١٣ و ١۴ ژانویه٢٠١١ بیش از ۵٠٠٠ کارگر فیات تورین که بزرگترین کارخانه فیات است با ۵۴% رای به قرارداد جدید دسته جمعی کار، که حاصل مذاکرات اتحادیه های شان با کارفرما است، پاسخ مثبت دادند.
روز ١٩ سپتامبر ٢٠١٠سرگیو مارچیونی کارفرمای فیات ایتالیا اعلام کرد که یک طرح ٢٠ میلیاردی برای افزایش تولید خودرو از ٦۵٠ هزار دستگاه به یک میلیون و ۴٠٠ هزار دستگاه خودرو در سال دارد. وی می خواهد مخارج سرمایه گذاری را از کیسه کارگران بپردازد و اضافه ارزش های فعلی را که تصاحب می کند کافی نمی داند. طبق این طرح جدید، فیات می خواهد با همکاری کرایسلر که با شروع بحران اخیر در سال ٢٠٠٨ تحت حمایت مالی دولت اوباما قرار گرفت یک مدل جدید جیپ تولید کند و تولید خودروی آلفا رومئو را نیز به دو برابر برساند. به همین دلیل، فیات در هفته اول ژانویه سهم خود را در بورس کرایسلر از ٢٠% به ٢۵% رساند و سرمایه گذاری در تورین را اعلام کرد. وی گفت اگر بیش از ۵١% کارگران به قرارداد جدید کار رای منفی بدهند خط تولید را به کرایسلر آمریکا منتقل خواهد کرد. وی در صحبت خود از اتحادیه متال آمریکا قدردانی کرد، زیرا می فهمد کار اعضایش به موفقیت کمپانی بستگی دارد و به همین سبب با کاهش ۵٠ درصدی دستمزدها و دست اندازی به حقوق بازنشستگی کارگران رضایت داده است!! وی در ادامه با تهدید کارگران گفت تنها کسانی که با قرارداد جدید موافق اند می توانند نماینده کارگران باشند. کار مدیریت فیات و قاطعیت اش در تشدید استثمار و تحدید حقوق کارگران مورد حمایت کارفرمایان دیگر قرار گرفت. اتحادیه ها طبق معمول از کارگران حمایتی نکردند و برای امضای قرارداد کرنش کردند و گفتند اگر اکثریت با قرارداد موافق باشد ما حرفی نداریم و می دانند که این اکثریت را آن ها با سیاست های خود مرعوب می کنند و با عمده کردن خطر از دست شغل، آن ها را به انفعال می کشانند.
قرارداد جدید، ساعات کار را افزایش می دهد. گرچه طبق قانون کار ساعات رسمی کار ۴٠ ساعت در هفته است با پذیرش قابل انعطاف شدن کار(flexibility)، کارگران به ١٢٠ ساعت اضافه کاری در سال فراخوانده شده اند که می شود حدود ٦٦٠ هزار ساعت برای کل کارگران تورین و اگر برای کل فیات با ٢٢٠٠٠ کارگر رسمیت یابد می شود ٢.٦۴٠.٠٠٠ ساعت به نفع کارفرما که برابر با ٦٦٠٠٠ هفته کار یک کارگر یا کار یک سال ١۵٣۵ کارگر است. یعنی این قرارداد تنها با این اضافه کاری امکان کار یا جای کار برای ١۵٣۵ کارگر جدید را منتفی می کند. علاوه براین، طبق این قرارداد کارگران به جای انجام ١٠ شیفت کاری هفتگی جاری، ١٨ شیفت هفتگی خواهند داشت که شامل سه شیفت در روز از ٦ صبح دوشنبه تا ٦ صبح یکشنبه بعد است و کارگران باقیمانده ساعات یکشنبه را تعطیل خواهند بود و به جای تعطیلات آخر هفته دو روزه شنبه و یکشنبه دیگر شنبه به عنوان یک روز کار عادی محسوب می شود و برای کار در این روز امتیازی داده نمی شود. در مقابل، از هر دوهفته یکبار دو روز تعطیل صحبت در میان است یعنی دزدیدن دو روز تعطیل کارگران. هم چنین ساعات استراحت بین کار که فعلا برابر با سه ده دقیقه است به دو ده دقیقه کاهش می یابد و یک ساعت برای خوردن غذا حذف می شود و کارگران بعد از پایان شیفت غذا خواهند خورد. استفاده از روزهای تعطیل کار برای بیماری محدود می شود و در صورت استفاده از آن حقوق دریافتی کاهش می یابد و در پرداخت حقوق بازنشستگی تاثیر می گذارد. در کنار این کاهش ها اعتصاب محدود و ممنوع می شود.
می گویند سالی که نکوست از بهارش (شروعش) پیداست. کارگران فیات سال جدید را با سرخوردگی آغاز کردند. مذاکرات ۵ اتحادیه فیات با کارفرما که از ماه دسامبر شروع شده بود روز ١٣ و ١۴ ژانویه با امضای قرارداد جدید دسته جمعی کار توسط روسای چهار اتحادیه به پایان رسید. تنها اتحادیه فیوم Fiomکه جزو اتحادیه های چپ اروپاست از امضای قرارداد خودداری کرد و اعلام نمود که این قرارداد یک اخاذی ناب است و خطر این وجود دارد که به صورت الگوی قراردادهای جمعی کار در صنعت خودروسازی ایتالیا در آید. فیوم می گوید حاضر است با کارفرما مذاکره کند اما نه به قیمت قربانی کردن حقوق کارگران و محدود کردن حق اعتصاب در کارخانه. چهاراتحادیه دیگر متال Fismic, Fim, Uilm, Uglm با عمده کردن خطر از دست رفتن شغل و ریسک انتقال خط تولید به جای دیگر قراردادی را که تنها و تنها حق و حقوق کارفرما را مد نظر دارد امضا کردند. آن ها می گویند الگوی ما برای کار، اتحادیه های آلمان هستند! که ۵ سال قبل با چشم پوشی از بخشی از دستمزد یعنی با قبول کاهش ساعات کار به ۴ روز در هفته همراه با کاهش دستمزد و قبول کاری که نوع و زمانش منطبق با خواست کارفرما است مشاغل را حفظ کردند.
در تابستان گذشته شبیه چنین قراردادی در کارخانه ی د- آرکو نزدیک ناپل بسته شد. در آن زمان، اتحادیه ها اعلام کردند که چنین قراردادی یک استثنا است و برای جلوگیری از انتقال تولید خودرو پاندا به لهستان انجام می گیرد و با این تمهدیدات توانستند رای ٦٢ در صد کارگران را به دست آورند و خواست کارفرما و رضایت خود با آن را با رای کارگران مدلل سازند. اما اکنون این استثنا دارد به قاعده تبدیل می شود و امکان جای گزینی با قرارداد ملی که حاصل مبارزات کارگران فیات در دهه ١٩٧٠ است را دارد. قرارداد جدید با اضافه کاری بالا، منع اعتصاب و مواد دیگرش بسیاری از دستاوردهای قرارداد قبلی را نقض می کند. فیات در ایتالیا، لهستان، برزیل و ایالات متحده آمریکا دارای کارگاه های تولیدی با ٢٢٠٠٠ نیروی کار شاغل است. کارگران فیات می توانستند به جای امضای چنین قرارداد نکبت باری با اتحاد بین المللی در سه قاره جهان در مقابل خواست کارفرما بایستند. اتحادیه ها را که کاری جز پاشیدن بذر یاس و همکاری طبقاتی ندارند از دست درازی به سرنوشت خود بازدارند و از آن ها خلع ید کنند و برای ایجاد تشکل واقعی کارگری که منافع کوتاه مدت کارگران را در ارتباط با منافع درازمدت ضد سرمایه داری شان در مد نظر داشته باشد مبارزه جویانه وارد مقابله با خواسته های کارفرما شوند و از اتحاد خود نیرو بگیرند.
فریده ثابتی - ١٦ ژانویه ٢٠١١
کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل کارگری