تعویق مطالبات کارگران چولاب رشت
این شرکت پروژه ای راه سازی وابسته به بخش خصوصی است. در حال حاضر ٣٠٠ کارگر در آن مشغول به کارند. شرکت دارای کارگاه هایی در هشتپر، انزلی، رودبار و ساوه است که آسفالت کاری می کنند. کارگران قراردادی اند و سابقه کارشان از یک تا بیش از 20 سال است. کارگران در طول 3 ماه تابستان و مهرماه ٨٩ سرجمع ۴ ماه ریالی بابت دستمزد دریافت نکرده اند. کارگران روزانه بین ٨ تا ١٢ ساعت - بسته به فصل کار مانند تابستان و بهار که روزها طولانی است - کار می کنند. شرکت بیشتر طرف قرارداد اداره راه است. همان طور که می دانید و در گزارش های قبل گفته شده شرکت در ازای ۴٠ الی ۵٠ کارگر در کارگاه حق نهار و بیمه و لباس حدود ١۵٠ نفر را از اداره کار دریافت می کند . گفتنی است که حق نهار برای هر کارگر ١٠٠٠ تومان است. کارگران سرویس رفت و آمد دارند. درروزهای جمعه نیز اضافه کاری می کنند. از نکات گفتنی در مورد کارگران این شرکت آن است که آن ها یک صندوق همیاری دارند که حدود ٢١٠ نفر در آن عضو هستند و هر عضوی در حدود ٢٠٠ هزار تومان در آن پس انداز دارد که در شرایط اضطراری مانند بیماری ، حوادث ، خانه سازی یا مشکلات مالی دیگر... به کمک هم طبقه ای هایشان می شتابند. ایجاد این گونه صندوق ها به ویژه در شرایط کنونی لازم است و با توجه به تشدید فشار به کارگران می تواند به آنان کمک کند.
مالکان شرکت از جمله دکتر نیکویه و .. دیرکرد پرداخت مطالبات را به گردن کارفرما یعنی اداره راه می اندازند. حال آن که کارگران با تحقیق متوجه شده اند چنین چیزی واقعیت ندارند و شرکت با استفاده از ابزار بیکارسازی و تهدید در این راه سعی در مهار اعتراضات کارگری دارد. ازجمله موارد اخراج یکی این بود که با پایان یافتن کار کارگاه رودبار کارگران زیادی اخراج و یا به کارگاه های دیگر منتقل شدند. دستمزد کارگران براساس مصوبه اداره کار( اداره حفظ منافع سرمایه ) است.
--------------------
شرکت شعاع شرق، کارگاه فراورده های بتونی
این شرکت متعلق به فردی به نام هادی شعاع شرق است که کارگران وی را حاجی خطاب می کنند. این حاجی هرسال به مدت چند ماه جهت خوش گذرانی به کشورهای اروپایی غربی و شرقی مسافرت می کند. شرکت در کیلومتر٣ جاده رشت- پیربازار در منطقه تخته پل قرار دارد. این شرکت در حال حاضر دارای ١٢٠ کارگر است که همه آن ها قراردادی هستند. در این میان، برخی کارگران که بیمه هم نیستند روزمزد بوده و یا هفتگی مزد می گیرند. عده ای هم به شکل کارمزدی کار می کنند یعنی قطعه سازی را کنترات می کنند. کارگاه دیگر این شرکت در جاده تهران در زمینه تولید فراورده های بتونی مشغول به کار است که ٦ نفر در آن کارمی کنند و همگی قراردادی هستند. کارگاه دیگر شعاع شرق در جاده شفت قراردارد که فعلاً تولید ندارد و به انبار و محل فروش محصولات کارگاه های دیگر تبدیل شده است. در این کارگاه ٢ کارگر، یکی فروشنده و دیگری نگهبان، کار می کنند. این دو نفر هم طبق معمول قراردادی هستند. محصولات شعاع شرق شامل فراورده های بتونی، فرغون آهنی، یونولیت مصرفی در ساختمان، فراورده های آهنی مانند میز و نیمکت و دست شویی سیار جهت نصب در پارک ها است. البته مشتری دایم شعاع شرق شهرداری رشت است که این شرکت با زد و بند و پرداخت رشوه به آن حتی موزائیک پیاده روهای شهر را، حتی اگر سالم هم باشند، تخریب و دوباره موزائیک کاری می کند . شرکت دارای ماشین آلات مختلف از جمله ٣٠ دستگاه وسیله نقلیه سنگین و جرثقیل و لودر است. دستمزدها طبق معمول بر اساس مصوبه اداره کار است و اضافه کاری برای کارگران ساده ساعتی ١۵٠٠ و برای کارگران فنی ساعتی ١٧٠٠تومان است. بیشتر کارگران اضافه کاری می کنند . کارگاه سرویس ایاب و ذهاب و غذاخوری ندارد.
--------------------
دو سانحه کارگری
روز ١٩ آبان ١٣٨٩ راننده سی و نه ساله یک دستگاه لیفتراک بر اثر واژگون شدن آن هنگام جا به جایی بار کشته شد. حادثه در کیلومتر ١٩ جاده مخصوص کرج روی داد . سلمان شهبازی رئیس ایستگاه ۴۴ آتش نشانی گفت : در این حادثه سر راننده در زیر لیفتراک گیر کرده بود. آتش نشانان با به کار گیری دستگاه جک بادی ، لیفتراک را جابه جا کردند. اما متاسفانه راننده لیفتراک کشته شده بود.
در همان روز، یک دستگاه اتوبوس مسافربری برای جلوگیری از برخورد با یک خودرو سواری از مسیر اصلی منحرف شد و با اتاقک استراحت کارگران در حاشیه خیابان برخورد و پنج نفر از کارگران را مجروح کرد. ماموران آتش نشان به محل حادثه واقع در جاده احمد آباد مستوفی بعد از کارخانه ماسه رفتند و متوجه شدند چهار نفر از کارگران مجروح توسط مردم بیرون کشیده شده اند. کارگر دیگری که در حال استراحت بود زیر چرخ های این اتوبوس گیر کرده بود که آتش نشانان او را نجات دادند.
سوال این است که چرا کارگران در محل کار و زیست شان امنیت جانی ندارند؟ علت دقیق واژگونی لیفتراک را نمی دانیم، اما به سادگی می توان حدس زد که یا زنجیر بالابر پاره شده بوده یا حجم بار و بسته بندی آن خارج از ظرفیت و توان لیفتراک بوده است. به هر حال، علت فنی هرچه بوده باشد، سانحه نشان دهنده بی توجهی کارفرما به امنیت جانی کارگران در محیط کار است. اما در مورد به اصطلاح محل استراحت کارگران، یعنی کنار جاده خطرناک و پررفت و آمد احمدآباد مستوفی، مسئله روشن تر از آن است که نیز به توضیح داشته باشد. چرا کارفرما نباید مکان ایمنی را به محل استراحت کارگران اختصاص دهد؟ همه این چراها برمی گردد به حرص سیری ناپذیر سرمایه داران برای سودجویی. سرمایه داران با پایین نگه داشتن هزینه تمام شده تولید، سود خود را بالا می برند حتی اگر این امر به مرگ کارگران منجر شود. این منطق ددمنشانه و آدم کشانه سرمایه است. گرسنگی، قحطی، جنگ، دامن زدن به اختلافات قومی و قبیله ای و نژادی و حتی سوءاستفاده از حوادث طبیعی و ... همه برای غارت کالای ارزان قیمت نیروی کار کارگران است و بس.
فعالان ضدسرمایه داری گیلان - ٢٦ آبان ١٣٨٩
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری