بیش از ٢ میلیون نفراز کارگران و مردم ناراضی فرانسه در پاریس و ٢٠٠ شهر دیگر روز سه شنبه 7 سپتامبر در اعتراض به سیاست های اقتصادی دولت فرانسه به خیابان آمدند. مدارس بسته ماند و کار بسیاری از مراکز خدمات عمومی، راه آهن ملی، بعضی از پروازها و حمل و نقل شهری مختل شد. این دومین اعتراض عمومی میلیونی طی دو ماه گدشته است. باید به آن تظاهرات علیه سیاست های مربوط به مهاجرت و اخراج مهاجرین غیرقانونی از نظر دولت سرمایه را اضافه کرد.
مساله بالا بردن سن بازنشستگی امروزه به یکی از مسائل مهم اتحادیه اروپا تبدیل شده است. تقریبا همه کشورهای اتحادیه با این استدلال که امید زندگی بالا رفته و در کنارش زاد و ولد پایین آمده، صندوق های بازنشستگی مجبور به پرداخت بالا هستند در حالی که در آمد آن ها به دلایل بالا کاهش می یابد. اکنون میانگین سن بازنشستگی در اتحادیه اروپا ٦۴ سال است و قرار است در سال ٢٠٢١ به ٦٧ و در ٢٠٢٨ به ٦٨ سال تبدیل شود.اما فعلا در کشورهای مختلف اتحادیه اروپا متفاوت است. در آلمان دو سالی است که برسربالا بردن سن بازنشستگی از ۶۵ به ٦٧ سال بحث است و دولت مصمم به اجرای آن است. در یونان اکنون می شود قبل از سن ۵٠ سالگی نیز با شرایطی بازنشسته شد اما در اثر فشار کشورهای دیگر اتحادیه در سال گذشته و تحمیل برنامه ریاضتی به یونان تغییر خواهد کرد. در انگستان صحبت حتی از ٧٠ سال برای سن بازنشستگی است. اما در فرانسه ٦٠ سال و دولت قصد دارد آن را فعلا به ٦٢ سال افزایش دهد اما این آخرین حد نیست و می گویند که ٦٢ سال تازه زیر متوسط سن بازنشستگی اتحادیه اروپاست. آن ها می خواهند با ایجاد رفرم از همتاهای دیگر خود عقب نمانند و تا سال ٢٠٢٣ مبلغ ٧٠ بیلیون یورو از کیسه پول کارگران بدزدند و به اصطلاح خودشان پس انداز کنند. در این رابطه Cope رهبرحزب UMP یاUnion for a Popular Movement که توسط ژاک شیراک در سال ٢٠٠٢ تاسیس شد می گوید: "اگر ما کاری نکنیم کسری بودجه صندوق های بازنشستگی در ٢٠١٠ از ٢٠ بیلیون و در ٢٠٢٠ از ۴۵ بیلیون و بالاخره در سال ٢٠٣٠ به ٧٠ بیلیون یورو خواهد رسید".
اتحادیه ها این تظاهرات اعتراضی را سازمان دهی کرده اند. یکی از دست اندرکاران اتحادیه در مصاحبه ادعا می کند که " تظاهرات برای اتحادیه یک پیروزی بود. وی ادامه می دهد که ما با رفرم مخالف نیستیم در حالی که سرمایه داران از آن سود می برند ما هم می خواهیم در آن سهم داشته باشیم "!! اظهارات این دست اندر اتحادیه عجیب است زیرا در سرمایه داری کارگران بازنده اصلی هستند و سود طرف دیگر همان کار پرداخت نشده کارگران است. کارگران از رفرم یعنی تشدید استثمار سهمی جز فشار کاربیشتر نخواهند برد. زمانی بسیج کارگران یک پیروزی است که حداقل بتواند بخشی ازین ارزش دزدیده شده را بخود بازگردانند و خود را برای باز پس گیری کل آن در تقابل با سرمایه سازماندهی کنند. در مقابل این مسئول اتحادیه یک بازنشسته بخش هنر توضیح می دهد که آن ها از بحران اقتصادی سود می برند تا فشار برمردم را زیاد کنند و ادامه می دهد که بیشتر سیاستمداران فاسد هستند. آن ها سیستم اجتماعی ما را در هم می شکنند. امروز به بازنشستگی حمله آوردند فردا نوبت سیستم بهداشت خواهد بود. گرچه اتحادیه بسیج 2 میلیون نفر را یک پیروزی نامید اما دولت بدون توجه به آن اعلام کرد که عقب نمی نشیند و سیاست خود را پیش می برد. البته یادشان نمی رود بگویند که در این باره حاضر به بحث اند. آن چه که مشهود است این است که سرمایه داران و دولت های آن ها در دوران بی قدرتی طبقه کارگر، با تمام قدرت می خواهند همه هزینه ی بحران سرمایه داری را به کیسه ی کارگران و مردم فقیر تحمیل کنند. بحرانی که هیچ ارتباطی به کارگران و مردم ندارد بلکه بحران سرمایه است. آن ها به هزینه های بالای زندگی و نیازهای اجتماعی هیچ توجهی نمی کنند اما بیشترین توجه را به نیاز بانک ها و سرمایه ها آن هم از کیسه همین مردم نشان می دهند.
زمانی امید زندگی چنان پایین بود که معمولا کارگران بعد از بازنشستگی چندان زنده نمی ماندند یا قبل از رسیدن به آن می مردند. اما حالا سرمایه داران از چند سال آرامش بعد از کار کارگران دلخور هستند. مسئولین سرمایه دار دوتت فرانسه می گویند اکنون کارگران می توانند بعد از بازنشستگی ٢٠ سال دیگر زنده بمانند!! سرمایه داران و دولت نماینده آن ها بیشرمانه انتظار دارند کارگران اندکی بعد از بازنشستگی سر برزمین بگذارند و بمیرند گویی که آن ها بدنیا آمده اند تا فقط برسرمایه سرمایه داران اضافه کنند و حق آرامش و استراحت ندارند. کارگران ماشین تولید سرمایه نیستند که بعد ازپایان عمر مفید کاری شان به گورستان ماشین های اسقاطی ریخته شوند یا به کوره های ذوب برای تبدیل فرستاده شوند. کارگران گورکنان سرمایه داری اند اگر به قدرت خود آگاه شوند. متحد شوند و بخواهند زمام امور کار و زندگی خود را خود بدست بگیرند
فریده ثابتی - ٩ سپتامبر ٢٠١٠