرفیم و فقط در کف خیابان میتوانیم خواسته های خود را بگیریم.

اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)

٢٦ فروردین ۱۴۰٣
***********

امکانات نداریم، بیمارستان نداریم، تفریحگاه نداریم، جاده نداریم، پارک شهر نداریم، پل چهار راه نداریم،
بیمارستان تأمین اجتماعی نداریم و ...
اینها شعار نیستند، اینها بخش کوچکی از "نداریم" هایی هستند، که روز به روز اضافه میشوند. اینها نمایش کوچکی از پلشتی مناسبات و مدیرانی است که با قلم خود، خون به دل بازنشستگان کرده اند.
بی عرضگی مدیران ارشد، سازمان تأمین‌اجتماعی، کانون عالی و زورگویی وزیر کار همراه با افراد نفوذی در ابرگروه ها وضعیت بغرنجی را پیش روی بازنشستگان قرار داده است.

بازنشستگان شهرستان شوش، يکشنبه ۲۶فروردین۱۴۰۳، مقابل تأمین‌اجتماعی
***********

فقط کف خیابون به دست میاد حقمون

حقوقه نصفه نیمه، سکوت کنی همینه
لشکری، کشوری، تامین اجتماعی، اتحاد اتحاد
تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی شوش در اعتراض به وضعیت اسفبار، نامناسب و ناچیز دستمزد ها، در اعتراض فساد و غارت، اعتراض به عدم دسترسی به درمان و تامین اجتماعی، اعتراض به فقر و نداری، در اعتراض به تبعیض و نابرابری ها.

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

یکشنبه/۲۶ فروردین/۱۴۰۳
***********

فقط کف خیابون به دست میاد حقمون

تجمع بازنشستگان تامین اجتماعی شوش در مقابل اداره کار، در اعتراض به دستمزد های نامناسب و ناجیز، فقر و نداری، فساد و غارت، تبعیص و نابرابری ها.

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

یکشنبه ۱۹ فروردین/۱۴۰۳
***********

اسماعیل گرامی: از ساختار کانون های بازنشستگان تا کف خیابان!

سالهاست که بازنشستگان از کانونهای بازنشستگان میخواهند خواسته های آنها(در راس این خواسته ها افزایش حقوق) را برآورده کنند. اما این کانونها حتی برای یکبار هم که شده؛ خواسته بازنشستگان را برآورده نکرده اند. آنها برای آنکه مانع فوران اعتراضات بازنشستگان شوند؛ برای کسب خواسته ها؛ یا میگویند«به فلان مسئول حکومتی نامه نوشته ایم» یا میگویند«قرار است با فلان مسئول حکومتی ملاقات کنیم»! اما چرا آنها با این نامه نگاریها و این ملاقاتها قدمی برای بازنشستگان برنداشته اند؟ واقعیت این است که این تشکلها ساخته "حکومت" میباشند! انتخابات آنها کاملا زیر نظر حکومتیان انجام میشود! حقوق و بودجه آنها را حکومت تهیه میکند و در نتیجه همچون "نهادهای زیرمجموعه حکومت" باید خط مشی حکومت را پیش ببرند. زیرمجموعه بودنِ حکومت، آنجا بیشتر نمایان میگردد که پدیده هایی را که در حکومت میبینیم در این "تشکلهای زرد" نیز میبینیم. اگر در کانونی؛ اعضای هیئت مدیره حاضر نیستند در مورد مسائل مالی شفاف سازی کنند؛ مشابه همین عمل را در شهرداری یا سازمان تامین اجتماعی و یا فلان وزارتخانه نیز میبینیم. در کانونِ تبریز اعضای هیئت مدیره از پول کانون برای خود آجیل شب عید میخرند! اگر رد این دَله دزدی را دنبال کنیم به آموزشهایِ عوام فریبی و بوقلمون صفتیِ امام جمعه تهران کاظم صدیقی و یا فرصت طلبی هایِ اختلاسگران چای دبش میرسیم! یله دادنِ عضو هیئت مدیره بر روی صندلی چرخدار در پشت میز و برای بازنشستگان امکانات سفرهای زیارتی و سیاحتی را فراهم کردن؛ در نوبت قرار دادن بازنشستگان برای گرفتن وام و گپ و گفتگویی با آنها(که این الطاف فراموش نشوند!!)، در حقیقت همان بوروکراسی و پارتی بازیِ درون اداره های حکومتی میباشد. به پشتوانه حکومت از حقوق بازنشستگان، معادل 1% حق مسکن به جیب آنها میرود و هنگامیکه قراردادهای بیمه های تکمیلی بسته میشود؛ هرچه مبلغ قرارداد بیشتر باشد این کانونها بیشتر خوشحال میشوند، آنها بفکر کارگران و بازنشستگان نیستند، آنها بفکر پورسانت خود از این قراردادها میباشند؛ ناف آنها به این قراردادها بسته شده است، تو گویی برای یک وزارتخانه بودجه تعیین میکنند!
اگرچه هستند در این کانونها بازنشستگانِ صادقی که فکر میکنند میتوانند به همکاران خود خدمت کنند ولی همین افرادِ صادق با ایجاد خوشبینی در بین بازنشستگان بیشترین ضربات را به ذهنیت بازنشستگان میزنند. همچنین گاهی تبلیغ میشود افرادی با تحصیلات عالیه باید وارد کانونها شوند چرا که خوب میتوانند قوانین را درک کنند. این ادعا میخواهد کانونها را مرکز تحصیلات، فهم و شعور و بازنشستگان را افرادی نا آگاه که از قوانین چیزی سر در نمیآورند؛ تعریف کند. در حقیقت این ادعا میخواهد با چنین ترفندی؛ بازنشستگان را بطرف کانونها جذب نماید! یک روز با ریش و تسبیح و پیراهنِ سفیدِ یقه گرد که بر روی شلوار افتاده بود؛ کارگران و بازنشستگان را فریب میدادند حالا با دکتر مهندس و صورتهای دو تیغه و کت شلوارهای اطو کشیده دست به فریبکاری میزنند (عملکردی که مشابه آنرا بصورت گسترده در حکومت هم میبینیم). گاه گفته میشود "اگر اساسنامه کانونها تغییر کنند؛ آنها نیز متحول میگردند"! چنین توهمی مانند این امر غیر ممکن میماند که کارمندی بتواند ساختار "شهرداری" را به نفع شهروندان تغییر دهد.
در چنین شرایطی که حکومت حداقل دستمزد را چندین برابر زیر خط فقر تصویب کرده است و به حقوق بازنشستگان مبلغ ناچیزی اضافه نموده، آیا این "نهادهای زیرمجموعه حکومت" میتوانند معترض شده و با روشهای معمول خود این حقوقها را افزایش دهند؟ کدام بار توانسته اند که این بار بتوانند؟ وقتی بازنشستگان تجربه خود یعنی کف خیابان را مطرح میکنند که توسط آن در گذشته توانسته اند به خواسته خود برسند، عده ای برای لوث کردن این تجربه سریعاّ میگویند "الآن امکان کف خیابان آمدن نیست"! باید به این افراد گفت هدف از مطرح کردن این تجربه؛ آن است که گفته شود؛ در این مقطع؛ "تنها و تنها راه حل" همین کف خیابان میباشد! باید به این افراد گفت هدف از مطرح کردن این تجربه آن است که گفته شود نامه نگاری، ملاقات با مسئولین، تلفن زدنِ بازنشستگان به مسئولین و یا کارزار استیضاحِ وزیر کار هرگز جواب نمیدهد. مطرح کردن کف خیابان یک پیشنهاد نیست!! بلکه در این شرایط زمانی؛ مطرح کردن این تجربه؛ از شرایط عینی جامعه نشئت میگیرد. بالا رفتن اجاره خانه، بالا رفتن هزینه درمان و تحصیل، بالا رفتن قیمت گوشت، مرغ، روغن، برنج و بطور کلی گرانی و تورم سرسام آور، بازنشستگان را هر روز به آمدن به کف خیابان مستعدتر میکند. طبیعی میباشد افرادی که به بازنشستگان آدرس غلط میدهند عاملی بازدارنده هستند و افرادی که راه حل درست را ارائه میدهند توان بازنشستگان را افزایش میدهند.

اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)

١٧ فروردین ۱۴۰۳
***********

تجمع بازنشستگان شوش، کرخه، هفت تپه

یکشنبه ۱۹ فروردین ۱۴۰۳

ساعت ۱۰ صبح مقابل اداره کار

***********

اسماعیل گرامی: چرا از " کارزار استیضاح وزیر کار " استقبال نمی شود؟!

برای مشاهدۀ تصاویر، کلیپ ها و مطالب سندیکا اینجا کلیک کنید.
نمایندگان به اصطلاح کارگری "شورای عالی کار" ادعا کردند که حداقل دستمزد سال ۱۴۰۳ را برابر با سبد معیشت یعنی ۱۵ میلیون تومان افزایش میدهند ولی پس از به توافق نرسیدن و امضاء نکردنِ مصوبه دستمزد؛ با جملاتی چون "ما سرافرازانه و با افتخار این جلسه را ترک کردیم و زیر بار چنین ننگی نرفتیم" مذاکره را ترک کردند. در تمام دنیا و در کشور خود ما نیز، پس از عدم توافق و ترک جلسه؛ کارگران قدرت خود را به نمایش میگذارند: اعتصاب و اعتراض. اما در اینجا؛ نمایندگان به اصطلاح کارگری؛ چنین بازگو کردند که اگر فراخوان تجمع میدادند کسی از فراخوان آنها استقبال نمیکرد!! براستی عجیب است، کسانی خود را نمایندگان کارگران میدانند که خود اقرار میکنند دارای پشتوانه کارگری نیستند، کارگران آنها را به کارفرما و به پای میز مذاکره تحمیل نکرده اند و این افراد دارای قدرت لازمه (اعتصاب و اعتراض) برای چانه زنی نمیباشند. واقعیت این است که این افراد پس از گذشتن از صدها فیلتر(مانند یک شهردار یا یک استاندار)؛ از طرف حکومت در مکان مورد نیاز(شورای عالی کار) منصوب شده اند که طبیعتا این افراد باید از "منافع حکومت" دفاع نمایند.
اما پس از شکست ادعای ۱۵ میلیون تومان برای حداقل دستمزد، این نمایندگان به اصطلاح کارگری برای آنکه نشان دهند مطالبه گری آنها هنوز پایان نیافته راه دیگری را انتخاب کردند: کارزار استیضاح وزیر کار.
اما این کارزار با استقبال کارگران و بازنشستگان روبرو نشد. عده ای این عدم استقبال از "کارزار " را ناشی از ترس کارگران و بازنشستگان دانسته و یا عده ای آنها را مرده های متحرک دنیای مجازی نامیده اند!!!
اما براستی چرا کارگران و بازنشستگان از این کارزار استقبال نکردند؟!! آیا آنها ترسو هستند؟ آیا آنها مرده های متحرک دنیای مجازی هستن؟ واقعیت این است که کارگران و بازنشستگان از خود میپرسند که شکایت وزیر کار را به پیش چه کسانی میخواهیم ببریم؟ نمایندگان مجلس؟! آیا نمایندگانی که با گرفتن ماشینهای شاسی بلند از استیضاح وزیر صمت صرفنظر کردند؛ مگر میشود جانب ما را گرفته و وزیر کار را استیضاح کنند؟ مجلسی که نمایندگان آن همسو با وزیر کار سن بازنشستگی را افزایش داد، یک مجلس ضد کارگری نیست؟ آیا این مجلس برای ما عدالت خواهی میکند؟ و وزیر کار را بخاطر مواضع ضد کارگریش استیضاح میکند؟ مجلسی که همین چند وقت پیش ارزش افزوده را از نه در صد به ده درصد افزایش داد که نتیجه آن گرانی و تورمی می شود که دود آن به چشم اقشار زحمتکش جامعه میرود، آیا برای ما دلسوزی میکند؟ و بر اجرای اصل ۴۱ قانون کار و ماده ۹۶ تامین اجتماعی پا فشاری میکند؟ کسانی که این کارزار را به راه انداخته اند گویا فراموش کرده اند که پس از پرداخت بدهی ۹۰ همت و ۷۰ همت دولت به سازمان جهت اجرای متناسب سازی، این مجلس هرگز پیگیر نشده است که چرا سازمان، متناسب سازی را پیاده نکرده است؟
این نمایندگان اگر دلسوز کارگران و بازنشستگان بودند در مقابل مافیای اینترنتی حکومت می ایستادند و اجازه نمیدادند تعرفه های اینترنتی ۳۴ درصد افزایش یابد.
هنگامیکه ۴ میلیارد دلار اختلاس دبش صورت میگیرد، تو گویی در این مملکت هیچ اتفاقی نیافتاده است، از دیوار صدا در میآید که از این نمایندگان مجلس صدا در نمیآید! کاظم صدیقی امام جمعه موقت تهران این فرد بوقلمون صفت و پسرانش دست به زمین خواری میزنند، این عروسکهای خیمه شب بازیِ مجلس اجازه دخالت به چنین مقوله ای را ندارند و لال میشوند! حال این مجلس در درخواست استیضاح میخواهد جانب ما را بگیرد؟ این مجلس با چنین ماهیتی؛ حتی اگر صولت مرتضوی را استیضاح و برکنار نماید وزیر جدیدی را که تایید میکند؛ کسی نخواهد بود جز ورژن جدید صولت مرتضوی.
اینکه عده ای فرصت طلب برای حفظ منافع خود این کارزار را براه انداخته و آنرا دامن میزنند؛ طرف صحبت ما نیستند، طرف صحبت ما آن دوستان و همکارانی هستند که از روی احساسات و از روی نفرتی که از صولت مرتضوی دارند بدون در نظر گرفتن ماهیت مجلس که در بالا بخشی از آن نشان داده شد، از ما انتظار دارند که در این کارزار شرکت کنیم. "کارزار استیضاح وزیر کار" جدا از اینکه کوبیدن آب در هاون میباشد و عملی بی نتیجه خواهد بود، کوبیدن مُهر تاییدِ اعتماد و حقانیت بر پای عملکرد مجلس است.
این کارزار میخواهد تا یک سال دیگر ما را سرگرم نگه دارد!! اما تجربه نشان داده است که فقط با آمدن به کف خیابان میتوان به خواسته های خود رسید.

اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)

پنجم فروردین ۱۴۰۳
***********

مطلب دریافت شده

درود و سپاس به همکاران گرامی. بار دیگر خصلت و ذات بد اندیش وزیر کار نمایان شد و همراه با صاحبان زر و زور دستش را برای برگلوی کارگران و بازنشستگان جهت خفه کردن آنها گذاشت و مصوبه ضد انسانی و کارگری و بازنشستگان را همراه با طیف خود بدون حضور نمایندگان کارگری به امضا رساند.
آقای وزیر چطور تعرفه دکترها با آن درآمد آن چندانی ۴٦ درصد افزوده میشود و صاحبان زروزور و کارخانه داران خود هرروز برای محصولاتشان نرخ تعیین می کنند اما برای کارگران و بازنشستگان صدها ارباب و سرمایه دار وباصطلاح اقتصاددان های بدون فهم و دانش علمی تصمیم گیری می کنند دراین چندساله تمام اموال و دارایی سازمان بخاطر ندانم کاری و سیاستهای نابخردانه امثال شما به غارت رفت تمام شرکتهای شستا حیات خلوت نمایندگان و وزرای مختلف شد و مارا برده فرض کردید وهربلایی را که باب میل شما و امثال شما بود برسر ما مظلومان و محرومان جامعه پیاده کردید و مصوبه ای را بدون توجه به قانون و ماده ۴۱ و ۹٦ به همراه طیف خود به امضا رساندید و حق بازنشسته ای که ۳۰ تا ۳۵ سال از بهترین عمر خود را درعرصه تولید و جنگ برای پیشرفت و دفاع از این آب و خاک گذراند و بیمه خودراقبل از دریافت حقوق پرداخت کرد تا شعار تامین اجتماعی نیاز امروز و پشتوانه فردا را شاهد باشد ولیکن حالا با سیاستهای ضد کارگری شما و امثال شما دراین چند دهه مواجه شد تا محتاج نان شب باشد و شرمنده زن و بچه خود شود شما به چه مجوزی و طبق کدام قانون برای بازنشسته ای که بالاترین حق بیمه را داشته است ۲۲ درصد که نصف تورم موجود هم نمی باشد در نظر می گیرید و سرخوش ازاین اعمال ضد انسانی و ضد بازنشستگی خود پای این مصوبه را امضا می کنید ولیکن بدانید این تصمیم غیر قانونی و نابخردانه شما بدون جواب نخواهد ماند و بازنشستگان با تمام قوا جهت حقوق پایمال شده خود اقدام خواهند کرد و مسئول تبعات آن شما با این عمل خلاف قانون تان می باشید.

جمعی از بازنشتگان تامین اجتماعی شوش

/۳ فروردین /۱۴۰۳
***********

شورای عالی کار، حامی سرمایه دار

در روز های پایانی سال ۱۴۰۲، حداقل مزد سال ۱۴۰۳ طبق روال معمول از طرف نمایندگان و صاحبان سرمایه در ایران تصویب و ابلاغ شد.
بر اساس این مصوبه، حداقل دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۳ نسبت به سال ۱۴۰۲ به میزان ۳۵.۳ درصد افزایش یافت. میزان افزایش دستمزد سایر سطوح هم ۲۲ درصد به اضافه رقم ثابت ماهانه ۶ میلیون و ۹۰۰ هزار و ۷۸۰ ریال تعیین شد. با توجه به سایر آیتم‌های مزدی، حداقل دریافتی کارگران در سال آینده، ۱۱ میلیون و ۱۰۷ هزار تومان خواهد بود.
بر اساس گزارش مرکز آمار ایران در زمستان سال گذشته از ۶۵ میلیون نفر افراد بالای ۱۵ سال در ایران، ۲۴ میلیون نفر شاغل بوده اند. بر طبق تعریف مرکز آمار، شاغل کسی است که در طول هفته حداقل یک ساعت کار داشته باشد و همچنین افرادی که بدون دریافت مزد برای یکی از اعضای خانوار خود به دلیل نسبت خویشاوندی دارند کار می کنند.
هر چند این آمار ها تنها بخشی از واقعیت را نشان می دهند، اما همین اندازه کافی است تا نشان داده شود که توده های کارگر و زحمتکش و تحت ستم در ایران در چه شرایط اسفباری زندگی می کنند.

" نمایش تلویزیونی"
امسال بر خلاف سال های گذشته، صدا و سیمای حکومتی " خیمه شب بازی دستمزد ۱۴۰۳" را سازمان داده بود.
دستگاه دروغ پرداز سیمای جمهوری اسلامی ایران با دعوت از کارشناسان؟!! و نمایندگان کارگری؟!! تمام تلاش خود را انجام داد تا از بالای سر کارگران برای کارگران تصمیم گیرنده باشند و کل مباحث آنها در چارچوب ضرب و تقسیم اعدادی چرخید که در آن منفعت و سود صاحبان ثروت و سرمایه در اولویت قرار داشت و نماینده کارگران!! (آقای میر غفاری) با دست و دل بازی تمام از رنج و کار کارگران، به جای مطرح کردن خواست واقعی مزد، که متناسب با یک زندگی شایسته و پر از رفاه باشد، خواست ۱۵ میلیون تومان را اعلام کرد تا صاحبان سرمایه دچار ضرر!! و رنجیده خاطر نشوند.

" پویش دستمزد "
در سال ۱۴۰۲ هم "پویش دستمزد ۱۴۰۳" توسط آقای علیرضا میر غفاری راه‌اندازی شده بود‌. ایشان که از تاریخ جنبش کارگری و مبارزات تا کنونی طبقه ما بی خبر هستند، نقش "ناجی" را برای خود متصور شده اند.
آقای میر غفاری که خود را نماینده چهارده هزار کارگر در پارس جنوبی معرفی می کند، گفته اند چون شورای عالی کار مبلغ پیشنهادی ۱۵ میلیون را تصویب نکرده، ما به نشانه اعتراض جلسه را ترک کرده ایم.
آيا آقای "ناجی" نمی داند که ترک جلسه توسط ایشان و دیگر دوستان او و عدم امضا مصوبات شورای مزد، برای صاحبان زور و سرمایه، پشیزی نمی ارزد؟

"حربه سرکوب"
سرکوب فیزیکی یکی از معمول ترین روش های برای سرکوبگران است تا صدای حق خواهی کارگران و مزد بگیران را خفه سازند. اما بورژوازی همسو با سرکوب مستقیم ، از روش هایی استفاده می کند تا به نام کارگر، به کام سرمایه دار کفه ترازو چرخیده شود و تحت عنوان " صدای کارگران" از اعتراض کارگران برای تحقق خواست های خود ممانعت بعمل آید.
نمایش تلویزیونی و پویش دستمزد در سال ۱۴۰۲ یکی دیگر از حربه های صاحبان قدرت و ثروت در ایران بود. احتمال دارد پروژه" صدای کارگران " در آینده پخته تر سازماندهی شود تا آنجا که "کنفدراسیون کار - در داخل کشور" هم برای کارگران ساخته شود!

" پویش دوم "
"ناجی " طبقه کارگر در پویش دوم خواستار استیضاح وزیر کار، صولت مرتضوی شده است. آقای میر غفاری و تیم ایشان تلاش دارند تا مناسبات قدرت و ثروت حاکم، که با استثمار وحشیانه، سرنوشت و زندگی میلیون های کارگر و زحمتکش را به نابودی کشانده اند را از تیر رس طبقه کارگر خارج کنند. ایشان با " پویش دوم " یعنی خواست استیضاح وزیر کار، می خواهد آگاهانه نظام و مناسبات سرمایه داری را از مدار مبارزه طبقاتی کارگران خارج کند و شخص وزیر کار که نماینده کارفرمایان و صاحبان سرمایه است را سیبل اصلی نشان دهند.

"زنگ خطر را باید به صدا در آورد"
سرمایه داری در ایران از هر حربه ای برای نجات خود استقاده می کند. از دشمن تراشی و دشمن هراسی ، از ضد امپریالیست بودن تا نفوذ امپریالیسم، از صدای کارگران بودن تا ایجاد کنفدراسيون کار ایران - در داخل کشور و هزار کوفت و زهرمار دیگری که ازایجاد تشکل های واقعی کارگران که ضد استثمار و توحش نظام سرمایه داری هستند، مانع ایجاد کنند و رویکرد مبارزه کارگران را در گردونه باطل " تمتا " و " تقاضا" از نمایندگان مجلس را سازماندهی کنند.
مزد تحقیر آمیز سال ۱۴۰۳ به مانند سال های گذشته، حمله آشکار سرمایه داران به زندگی کارگران و مزد بگیران می باشد.
شورای عالی کار و دیگر ارگان ها و نهاد های سرکوب، در راستای منافع صاحبان سرمایه ساخته شده اند.
جنگ کارگران برای داشتن زندگی بهتر و شایسته با سرمایه داران، یک جنگ واقعی است.
در این جنگ طبقاتی، فعلا نیروی ما به دلیل عدم تشکل یابی در ضعف قرار دارد.
اما این ضعف همیشگی نیست. ایجاد تشکل های واقعی کارگران در محیط کار و زندگی، منطقه ای و سراسری، سلاح جنگی ما با سرمایه داران است. برای رها شدن از بیکاری، فقر و گرسنگی، سیه روزی و نداری، برای رها شدن از ستم و استثمار برای رفع هر نوع تبعیص و نابرابری، نیاز به اقدام مشترک، متشکل و سازمان یافته است.
مزد مناسب برای داشتن زندگی شایسته و انسانی، در " پویش دستمزد" و شورای عالی کار، متحقق نمی شود. مزد شایسته در مبارزه روزانه‌، در اعتصاب و اعتراض، در کنار هم بودن میلیون ها انسان کارگر و زحمتکش ممکن می شود.

این درد مشترک هرگز جدا جدا بی رزم مشترک درمان نمی شود.

نابود باد بندگی، زنده باد زندگی

۲ فروردین ۱۴۰۳
***********

بیانیه مشترک تشکل‌های مستقل

پیرامون تصویب مزد حداقل ۱۴۰۳

گسترش و تعمیق فقر مطلق با پوشش قانون و چماق سرمایه داری

مجمع حافظان نظام سرمایه داری زیر عنوان «شورای عالی کار» پس از هیاهوی چندش آور و تحقیر آمیز چند شبانه روز، نتیجه خیمه شب بازی خود را به نام تعیین حداقل دستمزد و دیگر سطوح مزد در سال ۱۴۰۳ اعلام کرد. با توجه به ترکیب افراد این شورا که از نمایندگان دولت، نمایندگان کارفرما و از گروهی دست ساز توسط دولت به نام به اصطلاح نمایندگان کارگران تشکیل شده است، هیچ امید و انتظاری نبود که از هیاهو و گفتگوهای بیهودۀ درونی شان چیز مثبتی برای کارگران حاصل گردد. نتیجه این بده بستان ها که در میان این مثلث فرومایه و در واقع میان دولت و کارفرمایان می گذشت از پیش معلوم بود: گسترش و تعمیق فقر مطلق در میان کارگران و در سطح جامعه به نفع سرمایه داران، قدرت نمائی در مقابل کارگران و ترویج فرهنگ «بسوز بساز» ازجانب نهاد رسمی جمهوری اسلامی که متولی تعیین مزد حداقل و مدافع منافع دولت و کارفرماست.... برای مطالعه متن کامل اینجا کلیک کنید.

***********

اسماعیل گرامی: برای کارگران و بازنشستگان فراخوان تجمع بدهید!

بیش از دو هفته می باشد که صولت مرتضوی وزیر کار با مبلغ ۱۵ میلیون تومان برای حداقل دستمزد در "شورای عالی کار" مخالفت می کند. گذشته ی کثیف این وزیر و مصاحبه های اخیر او نشان میدهد که او با زورگویی تمام؛ حاضر نیست این مبلغ را بپذیرد و با جلسات بی محتوا تلاش دارد مباحث را روی یک سیکل کسل کننده بیاندازد تا به تعطیلات نوروزی برسیم. مسلما در آن روزها نمایندگان دولت و کارفرماها می توانند با خیال راحت مبلغ مورد نظر خود ۲۰% و یا ۲۲% را بدون نیاز به امضای نمایندگان کارگران به تصویب برسانند. نمایندگان کارگری درون شورا از این نیت شوم وزیر کار، بهتر از هر کس دیگری باخبرند.
همانگونه که تجربه نشان داده است، در مقابل زورگویی های حکومت فقط کف خیابان می تواند مشکل کارگران و بازنشستگان را حل نماید. بنابراین از آنجا که نتیجه جلسات کاملا مشخص است؛ لازم می باشد این نمایندگان بدون فوت وقت "فراخوان یک تجمع" را بدهند، حتی اگر لازم بود بینش اداری را کنار گذاشته و برای روز تعطیل این فراخوان را بدهند.
جمع آوری امضاء و تهیه پتیشن هیچ مشکلی را حل نمی کند! حمایت گروه های مختلف همچون دانشجویان و تجمعات خود جوشِ کارگران و بازنشستگان در مکانهای مشخص، هرگز نمیتواند "پتانسیل" لازم برای کسب مبلغ ۱۵ میلیون تومان را فراهم نماید (تجمعات خود جوش که از مرکزیتی دستور نمی گیرند؛ برای مبالغ دیگری و در زمانهای دیگری مثمرالثمر می باشند).
با در نظر گرفتن این مسئله که پتانسیل لازمه جهت کسب مبلغ فوق هم اکنون موجود می باشد، مسئولیت هر گونه تعلل در این رابطه و عدم کسب مبلغ فوق به عهده نمایندگان شورا می باشد.

اسماعیل گرامی (کارگر بازنشسته)

۲۸ اسفند ۱۴۰۲
***********

نوروز و آغار فصل بهار مبارک باد

سال ۱۴۰۲ با فرا رسیدن بهار، به پایان خود نزدیک می شود.
در شرایطی به استقبال بهار و آغاز سال جدید ۱۴۰۳ پا می نهیم که سفره میلیون ها خانواده کارگر و زحمتکش، بیشتر از گذشته کوچکتر گشته، چشم های بیشمار عزیزان کور شده، دل های مادران و پدران شکسته و خونین شده، و هزاران انسان فداکار همچنان محبوس در زندان هستند.
بهار امسال را در شرایطی آغاز می کنیم که فقر و تورم افسار گسیخته، گرانی، نداری، بیکاری میلیونی، سفرهای خالی و دستمزد های ناچیز و نامناسب به مانند گذشته، توسط حاکمان زر و زور و ثروت، و سیستم استثمارگر سرمایه داری بر کارگران و زحمتکشان تحمیل شده است.
اما ما از پای ننشسته ایم و به مبارزه خود ادامه خواهیم داد تا بتوانیم به فقر، تنگدستی و نداری، به تبعیص و نابرابری ها، به ستم و استثمار پایان دهیم.

کارگران و زحمتکشان؛
برای رهایی از ستم و استثمار نظام سرمایه داری ضروری است که طبقه ما طبقه کارگر، متحد و متشکل شود. راه دیگری وجود ندارد، رهایی به نیروی خود ما امکان پذیر است!
عزیزان، بهاران را شاد باش می گوییم، بهاری که در آن غنچه ها گُل خواهند داد و چلچله ها نغمه سرود رهایی را باز خواهند خواند.

نوروز تان شاد باد.

سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه

دوشنبه ۲٨ اسفند ۱۴۰۲

_____________________________

برای مطالعه و مراجعه به اخبار زمستان ۱۴۰۲ اینجا کلیک کنید.

برای مطالعه و مراجعه به اخبار پائیز ۱۴۰۲ اینجا کلیک کنید.

برای مطالعه و مراجعه به اخبار تابستان ۱۴۰۲ اینجا کلیک کنید.

برای مطالعه و مراجعه به اخبار بهار ۱۴۰۲ اینجا کلیک کنید.

برای مطالعه و مراجعه به اخبار دی تا پایان سال ۱۴۰۱ اینجا کلیک کنید.

برای مطالعه و مراجعه به اخبار خرداد تا پایان دی ماه اینجا کلیک کنید.

برای مطالعه و مراجعه به اخبار و مطالب پیشین سندیکای هفت تپه اینجا کلیک کنید.