اعتصاب کارگران پتروشیمی
یک گزارش و ارزیابی مختصر
اتحاد بین المللی
شنبه ٣٠ مهرماه ١٣٩٠
اعتصاب کارگران پتروشیمی بی شک یکی از اعتراضات بسیار مهم در تاریخ جنبش کارگری این دوره در ایران است. این اعتصاب علاوه بر نقش عمده صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در ایران، از چند جنبه دیگر نیز حائز اهمیت است.
این اعتصاب از لحاظ عمومیت داشتن مطالبات کارگران پتروشیمی از اهمیت بسیاری برخوردار است. کارگران پتروشیمی برای تحقق مطالباتی دست به اعتصاب زدند که خواست فوری و بسیار مهم بخش بزرگی از کارگران دیگر صنایع تولیدی و خدماتی است: خواست لغو کار موقت، استخدام رسمی و برچیدن شرکت های پیمان کاری.
سابقه تشكيل شركتهای پیمان کاری به قبل از انقلاب باز ميگردد. با به قدرت رسیدن رژیم جمهوری اسلامی، حضور اين شركتها سير صعودی یافت و به ویژه در دولتهای هاشمي و خاتمي، به اوج خود رسيد. در سال های اخير، بخش بزرگی از نيروهای شاغل در كشور - از كارگران گرفته تا كارشناسان و متخصصان وزارتخانهها - با قراردادهای كوتاه مدت به كار گرفته شدهاند. کارگران قرارداد موقت در زمان استخدام فرمی را امضا می کنند که در آن اشاره ای به قرارداد دائم نيست اما قرارداد موقت و پيمانی در آن ذكر شده است.
بر طبق آمارهای موجود، حدود ٨٠ درصد از کارگران در ایران بر طبق قرار داد های موقت، پیمانی و سفید امضا کار می کنند و تنها ٢٠ در صد از کارگران تحت پوشش قرارداد دائم هستند. طبق برنامه چهارم، برای دست یابی به هدف "كوچك كردن حجم دولت" قرار است که کارگران استخدام دائم به تدریج بازنشسته و توسط کارگران قراردادی جایگزین شوند. بنابراین اگر سیاست "كوچك كردن حجم دولت" ادامه یابد، در آینده نزدیک تقریبا همه کارگران در ایران تحت پوشش شرکت های پیمانی کار خواهند کرد.
بر متن چنین شرایطی کارگران پیمانی پتروشیمی تبریز در اسفند ماه سال ١٣٨٩ دست به اعتصاب زدند. مطالبات کارگران اعتصابی شامل موارد زیر بود :
١- انعقاد قرارداد دستجمعی و حدف قرار دادهای پیمانی
٢- افزایش دستمزد ها متناسب با رشد نرخ تورم و افزایش قیمت کالاهای خدماتی
٣- عدم تبعیض با کارکنان رسمی کارخانه و برخورداری از امکانات رفاهی و بیمه های درمانی
اعتصاب اسفند ماه ٨٩ با وعده های مدیران شرکت پتروشیمی برای پاسخ دادن به خواست های کارگران خاتمه یافت. اما در فروردین ماه کارگران پتروشیمی ماهشهر با همان خواست های کارگران پتروشیمی تبریز دست به اعتصابی ١١ روزه زدند. این بار نیز مدیریت شرکت های پیمانی و نمایندگان دولت با گرفتن فرصتی سه ماهه از کارگران برای پاسخ دادن به مطالباتشان توانستند با وعده های خود به اعتصاب کارگران خاتمه بدهند.
متن توافقات کتبی کارگران پیمانکاری پتروشیمی بندر امام با مدیریت این مجتمع در فروردین ماه به شرح ذیل بود:
١- مدیریت پتروشیمی از کارگران ٣ ماه مهلت گرفت تا در طول این مدت کلیه مراحل اجرای مصوبه برچیده شدن شرکتهای پیمانکاری و طی مراحل اداری آن را در پتروشیمی بندرامام و وزارت نفت به انجام برساند. اجرای این بند را در طول سه ماه ظریفکار مدیر عامل پتروشیمی و نماینده مردم ماهشهر در مجلس ضمانت کردند .
٢- قرار شد ۲۵ نفر نماینده منتخب کارگران با مدیران عامل مجتمع های مربوطه خود وارد مذاکره شوند تا از ٣۷ آیتم مزایایی که به پرسنل رسمی داده می شود، آن آیتم هائی که در توان مجتمع پتروشیمی بندرامام هست همزمان با پرسنل رسمی به کارگران پیمانکاری نیز پرداخت شود.
٣- مدیر عامل پتروشیمی متعهد شد تا زمان اجرای مصوبه برچیده شدن شرکتهای پیمانکاری، مسئله پرداخت مستقیم بیمه و مالیات کارگران از سوی پتروشیمی به این شرکت ها ابلاغ شود و پس از پرداخت مستقیم آن توسط پتروشیمی مبالغ آن از صورت وضعیت پیمانکار کسر شود تا هیچگونه تقلبی از این لحاظ توسط شرکتهای پیمانکاری انجام نگیرد.
۴- آقای ظریفکار و نماینده ماهشهر متعهد و تضمین نمودند شرکتهای پیمانکار در قبال ایام اعتصاب کارگران به هیچ وجه حق ندارند: ۱- به هیچیک از کارگران فشاری وارد کنند و حق اخراج هیچ کارگری را ندارند ۲- حقوق تمام روزهای ایام اعتصاب به شکل تمام و کمال و بدون هیچگونه کم و کسری به کارگران پرداخت شود. در صورت مشاهده تخلف از این توافق مدیریت پتروشیمی ملزم به برخورد با شرکت متخلف شده است.
دور سوم اعتراضات بعد از پایان مهلت سه ماهه (که بیش از 5 ماه به طول انجامید) و بی نتیجه ماندن توافق های انجام شده و سر دواندن کارگران توسط کارفرمایان در ٣ مهر ماه در بندر امام شروع شد و به مدت ١۴ روز ادامه یافت. این اعتصاب توسط کارگران پیمانی سازمان داده شده بود. بنا بر گزارشات رسیده، در این اعتصاب کارگران علاوه بر خواست لغو قرار دادهای موقت و پیمانی و برچیدن شرکت های پیمانی از محیط کار و بستن قرا داد های دستجمعی، حق ایجاد تشکل مستقل کارگری را نیز مطرح نمودند.
حمایت ها از این اعتصاب:
در ایران دو سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه و شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و همچنین جمعی از کارگران ایران خودرو با انتشار اعلامیه از این اعتصاب حمایت کردند. اتحادیه آزاد کارگران ایران و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری در اطلاع رسانی در مورد این اعتصاب چه در داخل و چه خارج از کشور نقش موثری داشتند.
در سطح بین المللی، کلکتیو سندیکاهای فرانسوی ازسوی تشکل های کارگری "س ژ ت"، "اف اس یو" و "یو ان اس آ" و "سود" با انتشار اطلاعیه پشتیبانی خود را از این اعتصاب اعلام کردند. در سوئیس، اقای کلود ریموند Claude REYMOND به نمایندگی از جانب سندیکاهای کارگری ژنو از اعتصاب کارگران پتروشیمی پشتیبانی نمود و همچنین در تظاهراتی که به مناسبت "روز جهانی کار شایسته" در مقابل دفتر مرکزی سازمان ملل در ژنو توسط نمایندگان اتحادیه های کارگری از کشورهای مختلف جهان برگزار گردید از اعتصاب کارگران پتروشیمی حمایت بعمل آمد. فدراسیون اتحادیه های کارگری بلژیک در نامه ای سرگشاده خطاب به کارگران اعتصابی پتروشیمی از اعتصاب آنها حمایت کرد و همبستگی کارگران بلژیک با مطالبات عادلانه کارگرانه اعتصابی را اعلام نمود. علاوه بر این، "فدراسیون اتحادیه های کارگران صنایع شیمیایی، انرژی، معدن و بخش عمومی" در سایت سراسری خود گزارش مفصلی در حمایت از اعتصاب کارگران پتروشیمی بندر امام درج نموده است.
.
اخبار این اعتصاب، از جمله به کوشش فعالین کارگری، سازمان ها و احزاب کارگری و مترقی در اپوزیسیون، در بسیاری از رسانه ها که رو به ایران برنامه پخش می کنند انعکاس یافت و باعث شد سد سانسور دولتی نسبت اعتصاب ترک بردارد. اما در عرصه بین المللی، علیرغم کوشش فعالین و تشکل های کارگری در خارج از کشور و با وجود حمایت های بین المللی ای که صورت گرفت، باید گفت که این کوششها به حمایتهای گسترده و پر دامنه از این اعتصاب منجر نگردید. علل آنرا باید در فرصتهای مناسبی جستجو و بررسی کرد، اما کاستی ها و محدودیتها در فعالیت های صورت گرفته و همچنین عدم دسترسی به اخبار دقیق و نیز ابعاد این اعتصاب، همگی در این پروسه تاثیرگذار بودند. برای مثال گزارش ها از تعداد کارگران اعتصابی به نسبت کل کارگران مجتمع و نیز تعداد کارگرانی که در مقابل ساختمان مرکزی مجتمع بندر امام تجمع می کردند بعضا ضد ونقیض بودند و کارگران پتروشیمی متاسفانه نتوانستند با کل جنبش کارگری در ایران و جهان ارتباط مستقیم برقرار نمایند.
اعتصاب کارگران پتروشیمی بندر امام گرچه موقتا پایان یافت، مبارزات آنها برای کسب خواستهایشان کماکان به اشکال مختلف ادامه خواهد یافت. ضروری است بعنوان فعالین و تشکلهای کارگری و حامیان جنبش کارگری ایران، ضمن درس گیری از تجارب این اعتصاب، در آینده با آمادگی بیشتر از مبارزات کارگران پیمانی و موقت علیه خیل سرمایه داران، کارفرماها، پیمانکاران و حکومت حمایت کنیم.
اتحاد بین المللی درحمایت از کارگران در ایران
*************
حمایتهای رسیده از اعتصاب کارگران پتروشیمی بندر امام
فدراسیون اتحادیه های کارگری بلژیک ABVV-FGTB
ما اطلاع پیدا کردیم که فعالین کارگری پتروشیمی بندر ماهشهر (بخصوص اعتصابیون) مورد اذیت و آزار قرار گرفته اند و حتی بعضی از آنها توسط ماموران انتظامی دستگیر شده اند. ما نه برای اولین بار، حمله آشکار و مستمر به حقوق کارگران در ایران را محکوم می کنیم.
فدراسیون اتحادیه های کارگری بلژیک همبستگی عمیق خود را با کارگران پتروشیمی ماهشهر اعلام می کند و همچنین از مطالبات عادلانه و قانونی کارگران اعتصابی دفاع می کند. فدراسیون اتحادیه های کارگری بلژیک به شجاعت کارگران پتروشیمی که در چنین شرایط سختی دست به اعتصاب زده اند ارج می نهد.
این حمایت باور ما را مبنی بر اینکه همبستگی بین المللی کارگران مرزی نمی شناسد را بار دیگر ثابت می کند و تمام اتحادیه های عضو این فدراسیون همراه کارگران در ایران در مبارزات شان برای یک زندگی بهتر هستند. کار شایسته برای هر دو سازمان بین المللی کار (ILO) و کنگره بین المللی اتحادیه های کارگری (ITUC) امری بنیادی است.
با احترام
کریستین ونکوپنولی
مشاور سیاسی/ هماهنگی آ. آی
دفتر روابط بین المللی
فدراسیون اتحادیه های کارگری بلژیک
ترجمه و تکثیر از اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
*************
همبستگی با اعتصاب کنندگان مجتمع پتروشیمی در ایران
سندیکاهای فرانسوی عضو « کلکتیو سندیکایی مغرب و خاورمیان
روز٢۴ سپتامبر، ۶۵۰۰ تن از کارکنان بخشهای مختلف صنایع پتروشیمی ، یکی از پر درآمدترین بخشهای اقتصاد ایران ـ دست به اعتصاب زدند. اعتصاب کنندگان بر علیه شرکتهای پیمان کاری که نقش « ارائه دهندگان کارگر» را بازی می کنند وبدین طریق پایین ترین دستمزد ها و قرادادهای موقت را به کارگران تحمیل می کنند، به پا خاستند.
کارگران اعتصابی می خواهند که خودشان در امور کارهای کارخانه دخالت داشته باشند ، مذاکرات جمعی باشد و استخدامها دائمی وبه وسیله خود صنایع پتروشیمی صورت گیرد و این درخواستها کاملا مطابق مقاوله نامه های بین المللی کار می باشد. آنان برای هماهنگی بهتر اعتراضاتشان و رسیدن به خواستهایشان کمیته های اعتصاب تشکیل داده اند و این کاملا حق مشروع آنان می باشد..
نیروهای امنیتی اقدام به اذ یت و آزار اعتصاب کنندگان کرده و سه تن از آنها را به مدت ۴۸ ساعت بازداشت نمودند. آنها بدنبال فشار یاران اعتصابیشان آزاد گردیدند..
ما سندیکاهای فرانسوی عضو « کلکتیو سندیکایی مغرب و خاورمیانه» حمایت خود را از خواستهای بر حق اعتصاب کنندگان ایرانی اعلام می داریم وبه شهامت آنان درود می فرستیم. و از مقامات ایرانی می خواهیم که به خواستهای برحق کارگران احترام بگذارند.
ما یک بار دیگر به کارگران ایرانی اعلام می داریم که آنها در مبارزه خود تنها نیستند و دینای کارسازمان یافته در فرانسه در مبارزه ای که آنها در شرایط بسیار سخت وتحت فشار پلیسی پیش می برند، با آنها می باشد..
زنده باد همبستگی بین المللی
« کلکتیو سندیکایی فرانسوی حمایت از کارگران مغرب و خاورمیانه»
س.ژ.ت -
اف.اس.او
همبستگی «سود» -
اونسا
ترجمه و تکثیر از اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
*************
جنبش سندیکاهای کارگری ژنو
کلود ریموند ، دبیر اجرایی "س. ج. آ. اس":
"جنبش سندیکاهای کارگری ژنو پیام همبستگی برای کارگران اعتصابی ارسال می دارد و ازایرانیان مقیم ژنو تقاضا دارد که در روز جهانی "کار شایسته" که در تاریخ ٧ اکتبر می باشد به ما بپیوندند."
در بهار سال جاری ( مارس ٢٠١١) کارگران پیمان کار و موقتی کارخانه پتروشیمی در ماهشهر ( جنوب) وتبریز (شمال غربی) برای لغوکار موقت و پیمان کاری دست به اعتصاب زدند. یکی از خواستهای اصلی آنها عقد قرارداد جمعی و استخدام رسمی کارگران پیمان کار بود.
کارفرما و دولت با دادن قولهایی باعث شکستن اعتصاب کارگران شدند. اما، نه تنها آنها به قول خود عمل نکردند، بلکه شروع به سرکوب فعالین کارگری کردند.
اینبار ۶۵۰۰ کارگر پتروشیمی بندر امام (جنوب) دوباره با همان خواستهای قبلی دست به اعتصاب زده اند.
قابل ذکر است که کارگران رسمی و موقتی متحدا دست به این اعتصاب زده اند. واینبار مصمم هستند که تا رسیدن به خواستهایشان به اعتصاب ادامه دهند و صرفا به قولهای داده شده بسنده نکنند.
جنبش سندیکاهای کارگری ژنو پیام همبستگی برای کارگران اعتصابی ارسال می دارد و ازایرانیان مقیم ژنو تقاضا دارد که در روز جهانی "کار شایسته" که در تاریخ ٧ اکتبر می باشد به ما بپیوندند.
کلود ریموند، دبیر اجرایی "س. ج. آ. اس"
سه شنبه ۴ اکتبر ۲۰۱۱
ترجمه و تکثیر از اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
*************
!- farsi ->
Solidarity with Petrochemical Workers’ Strike in Iran
Many labour organizations inside Iran expressed solidarity in support of petrochemical workers' strike including Haft Tapeh Sugar Cane Workers' Syndicate, Syndicate of Workers of Tehran and Suburbs Bus Company, The Free Union of Workers in Iran and the Coordinating Committee to Help Form Workers' Organizations.
Various trade unions internationally announced their support of striking workers in Bandar Imam Petrochemical Complex. For instance, The Belgian Trade Union Federation ABVV-FGTB; French trade union federations CGT, FSU, UNSA, Solidarités and Switzerland' CGAS have been actively supporting petrochemical workers' strike.
On October 7, 2011, for the occasion of "World Day for Decent Work" representatives of various Unions participated in an action which was organized and coordinated by Swiss trade unions including CGAS and UNIA. The event started with a rally outside the United Nations and ended with a march to the ILO headquarters. In this protests the representative of Geneva syndicates, Switzerland, Mr. Claude REYMOND of CGAS, once again declared their support for the striking petrochemical workers.
*************
Solidarity with Striking Petrochemical Workers in Iran
On behalf of the CGT, FSU, UNSA, Solidarités, Trades-Union Federations, France
On the 24th of September, 6,500 workers from different sections of the petrochemical industry, one of the most profitable industrial sectors in Iran, went on strike. They are protesting against employment agencies which act as ‘procurers’ of workers (to the industry) and enforce very low wages and a minimum of contractual rights.
The strikers want to hold their destiny in their own hands, to bargain collectively, and to be directly employed by the petrochemical companies, with secure contracts. These demands are in line with international conventions on rights at work. They have formed strike committees to better co-ordinate protest actions, which is perfectly legitimate.
The security forces have begun harassing and attacking the strikers, three of whom were arrested and imprisoned for 48 hours. They were released under pressure from the strikers.
The French organisations that are part of the ‘Maghreb – Middle East Trades – Union Collective’ support the legitimate demands made by the Iranian strikers. They salute their courage and call on the Iranian authorities to respect workers’ legitimate rights.
We stress once again that Iranian workers are not alone in their struggle for their rights, and that organised labour in France, stands with them in their struggle, which is conducted under conditions of severe police repression.
Long live international solidarity
6th October 2011
*************
Solidarity message to Petrochemical Workers’
From The Belgian Trade Union Federation ABVV-FGTB
The Belgian Trade Union Federation ABVV-FGTB has been informed about labour activists in the Iranian petrochemical sector (especially strikers) are being harassed en – some among them – even arrested by the security forces. ABVV-FGTB condemns, not for the first time, the continuous gross attacks on workers’ rights in the country.
ABVV-FGTB wants to express his deep solidarity with this workers and also sustains the just and legally demands of the strikers. ABVV-FGTB wants also to salute their courage during this difficult times and situation.
This support confirms our belief that international trade union solidarity knows no borders and the Belgian affiliates of our trade union are together with the workers in Iran in their struggle for better conditions. Decent Work is indeed worldwide a primordial for both ILO and ITUC.
Best regards,
Christian VANCOPPENOLLE
Policy Advisor/Coordinator a.i.
International Relations Dpt.
ABVV-FGTB Federaal
*************
Communauté genevoise d’action syndicale (CGAS)
Around the Iranian New Year (March 2011) the workers of the petrochemical factories of Mahshar (Southern Iran) and Tabriz (North West Iran) struck to obtain collective bargaining, secure contracts, and official contracted status for sub-contracted workers.
The state and the employers, promising to satisfy these demands, convinced the workers to end the strike. Not only did they not keep their promises, they also began repression against worker activists.
On the 5th of September, 6,500 petrochemical workers in Bandar Imam (Southern Iran), began a strike, taking up the same demands.
It must be noted that sub-contracted and permanent workers are standing shoulder to shoulder in this strike. They are determined not to be satisfied with mere promises but to continue their strike until their demands are met.
The trades-union movement of Geneva sends them (Bandar Imam strikers) their full support and invites Iranians living in Geneva to take part with us in the "World Day for Decent Work" on the 7th of October 2011.
Tuesday, October 4, 2011 by Claude Reymond
http://www.cgas.ch/SPIP/spip.php?article1911
*************
Iranian Petrochemical Workers Strike, Demanding Elimination of Subcontractors
http://www.icem.org/en/78-ICEM-InBrief/4712-Iranian-Petrochemical-Workers-Strike-Demanding-Elimination-of-Subcontractors
Under strong intimidation and threats, 6,500 workers at the government-owned Mahshahr Bandar Imam Petrochemical complex, in the South-West of Iran, took strike action on 28 September, demanding an end to management’s use of subcontracting firms at the plant. Workers’ rights are continuously undermined by intermediary companies, in a familiar pattern seen around the world. Workers are not directly employed by the factory where they work, and so are unable to bargain collectively with management, forced to work in substandard conditions with low wages and allowances, all based on precariously temporary contracts.
Workers at the Tabriz petrochemical company at the plant conducted an 11-day strike in March this year on the same demands. That strike was suspended after an empty government promise to respond to workers’ demands within three months. While CAL workers do not receive their production and efficiency bonuses, their contract agency collects those benefits. Despite of management threats and arrests of union activists, the union is committed to continuing the action until their demand is met.
On paper, the management has supposedly committed itself to eliminating the subcontracting firms for some time but its actual implementation in most facilities is yet to happen.
The Free Union of Iranian Workers reports that on the seventh day of the strike, three oil workers were summoned to the security office and immediately put under arrest. These were Mansour Abbasi, a worker with the Khawrazmi subcontracting company and a workers’ representative; Mohammad Bagher Bagheri, worker at Fars Industries contracting company and a workers’ representative; and Jasem Bandarani, another worker at the Khawrazmi subcontracting company. The arrests followed protest rallies near the main offices of the petrochemical complex which included marches and chants. The three arrested workers have since been released.
Reports suggest over 70% of Iranian workers are employed on temporary contracts, with no job security. Many other shocking abuses are reported, from poverty wages often beneath the low minimum wage, non-payment of salaries for up to 18 months, extremely dangerous working conditions, and little to no legislative protections.
Report on petrochemical workers' strike
In protest against temporary contract, and also against contract agencies, thousands of workers on temporary contracts working in government-owned petrochemical complexes in Bandar (Port) Imam, south of Iran launched a strike action on September 25, 2011. The strike ended on October 09, 2011. The complex has about 6500 workforce including about 4300 contract employees. Temporary contracted workers are fighting for the right to collective bargaining and direct and permanent contacts with employers.
Prior to the current strike at Bandar Imam, workers in the Tabriz petrochemical company in March 2011 undertook strike action for the right of collective bargaining. Workers in other sectors and international organizations gave the striking workers necessary strength and confidence. The strike was suspended following government promises that it would respond to the demand of the striking workers in 3 months time, this turned out to be an empty promise.
According to various sources, 70-80% of Iranian workers are working on temporary contracts without any job security, and about 80% of them are beneath the poverty line. Workers in workshops with fewer than ten workers are not even covered by labour legislation. For the workers who work under temporary contracts no term of employment is given. The official minimum wage is approx. £190 a month which applies to the poorest 8 million workers, not counting those who work in workshops with fewer than ten workers who are mostly paid less than the minimum wage. In some cases workers have not received payment of wages for up to eighteen months or even a longer period. There is also a complete lack of health and safety standards in the workplace, placing workers at high risk of injury.
The strike ended on October 9, 2011 after the City of Mahshahr's and the Complex's authorities responded to workers by claiming that workers' demands are much broader in scope than their ability to respond. They apparently made a new promise that they would discuss workers' issues and demands with The Ministry of Petroleum and would report back to workers by the end of the month. Regardless of whether this strike would lead to an achievement of workers' demands, the action of strike itself was a significant step forward for all Iranian workers on temporary contracts. Striking workers at Bandar Imam have turned the basic and urgent needs of the Iranian working class into militant demands, serving as a benchmark for future strike actions elsewhere.*
The International Alliance in Support of Workers in Iran will continue to support the struggle of the petrochemical workers of Bandar Imam. We fully support their demands for removing contract agencies from their industry and achieve collective and permanent contracts and official status across all workplaces.
We ask labour organizations, unions and progressive political parties, as well as all freedom-loving and equal-rights seeking people all over world to show their solidarity and give support to the working class struggles in Iran.
اتحاد بین المللی درحمایت از کارگران در ایران
International Alliance in Support of Workers in Iran (IASWI)
info@workers-iran.org
www.workers-iran.org / www.etehadbinalmelali.com
|