افق روشن
www.ofros.com

اعتراض شدید بازنشستگان به کاهش حقوق خود


جمعی از بازنشستگان                                                                                  دوشنبه ١۵ اسفند ماه ١٣٩٠

اعتراض شدید بازنشستگان به کاهش حقوق خود

گزارش گردهمایی بازنشستگان در سه شنبه ٩/١٢/٩٠

بر همگان آشکار است که وقتی تورم ۴٠% و قرار است حقوق ١٠% افزایش یابد مثل آنست که حقوق دریافتی به مقدار ٣٠% = ١٠- ۴٠ کاهش یافته است و اگر این کاهش را در پنج و یا ده سال دنبال کنیم معنی جز این ندارد که سطح زندگی بازنشستگان و یا شاغلان به زیر خط فقر انتقال یافته است و در مقابل آن تراکم ثروت افزایش یافته است . بعبارت دیگر:
تورم یعنی جابجایی ثروت از سمت اکثریت مردم زحمتکش اعم از بازنشستگان ؛ کارگران ؛ معلمان ؛ پرستاران ؛ کارمندان جزء و طبقات محروم به سمت اقلیت توانمند اعم از دولت ؛ سرمایه داران ؛ تجار ؛ زمینداران و ملاکان ؛ بانکداران ؛ مدیران سطح بالا که بنا به تصمیم ثروتمندان این جابجایی ثروت و امکانات صورت می گیرد دولت چون خود یک کارفرمای بزرگ است در این منافع سهیم بوده و از افزایش حقوق بازنشستگان و شاغلین جلوگیری می کند . بازنشستگان در سال های اخیر از کاهش حقوق خود رنج بسیار برده اند ؛ و می بینند که پس از عمری کارکردن و تلاش ؛ مجبور به تحمل فقر روزافزون هستند و لذا نسبت به دستبرد به حقوق خود در سال ٩١ با توجه به تورم سال ٩٠ و سال آینده بسیار نگران هستند . بجهت وجود تورم بالا و کاهش ارزش واقعی دستمزدها و حقوق ها هم اکنون هزینه یک خانوار شهری چهار برابر حداقل حقوق است در سال ٩٠ میزان هزینه یک خانوار شهری حدود یک میلیون و پانصد هزار تومان بوده است در حالیکه حداقل حوق کمتر از چهارصد هزار تومان است . این در حالی است که بر طبق اصل ۴٣ قانون اساسی و دیگر قوانین در خصوص حقوق و دستمزد و همچنین ماده ٢٣ میثاق جهانی حقوق بشر بصراحت مطرح شده که حقوق می بایست عادلانه و برای تأمین یک زندگی شرافتمندانه مکفی باشد و حقوق بتواند میزان نیازهای زندگی فرد را تأمین کرده و حقوق بگیران از تغذیه ؛ مسکن؛ بهداشت و درمان مناسب بهره مند بوده و فرد بتواند در مسیر مدارج عالی انسانی ؛ فرهنگی و هنری حرکت کند.
بعلت همین موارد است در ماههای اخیر بازنشستگان بطور هفتگی در کانون بازنشستگان و دیگر مراکز به تجمع و سخنرانی پرداخته اند و اعتراض بازنشستگان نسبت به کاهش شدید حقوق و دیگر مطالبات خود بشدت بالا است و در این فضای ملتهب؛
یکی از سخنرانان در این روز به سیر نزولی توان سازمان تأمین اجتماعی بعنوان قوی ترین سازمان بازنشستگی و تأمین اجتماعی پرداخت که طی سالها و دهه های اخیر بجهت سیاست های غلط دولت به مرز ورشکستگی رسیده است دولت بزرگترین بدهکار به سازمان تأمین اجتماعی است و علی رغم آنکه صندوق بازنشستگی یک منبع عمومی و غیر دولتی است دولت هر دخل و تصرفی در این صندوق اعمال نموده و بدون آنکه منابع سازمان را افزایش دهد مصارف آنرا بشدت افزایش داده است از جمله بیش از ٦٠ هزار روحانی ؛ همچنین خدام مساجد ؛ مداحان و قاریان ؛ برخی ورزشکاران و همچنین صندوق های بیمه ای که ورشکست شده اند از جمله صندوق بازنشستگی فولاد را به سازمان تأمین اجتماعی ملحق نمود . و این اقدامات بشدت سازمان تأمین اجتماعی را تضعیف نموده است . سخنران اضافه نمود که دولت از صندوق تأمین اجتماعی بدون داشتن حق مالکیت برداشت ها و هزینه های زیادی نموده است.
از طرف دیگر دولت از اجرای قانون نظام هماهنگ سازی بازنشستگان سازمان تأمین اجتماع خود داری نموده و از اجرای ماده ٩٦ قانون تأمین اجتماعی که افزایش حقوق را حداقل برابر تورم می داند سرباز زده است ؛ یعنی در جائی که پای منافع طبقات ثروتمند پیش می آید از اجرای قوانین مصوب سر باز می زند و هیچ مرجعی هم رسیدگی نمی کند.
یکی از سخنرانان به طرح وعده های دروغین و سرگرم کننده مسئولین پرداخت و اظهار نمود که حاکمیت نه تنها به تمامی مردم ایران بلکه به تمامی مردم جهان دروغ می گوید . وی در سخنان خود اشاره به جلسه مشترک با ۴٠ نفر از نماینده گان بخش اجتماعی در مورد طرح نظام هماهنگ حقوق پرداخت و اضافه نمود که تنها سه نماینده به آن رأی مثبت دادند و لذا طرح به تصویب نرسید . وی که بشدت ناراحت و برافروخته شده بود گفت : اگر نماینده گان به حل مشکلات و معضلات مردم اعم از بازنشستگان و کارگران نپردازند دیگر مجلس نیست ؛ خانه فساد است و بازنشستگان حاضر که از عدم تصویب لایحه ناراحت بودند با کف زدن و صلوات به تأیید سخنران پرداختند . در نهایت به کارگران توصیه شد که به نماینده های کارگری برای ورود به مجلس رأی دهند . در جلسه توافق گردید که بازنشستگان طرح مطالبات خود از جمله افزایش حقوق و حل مشکلات بیمه تکمیلی خود را پس از ١٢ اسفند بشکل راه پیمایی و تجمع در مقابل اداره کار ؛ سازمان تأمین اجتماعی و مجلس ادامه دهند و اظهار نمودند که در تحقق مطالبات خود بسیار جدی و مصرند.
ضعف عمده بازنشستگان و عدم توان مقابله با سیاست های خانمان برانداز دولت آنستکه از تشکل و سازمان سراسری خود بی بهره اند . تشکیلات و سازمانی که تمامی بدنه بازنشستگان را در بر بگیرد از بین بیش از یک و نیم میلیون بازنشسته سازمان تأمین اجتماعی ؛ و حدود هشتصد هزار در تهران ؛ تنها با حدود ٣٠٠ نفر از آنها ؛ چند نفر بعنوان نماینده که از جانب دولت هم تأیید می شوند ؛ انتخاب شده و مسلم است که اگر بخواهند قدمی بردارند کاری از دستشان ساخته نیست . خود نماینده گان اظهار می کنند که تنها کاری که از دستشان بر می آید آنستکه نامه ای برای مقامات بنویسند . واضح است که دولت نیز در برابر صدها میلیارد در آمد خود و سرمایه داران ؛ نامه را به پشیزی نخواهد گرفت . و لذا تنها راه تحقق حق واقعی بازنشستگان برای حقوق و مطالبات خود:

ایجاد تشکیلات دائمی و سراسری است
این تشکل ها لازمست در کلیه شهرهای کوچک و بزرگ و در هر منطقه تأمین اجتماعی برقرار گردد تا بتوانند بطور متحد جهت تحقق مطالبات خود متحدانه مشارکت و حضور یابند . در آن صورت است که دولت و طبقات کلان سرمایه دار و بانکداران و تجار و کارفرمایان دیگر یکه تاز نخواهند بود و مجبور به تن دادن به مطالبات بازنشستگان ؛ کارگران و کلیه اقشار زحمتکش و تلاش گر می شوند .

جمعی از بازنشستگان سازمان تأمین اجتماعی