بیا تا نام خود را هزاران بار بر لوح آزادی بنویسیم!
از آن هنگام که زنان کارگر پارچه بافی و لباس دوزی های نیویورک (۱٨۵٧) علیه شرایط مشقت بار کار، مزد اندک و ساعات کار طولانی و ستم مضاعف، خیابان های نیویورک را با اعتراضات خود به لرزه انداختند، بیش از یک قرن و نیم می گذرد اما مبارزه سراسری و مشترک زنان برای رهایی از نابرابری، تبعیض، فقر، خشونت و سرکوب در ابعاد جهانی همچنان بی وقفه در حال پیشروی است. امسال در شرایطی روز جهانی زن را پیش رو داریم که زنان معترض ایران با قتل فجیع و ظالمانه مهسا امینی، تمام قد و قاطعانه علیه ابعاد گسترده ستم و سرکوب و زن ستیزی با فریاد زن، زندگی، آزادی، خروشیدند و در جنبش عظیم و گسترده ای که خیابان ها را از آن خود ساخته، شجاعانه و رزمنده مقابل خیل سرکوبگران تاریک اندیش، به قیمت جان، زندان و شکنجه، شلیک مستقیم گلوله ها بر تن و ساچمه ها در چشمان درخشان و پر امید خود، عقب ننشستند. به گونه ای که به تاوان مبارزات و مقاومت بی وقفه زنان، حملات جنایتکارانه شیمیایی هدفمند و عامدانه اخیر به مدارس و مراکز آموزشی دختران از سوی سرکوبگران حاکم رقم خورده است. دختران معترض، آگاه و آزاده ای که همچون نیکاها، ساریناها و حدیثه ها خواهان حق زندگی با رفاه، آزادی و شادی برای جامعه شان هستند.
زنان با تجربه همزمان ستم و استثمار، توان مقابله و مبارزه را در برابر شرایط ظالمانه حاکم در تمامی ابعاد به عمل اجتماعی سوق داده اند. زنانی که پابپای جنبش های سراسری جاری کارگران، معلمان، بازنشستگان، پرستاران، دانشجویان و سایر عرصه ها، فعالانه در صف نخست و در تمامی مناطق حضوری فعالانه و موثر دارند و در زمینه خواست ها و محرومیت های بیشمار و ویژه خود همواره علیه شرایط نابرابر و سراپا تبعیض آمیز حاکم ایستادگی نموده و «نه» گفته اند:
فقر زنانه و بیکارسازی ها، اخراج و از دست دادن مشاغل و تحمیل مزدهای ناچیز و نابرابر در ازای کار یکسان، و نیز در زمینه اشتغال و بازنشستگی و حقوق و مزایای اجتماعی، زنان وضعیت بدتری نسبت به مردان دارند. حذف مزایای عائله مندی زنان بازنشسته و سرپرست یک نمونه از این تبعیض هاست. علاوه بر این موقعیت نابرابر زن و مرد در امر طلاق، نگهداری و تربیت فرزندان، سرپرستی خانواده، وجود چند همسری و صیغه، ازدواج کودکان و پدیده «کودک همسری» - «کودک مادری»، مجازات های وحشیانه قرون وسطایی، حجاب اجباری، نابرابری در ارث بری، در امر شهادت و قضا، حق مسافرت و کار کردن، تصدی یک رشته مشاغل، فعالیت های هنری و ورزشی و غیره و غیره تنها بخشی از ستم هایی است که بر زنان وارد می شود. انجام کار مضاعف و سنگینی کار اسارت بار خانگی که دولت ها نیز با انداختن وظایف خود بر گرده زنان از مسئولیت ها و هزینه ها، شانه خالی می نمایند، و نیز فشار مدیریت فقر و فلاکت حاکم بر خانوارهای زحمتکش، پیوسته ضربات جسمی و روحی جبران ناپذیری بر زنان تحت انواع خشونت ها وارد می آورد. تحت حمایت های قانونی و شرعی مردسالارانه، افزایش روزافزون آمار خشونت، خودکشی، «زن کشی» و قتل های «ناموسی» تکان دهنده و فاجعه بار گردیده است. دولت، مذهب و نیروهای واپس گرا در جهت منافع خود بدن زنان را به انقیاد کشیده و حق مالکیت و تصمیم برای بدن را از زنان سلب نموده اند. تداوم سلب آزادی ها، محدودیت ها، ممنوعیت ها، سرکوب، بازداشت و به بند کشیدن زنان معترض و مبارز نیز همچنان جریان دارد...
اما زنان آگاهانه و مصمم نشان داده اند که به رغم تلاش سرکوبگرانه حکومت ها و مرتجعان نیرویی تاثیرگذار در تحولات رو به پیش جامعه خود هستند؛ چرا که نیمی از آن بوده و حذف شدنی نیستند. این نیروی عظیم چه در پیکره جهانی و چه در ایران تا تعیین تکلیف نهایی سرنوشت و زندگی اجتماعی خود و سایر مردم ستمدیده، از مبارزه و خیابان ها پا پس نخواهند کشید!
گرامی باد ۸ مارس (۱۷ اسفند) روز جهانی زن!
پر طنین باد پیام آزادی بخش ۸ مارس!
زن زندگی آزادی
۱۵ اسفند ۱۴۰۱
گروه اتحاد بازنشستگان