مقدمه مترجم : این متن که گزارش کوتاهی از اعتصابات هفته گذشته در اسرائیل بوده است به خوبی به لزوم اتحاد طبقه کارگر بدون در نظر گرفتن هویت ملی و دینی اشاره کرده و خواستار هوشیاری کارگران معترض در مواجه با حربه های سرمایه داری اسرائیل و متحدان عربی و امپریالیستی اش شده است و از این رو من آن را برای ترجمه انتخاب کرده ام .کارگران سراسر جهان باید بدانند اکنون در تمامی کشورها حقوقشان توسط سرمایه داران و انحصار طلبان پایمال شده و سود های کلان کارشان از آنها دزدیده می شود. آنها باید به منافع مشترک و طبقاتی خود - جدا از هویت های ملی و دینی - آگاه شده و از تجربیات یکدیگر در عقب راندن حاکمان بهره گیرند.
تعداد به تقریب ١۵٠٠٠٠ نفر و اکثراً جوان، مرکب از عرب و یهودی، در اسرائیل، در روز شنبه ٣٠ جولای علیه افرایش پیچیده هزینه‌های زندگی و سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی نخست وزیر بنجامین نتانیاهو و دولت سرمایه داری‌اش تظاهرات کردند.
این تظاهرات که در یازده شهر، از جمله بزرگترین شهرهای اسرائیل، تل‌آویو، اورشلیم و حیفه برگزار شد، نشانگر پیشرفت چشم‌گیری در جنبشی موسوم به «شهر چادری» بر علیه هزینه‌های بالای سکونت است که به وسیله دانشجویان حدود چهار هفته قبل کلید خورد.
این جنبش ، که هنوز مراحل ابتدایی خود را طی می‌کند، توسط طبقه کارگر اسرائیل، بر اثر بدتر شدن نابرابری اجتماعی، فشار اقتصادی و خشم شدید بر علیه دولت نتانیاهو و ساختار سیاسی-اقتصادی کنونی این کشور ایجاد شده است.
یدوت آهارونوت مقاله‌نویس ناهوم بارنئا تظاهرات‌های انجام شده را پیش‌بینی‌نشده توصیف می‌کند و می‌نویسد: «رقم تظاهرکنندگان چه ١٠٠٠٠٠ نفر باشد چه ٢٠٠٠٠٠ نفر، باز هم هرگز چنین تعدادی از مردم برای یک امر اجتماعی به خیابان نیامده‌اند. چه کسی می‌توانست باور کند که ١۵٠٠٠٠ هزار اسرائیلی برای خواستار شدن یک تغییر اجتماعی به خیابان بیایند... بیزاری و بدبینی که خصوصیت بارز عموم در چند سال اخیر بود حالا با درگیری و تظاهرات جایگزین شده است.»
بزرگترین تظاهرات در تل‌آویو انجام شد که در آن ١٠٠٠٠٠ نفر در مرکز شهر حرکت کردند. طبق گزارش رسانه‌ها، ١٠٠٠٠ نفر دیگر نیز در اورشلیم خارج از منزل نخست وزیر و ٨٠٠٠ نفر نیز در حیفه به تظاهرات پرداختند. تظاهرات کوچکتری نیز که هم شامل یهودیان و هم اعراب می‌شد در ناظریه برگزار شدکه از زمان آغاز تظاهرات‌ها بر علیه خانه‌سازی‌ها اولین حرکت مشترک این دو گروه به حساب می‌آید.
شعار‌های داده شده عبارت‌بودند از: «مردم عدالت اجتماعی می‌خواهند»، «ما عدالت می‌خواهیم، نه خیریه» و « دولت بر عیله مردم باشد، مردم هم برعلیه دولت‌اند». تظاهرات‌کنندگان پرچم‌هایی نیز در دست داشتند که اشاره‌گر تاثیر حرکت‌های مردمی در مصر و دیگر کشورهای عرب و وجود روحیه انقلابی میان آنها بود .
شبکه خبری RT از جوانی که در تظاهرات بود پرسید که آیا این تظاهرات نشات گرفته از وقایع کشورهای عرب است؟ و او پاسخ داد: «تاثیر زیادی از آنچه که در میدان تحریر اتفاق افتاد وجود دارد... مسلماً تاثیر‌ها زیاد است. آنجا بود که مردم متوجه شدند که قدرت دارند، که خود آنها می‌توانند برنامه‌ریزی کنند، دیگر نیاز ندارند که دولت‌ها به آنها بگویند که چه باید بکنند، آنها خود می‌توانند به دولت بگویند که چه باید بکند.»
این پیشرفت‌ها نشانگر تغییر کلی در درون کشور صهیونیست است. در میان بدتر شدن از کار افتادگی اقتصادی جهان، بحران در اسرائیل بیانگر نیروی بلقوه موجود برای اتحاد کارگران یهودی و برادران و خواهران عرب خود چه در اسرائیل و چه در سراسر خاورمیانه است. آنچه که این کارگران باید در آن پیشروی کنند مسیر جدیدی به سمت کش‌مکش‌های سیاسی و اجتماعی بر علیه طبقه صهیونیست حاکم بر اسرائیل، بورژوازی عرب و پشتیبانان امپریالیست‌شان است، بر پایه منافع طبقه کارگر و جدا از ملیت، نژاد و هویت دینی شان.
اقشار مختلفی از طبقه کارگر اسرائیل نیز کم‌کم به گروه جنبش و تظاهرات وارد می‌شوند. موسیقی‌دانان و نویسندگان مطرح نیز به تظاهرات‌کنندگان پیوسته‌اند. در ٣١ جولای ١٠٠٠ پدر و مادر به همراه کودکان جوانشان در «رژه قدم‌زنان» در اورشلیم و حیفه شرکت کردند تا مخالفت خود را با هزینه‌های رو به افزایش کودکستان‌ها، وضعیت نابسامان معلمان و مربیان و شرایط نابرابر مرخصی‌های والدین ابراز کرده باشند.
اعتصاب شاغلین بیمارستان‌های عمومی پنجمین ماه خود را می‌گذراند. در روز یکشنبه ٣١ جولای، صدها نفر از پزشکان، رزیدنت‌های پزشکی و انترن‌های بیمارستان در نزدیکی پارلمان تظاهرات کردند و خواهان بودجه مناسب برای نظام پزشکی عمومی شدند.
و امروز 1 آگوست، کارگران انجمن‌های محلی در حمایت از تظاهرات کنندگان ضددولتی قرار اعتصاب گذاشته‌اند و دفاتر عمومی را باز نخواهند کرد و زباله‌ها را جمع‌نشده باقی خواهند گذاشت.
دولت نتانیاهو و سرمایه داری اسرائیل در بحران شدید است. در اظهار نظری که آتیلا سامفالی در ینت نیوز منتشر کرد آمده است: ١۵٠٠٠٠ هزار نفری که دیروز از خانه‌های خود خارج شدند خشم خود را به سمت مردی نشانه رفتند که در نظر آنها متهم اصلی برای خصوصی و انحصاری کردن سود و امکانات و دفن توجه به مردم عادی است. اینها چند «بچه بداخلاق و بیکار» نیستند که بتوان آنها را با حرکت دستی و یا گردش چشمی بی‌اعتنا ندیده گرفت، اینها کارگران‌اند؛ مردمی خشمگین که با تباهی دست و پنجه نرم می‌کنند... این تظاهرات نقطه بالای نظام اقتصادی و دولت حامی‌اش را نشانه رفته است و باعث می شود به لرزه بیافتند.
نخست وزیر با عجله در تلاش است که جنبش و تظاهرات را خاموش کند. به سرعت پس از تظاهرات‌های روز شنبه، نتانیاهو جلسه کابینه برگزار کرد و اعلام داشت که یک «گروه مخصوص» از وزرا و متخصصان به صحبت های رهبران تظاهرات گوش دهند و برنامه‌ای در جهت «سبک‌کردن فشار اقتصادی اسرائیلیان» دست و پا کنند. او اعلام کرد: «ما از سختی واقعی در هزینه زندگی در اسرائیل باخبر هستیم... باید با فشار واقعی به روشی جدی و مسئولانه مبارزه کرد. این امر، بدون شک، ما را مجبور به تغییر در فهرست ترجیحاتمان خواهد کرد.»
این خطبه توخالی با وعده‌های مختلف در پاسخ به درخواست‌های تظاهرات کنندگان همراه بود. سه‌شنبه گذشته، نتانیاهو قول داده بود که ۵٠٠٠٠ واحد مسکونی در طی ١٨ ماه خواهد ساخت. دیروز دولت اعلام داشت که مالیات بر مصرف سوخت را برای ماه آگوست کاهش خواهد داد و امتیاز گرمایش برخی از مردم مسن دوبرابر خواهد شد. نخست وزیر همچنین پیشنهاد کرده بود که امیدوار است بتواند مالیات‌ها و هزینه آب را کم کند.
در عین حال، نتانیاهو اذعان داشته است که هیچ امتیاز جدی‌ای به مطالبات اجتماعی جوانان و کارگران تظاهرات‌کننده داده نخواهد شد. «ما باید از اقدام‌های غیرمسئول و شتاب‌زده عوام‌فریب دوری کنیم، چرا که این اقدامات باعث می‌شوند که کشور به موقعیت کشورهای اروپایی خاصی که در شرف ورشکستگی و بی‌کاری همه‌گیر هستند اضمحلال یابد.»
وزیر اقتصاد و عضو ارشد لیکود یونوال استنیتز خطر ورشکستگی ملی را از این هم خطرناک‌تر می‌بیند. او می‌گوید: «ما بحث‌هایی که در مورد بحران بدهی در اروپا می‌شود را می‌بینیم. حتی صدای برخی کوتاهی‌ها را در امریکا نیز می‌شنویم. وظیفه اصلی من است که مطمئن شوم ما در کشور اسرائیل به این موقعیت نمی‌رسیم... ما ثروتمندان، تجار، سرمایه‌گذاران و صنعتگران را به دشمن مردم تبدیل نخواهیم کرد، چرا که آنان بخشی از اقتصاد سالم هستند.
این سخنان به خوبی نشان می دهد سرمایه داری حاکم بر اسرائیل به هیچ روی نمی تواند از سود و ارزش اضافی تولید شده از کار کارگران و رقابت در بازارهای جهانی صرف نظر کرده و تن به خواسته های کارگران بدهد . طبقه کارگر اما می تواند به اتحاد و پیگیری اعتراضات و تظاهرات خود آنها را به عقب براند . هنوز باید نشست و دید که سرمایه داری و نتنیاهو چگونه به این بحران در روزها و هفته‌های آینده پاسخ خواهند داد، اما این خطر برای طبقه کارگر هنوز باقی است که به منظور منحرف کردن اعتراضات ، تظاهرات غضبی بر علیه فلسطینیان و دیگر کشورهای عرب همسایه انگیخته شود. کارگران اما هوشیارند .
نوشته: پاتریک اوکانر
ترجمه : نیما راد Working.article@gmail.com
١ آگوست ٢٠١١
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری