افق روشن
www.ofros.com

ما با اعتراض به حداقل مزد مصوب اجازه

نخواهیم داد خود و خانواده هایمان را بی صدا در گور بخوابانند


سایت اتحاد                                                                                                  یکشنبه ٢٧ اسفند ۱۳۹۱

تصویب حداقل مزد ۴٨٦ هزار تومانی موجی از خشم و بهت و حیرت را در میان کارگران و افکار عمومی رقم زد. این میزان از حداقل مزد در حالی به تصویب شورایعالی کار رسید که از خرداد ماه سالجاری سی هزار کارگر با امضای طوماری اعتراضی خواهان افزایش حداقل مزد بر اساس تورم و سبد هزینه یک خانوار چهار نفره شده بودند و در این راستا هماهنگ کنندگان این طومار یکبار دست به تحصن در مقابل مجلس زدند و بار دیگر با همراهی تعدای از کارگران کارخانه های مختلف تهران دست به تجمع در محل وزارت کار زدند. همچنین در اقدامی اعتراضی کارگران شرکت واحد تهران نیز با امضای طوماری خواهان افزایش حداقل مزد شدند و در ادامه آنان نیز دست به تجمع در محل وزارت کار زدند. گذشته از این اعتراضات، طی هفته های گذشته و قبل از تصویب حداقل مزد، نهادهای رسمی و دست ساز خود وزارت کار نیز سبد معیشت هزینه یک خانوار چهار نفره را یک میلیون و هشتصد هزار تومان اعلام کردند با اینحال شورایعالی کار حداقل مزد کارگران برای سال ۱۳٩٢ را مبلغ بسیار ناچیز و تحقیر آمیز ۴٨٦ هزار تومان به تصویب رساند. در این ارتباط سایت اتحاد در مصاحبه ای با پروین محمدی یکی از هماهنگ کنندگان طومار اعتراضی کارگران، ارزیابی وی را از این مقدار حداقل مزد و طومارهای اعتراضی کارگران جویا شد. پروین محمدی در این مصاحبه با اشاره به اعتراضات کارگران به حداقل مزد در سالجاری گفت:
دولت همچون سالهای گذشته افزایش بسیار ناچیزتری را برای حداقل مزد در نظر داشت. بطوریکه بارها در رسانه های مختلف از شرایط بد اقتصادی و ناتوانی کارفرمایان از امکان افزایش در حداقل مزد صحبت به میان آمد اما با اعتراضاتی که از سوی کارگران از طریق طومار سی هزار نفری و همچنین طومار کارگران شرکت واحد و تجمعات کارگری هر چند محدود بعمل آمد دولت و شورایعالی کار نتوانستند تماما به دلخواه خود عمل کنند و همچون سالهای گذشته به افزایش زیر ٢٠ درصدی حداقل مزد اکتفا نمایند. اگر به اختیار اینها بود به نظر من حتی اقدام به انجماد حداقل مزد میکردند و برنامه اینکار را نیز داشتند.
وی در ادامه این مصاحبه اظهار داشت: اما افزایش حداقل مزد به مقدار بسیار ناچیز ٢۵ درصد مطلقا مورد نظر ما کارگران نبود. ما خواهان افزایش چندین برابری حداقل مزد بودیم و دولت با افزایش بسیار ناچیز و تحقیر آمیز ٢۵ درصدی حداقل مزد، رو به کارگران اعلان جنگ داد. چرا که هیچ انسانی در این جامعه قادر نیست با دستمزد ۴٨٦ هزار تومانی حتی اجاره بهای منزل مسکونی اش را تامین کند.
وی در ادامه افزود: سالی که گذشت هر روزش با تورمی جدید روبرو شدیم و پیش بینی ما هم همین بود که قطع سوبسیدها و نوسانات ارز در سال ۹۱ بر سر سفره ها خواهد آمد و با تحریم ها این مسئله شدت بیشتری پیدا خواهد کرد ولی جالب این جاست که دولت و کارفرمایان که سمت اداره جامعه را یدک میکشند توجهی به روزگار میلیونها انسان حقوق بگیر ندارند و مسئولیتی نیز برای خود قایل نیستند . دولت در یکی از برنامه های تلویزیونی اعلان میکند که تورم چیز بدی نیست، سود هم دارد. فقط برای یک عده حقوق بگیر که اگر حقوقشان اضافه نشود بد است. خوب این یک عده با خانواده هایشان ۳/۴ جامعه هستند و دیگر یک عده به حساب نمی آیند و نارضایتی و ناتوانی شان از اداره زندگی این طور نیست که آرام و بیصدا ختم به خیر شود اینان انسانند و جامعه را برای آن که زندگی بهتری داشته باشند شکل داده اند و اجازه نخواهند داد که انسانهای دیگری با زور اختیار زندگی را از آنان بگیرند. پروین محمدی در پاسخ به این سوال که وضعیت معیشتی کارگران را در سال ٩٢ چگونه میبیند گفت:
واقعیت ناهمگونی مزد ٩٢ با واقعیت مخارج زندگی، آنقدر روشن و آشکار است که سرکردگان اقتصادی خود دولت هم نمیتوانند آن را کتمان کنند. همه چیز سر به فلک کشیده و هیچ پایانی برای افسار گسیختگی قیمتها به چشم نمیخورد. آقای احمدی نژاد در یکی از سخنرانی هایش گفت که باید به خانواده های کارگری مدال مدیریت داد چرا که امکان زندگی با این سطح در آمد وجود ندارد حالا من به عنوان یک کارگر میخواهم از ایشان بپرسم به شما باید چه چیزی را تقدیم کرد با این اوضاعی که برای زندگی ما کارگران رقم زده اید.
پروین محمدی در ادامه افزود: از همین الان پس لرزه های قیمتهای سال ٩٢ پیدا ست بازار مسکن در التهابی انفجاری به سر میبرد، هزینه های درمان دولتی و خصوصی با افزایشی بی سابقه بالا رفته و اجازه مریض شدن را از خانواده های کارگری گرفته است و سرنوشت یک راست مردن را برایمان رقم زده است. میگویند داروی بیهوشی کمیاب شده است البته برای ما کارگران این را میگویند وگرنه برای مولتی میلیاردرهایی که توان شمردن صفرهای جلوی حسابهای بانکی شان را ندارند همه ی دنیا به کامشان است و از جان آدمی تا شیر مرغ برایشان فراهم است.
مجلس جلوی اجرایی شدن فاز دوم هدفمند کردن یارانه ها را در سه ماه اول سال برای گذر از سلامت انتخاباتشان گرفته است تا فاجعه بعد از انتخابات و زمانیکه خرشان از پل گذشت به بار آید. صحبت از ۴ برابر شدن قیمت حامل های انرژی است خود این عبارت یعنی فاجعه برای ما کارگران، دیگر به بقیه ی برنامه هایشان کاری نداریم.
صحبت از این میکنند که انگار رقمی که برنامه اش را ریخته بودند در فاز اول نتوانسته اند از جیبمان بیرون بکشند و میخواهند جبران این غارت را با اجرای فاز دوم قطع سوبسیدها عملی بکنند حال شما قضاوت کنید در روزگاری که ادعا میکنند کم توانسته اند از سفره های خالی مان چپاول کنند روزگارمان این است وای به حال سال ٩٢ که میخواهند جبران کمبودشان را انجام دهند. ۴٨٦ تومان آنقدر با هزینه های زندگی غریبه و بی معناست که به شوخی تلخی میماند که زندگی میلیونها انسان را به مسخره گرفته است.
در پایان این مصاحبه پروین محمدی در مورد این سوال که آیا به نظر شما امکان تغییر مصوبه حداقل مزد سال ٩٢ وجود دارد گفت:
باید بگویم که انسانها با مقاومتها و مبارزاتشان امکان بقا و بهبود زندگی شان را تضمین میکنند و هیچ امر غیر ممکنی وجود ندارد. این مصوبه هم کار یک عده آدمهایی است که اگر مقاومت و اعتراض ما را ببینند برای بقای خودشان هم که شده کوتاه خواهند آمد و ما کارگران بعد از تعطیلات تمام تلاشمان را خواهیم کرد تا این مصوبه را تغییر دهیم.
اگر ما اعتراضی که با طومار آنرا شکل دادیم عملی نمیکردیم اینان چه درصدی برای مزد ٩٢ در نظر میگرفتند؟ واقعیت اش این است که با انعکاسی که این اعتراض در سطح جامعه به راه انداخت در خصوصی ترین جلسات هم صحبت از این ٣٠ هزار نفر به میان آمده بود و این که نمی شود به صدایشان گوش نکرد و ما اکنون میگوییم این طور نیست که در برابر تحمیل فقر و گرسنگی بر خود و خانواده هایمان سکوت کنیم و روزگارمان را به دست اینان بسپریم. دولت به ما که با ابتدایی ترین شکل اعتراضی جلو آمدیم یاد داد که باید با شیوه ی محکم تری صدایمان را بلند کنیم و ما حتما این کار را خواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد خود و خانواده هایمان را بی صدا در گور بخوابانند و هر بلایی که دلشان میخواهند بر سرمان بیاورند.

اتحادیه آزاد کارگران ایران