افق روشن
www.ofros.com

نظرخواهی در مورد تغییر قانون کار


جمعی از كارگران ایران خودرو                                                                          دوشنبه ٩ آبان ماه ١٣٩٠

توجه:
با مطرح شدن اصلاح قانون کارنظریات مختلفی مطرح شد و ما نتوانستیم سر یک موضوع به توافق برسیم. جمعی ازکارگران ایران خودرو با یک چالش بزرگ روبرو شدند، عده ای موافق و عده ای مخالف موضعگیری در مورد قانون کار شدند. گروهی گفتند باید مقابل این تغییرات ایستاد، گروهی گفتند تغییرات حتما لازم است، گروهی گفتند بر سر چیزی که مرده برای چی چونه بزنیم، این یک بحث زنده بود و نظر همه محترم ولی در آخر رای با اکثریت است. ما بر آن شدیم که برای برون رفت از این مشکل از آگاهان و فعالین کارگری وکارشناسان در مورد این مورد کمک بگیریم.
وسوالی مطرح کردیم:
نظرشما درمورد پیش نویس اصلاحیه قانون کار چیست، این بحث با اقبال زیادی روبرو شد وما این انتظار را نداشتیم
عده ای آنرا علنی منتشر کرده و در دید عموم گذاشتند و عده ای هم نظر خود را برای ما ارسال کردند
اهمیت مسئله ما را بر آن داشت تا برای انتشار این نظریات وبلاگی راه بیاندازیم و نظریات همه را منعکس کنیم
در این وبلاگ، علاوه بر نظریات و اخباری که در مورد قانون کار منتشر می شود، متن کامل قانون کار هم موجود است تا دوستان کارگر بیشتر به قانون کار و مواد اصلاحی آن اشراف داشته باشند.

جمعی از کارگران ایران خودرو
نظرشما در مورد قانون کار چیست
همکاران گرامی و دوستان کارگر، کارگران آگاه و فعالین کارگری

امروز بحث بر سر تغییر قانون کار مطرح است، طبق معمول این تغییرات با واکنشهای مختلفی از طرف کارگران و فعالین کارگری روبرو شده است.

گروه اول:
گروه اول مخالف تغییر قانون کار تحت هر شرایطی هستند. چون اصلاح قانون کار می تواند ضربات جبران ناپذیری به آنها بزند و آنها می ترسند با اصلاخ قانون کار، دیگر آنها موضوعیت نداشته باشند. چون با اصلاح قانون کار شوراهای اسلامی حذف خواهند شد وکارگران می توانند هر تشکلی که دوست دارند ایجاد کنند. با حذف این ماده دیگر ما شاهد تشکل هایی به نام شورای اسلامی کار نخواهیم بود. مخالفین جدی این بخش خانه کارگرو شوراهای اسلامی کار هستند وعلت اصلی مخالفت آنها تغییر ماده ١٣١ است. در این ماده کارگران فقط می توانستند یک تشکل داشته باشند و البته آن هم شورای اسلامی کار بود: تبصره ۴ ماده ١٣١- كارگران یك واحد ، فقط میتوانند یكی از سه مورد شورای اسلامی كار، انجمن صنفی یا نماینده كارگران را داشته باشند. ماده ۵٠ اصلاحی ـ ماده ١٣١ و تبصره‌های آن به شرح ذیل اصلاح می‌شود:
ماده ١٣١ ـ در اجرای اصل بیست‌وششم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به منظور حفظ حقوق و منافع مشروع و قانونی، کارگران مشمول قانون کار می‌توانند نسبت به تشکیل انجمن صنفی کارگری یا انتخاب نماینده کارگران در کارگاه اقدام و کارفرمایان یک حرفه یا صنعت نیز می‌توانند مبادرت به تشکیل انجمن صنفی کارفرمایی نمایند. ماده ۵۵- در بند(٢) ماده ( ١۵٨) قانون کار عبارت «کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار کشور» «تشکل‌های کارگری» و در بند (٣) آن ماده عبارت «مدیران صنایع» به «کارفرمایان» اصلاح و تبصره آن ماده حذف می‌شود. ماده ۵٢ ـ ماده ١٣٦ و تبصره‌های آن حذف می‌شود.
برای آنها مهم نیست چه موادی تغییر می کند، آنها می گویند قانون کار فعلی خوب است ولی اجرا نمی شود و اگر اجرا شود بهتر خواهد بود. اینها سی سال است این حرف را می زنند و می خواهند کارگران را با ترساندن از تغییرات در بعضی از مواد قانون کار، کارگران را در جای خود نگه دارند.
متاسفانه این گروه متشکلترین وتاثیر گذارترین گروه می باشند و به علت داشتن تشکلهای واقعی و رسانه ای و اهرم های دیگر مثل نمایندگان آنها در شواری عالی کار و دیگر نهادهای کارگری، می توانند در این اصلاحیه تاثیر گذار باشند.
این گروه به جای تکیه بر کارگران و تشکل های کارگری و به جای رفتن به سوی تغییرات به نفع کارگران، می خواهند با لابی های خود مانع هر گونه تغییرات در قانون کار شود.
این گروه می تواند با اتکا به کارگران، مانع تغییرات علیه کارگران و تغییر قوانین ضد کارگری به نفع کارگران شوند.
آنها به این سوال جواب نمی دهند که اگر ماده ١٣١ تغییر نکند، تکلیف کارگران در مورد تشکل های کارگری چیست وآنها نمی‌گویند تا کارگران تشکل نداشته باشند، قانون کار اجرا نخواهد شد. آنها به این توجه نمی کنند که تنها تشکل های کارگری می توانند در مقابل تعرض به حقوق کارگران مقابله کنند

گروه دوم
دو گروه موافق تغییرات هستند

الف ) میگویند این تغییرات به نفع ما کارگران است و به هر حال مارا از بلاتکلیفی نجات می دهد. آنان تحت تأثیر تبلیغات رسانه ای دولت قرار دارند. آنها کارهای قراردادی را پذیرفتند وهدف شان فقط حفظ کارشان است و چون عملاً اکثر قوانین در موردشان اجرا نمی شود اعتراضی هم به این تغییرات ندارند.
ب) اما گروه دیگری که موافق تعییر قانون کارهستند: آنها بر ضرورت اعتراض به این “نحوه اصلاحیه ها” تاكید دارند و معتقدند كه به هر حال این اصلاحیه با سرنوشت ما کارگران بازی می‌کند و نباید در مقابل آن سکوت یا بی خیال شویم.
موافقین تغییر قانون کار می گویند قانون کار باید تغییر کند و قوانین ضد کارگری آن برداشته و قوانین به نفع کارگران تغییر کنند. باید حق اعتصاب ، حق اعتراض و حق تشکل آزاد در قانون کار مشخص شود. این بخش می گویند ما نباید از تغییر قانون کار بترسیم، بلکه با اعتراض، علیه نحوه تغییر آن اعتراض کنیم و از دولت بخواهیم تغییر قانون کار باید با حضور نمایندگان واقعی کارگران در یک مجلس کارگری بررسی و تصویب شود.
باید به نحوه اصلاحیه پیش نویس قانون کار اعتراض کرد، چون به هر حال این این اصلاحیه با سرنوشت ما کارگران بازی می کند.

دوستان کارگر
نحوه اصلاحیه پیش نویس قانون کار با سرنوشت ما کارگران بازی می کنند، اگر در مقابل این تغییرات سکوت کنیم یا بی خیال شویم،سرنوشت خودرا به دیگران سپرده ایم. این تغییرات یک شوخی نیست بلکه بسیار هم جدی است.
- تعیین عیدی با شرایط اقتصادی! تعیین عیدی با کارفرمایان می دانید یعنی چی!؟
- کاهش تعطیلات به ٢١ روز می دانید یعنی چی!؟
اگر امروز سکوت کنیم فردا دیر خواهد شد.

گروه سوم
اما گروه سوم نه مخالف و نه موافق اصلاح قانون کار هستند، آنها فقط ساکت ونظاره گر و منتظرند ببیند چه می شود. آنها به علت بی اعتمادی به دولت و باور نداشتن کارهای دولت می گویند: ولش کنید هر چه بادا باد! مارا چه به قانون کار! آنها خود را نیز باور ندارند و نمی دانند چه نیرویی دارند. آنها نمی دانند که بعد از تصویب قانون کار چه بلایی بر سرشان خواهد آمد.

گروه پنجم : گروه بی خبران.
این گروه که متاسفانه بیشترین قشر کارگران را در بر می گیرد، اصلاً از وجود اصلاح قانون کار خبر ندارند.
آنها اصلاً شناختی از قانون کار ندارند و اصلا نمی دانند چه اتفاقی دارد می افتد. آنها به سرنوشت خود بی توجه هستند و برای همین هم است که دولت توانسته قوانین خود را بر ما تحمیل کند.

گروه ششم می گویند:
ما می‌گوئیم دولت سرمایه داری نمی‌خواهیم شما دم از اصلاح قانون کار می‌زنید! مگر قانون کار در این سالها چه چیزی به ما داده است که می‌خواهند با اصلاح آنرا از ما بگیرند. قانون كاری كه بیش از سالهای متمادی بر سرنوشت ما كارگران حاكم بوده و در این سالها جز بدبختی، بیچارگی و فقر و فلاكت برای ما به ارمغان نیاورده است و بی حقوقی‌های بسیاری از قبیل ناامنی شغلی، ناامنی جانی، ممنوعیت اعتصاب، ممنوعیت ایجاد تشکلهای کارگری را برای ما کارگران ایجاد كرده است. از جمله می‌بینیم كه سپردن استخدام‌ها به شرکتهای پیمانکاری و گسترش قراردادهای موقت و كار روز مزدی، زندگی كارگران را تباه كرده است. و خلاصه كلام اینكه پرداخت دستمزدهای زیر خط فقر و اخراج سازیهای دسته جمعی و بازخریدهای اجباری چیزی جز ثمره و حاصل قانون کار فعلی نیست. بنابراین حرف زدن از قانون کاری که برای ما کارگران وجود خارجی ندارد، نتیجه اش كشاندن کارگران به دفاع از قانون کار خواهد بود و این خاک پاشیدن بر چشم ما کارگران است. این دوستان معتقدند كه نباید به این اصلاحیه اعتراض كرد. چون اعتراض ما به كلیت این سیستم است و باید به كارگران نشان داد كه دیگر حرف زدن از اصلاحات بیهوده است. زیرا اكنون بیش از هشتاد درصد از كارگران دیگر به حكومت توهمی ندارند و باید مسیر حركت كارگران را مشخص كرد تا به خود بیایند. آنها می گویند مشکل ما بود و نبود قانون کار نیست، بلکه مشکل ما وجود یک سیستم نا کار آمد است که با اصلاح قانون کار نیز هیچ گونه تغییراتی در زندگی ما رخ نخواهد داد. ما برای یک مرده دست نمی زنیم.
ما در اینجا نظر این گروه ها را درج کرده ایم و از شما دوستان کارگر و فعالین کارگری می خواهیم نطر خودتان را اعلام کنید تا بتوانیم با آگاهی و روشنگری بیشتر این مسئله را موشکافی کنیم.

دوستان و همکاران گرامی، کارگران وفعالین کارگری
شما چه می گویید؟ ما منتظر نظر شما هستیم. تنها در یک بحث فعال است که کارگران می توانند با نظریات یکدیگر آشنا شده تا بهتر بتوانند تفکر کنند.
ما در اینجا تمام نظریات موجود را درج می کنیم.

جمعی از کارگران ایران خودرو - مهر ماه نود

توضیح: برای نظر دهی به لینک اصلی مطلب که در ذیل خواهد آمد مراجعه کنید: اینجا کلیک نمائید.