افق روشن
www.ofros.com

"مبارزۀ طبقاتی در اعتصاب کارگران و کارکنان "ایر فرانس

(Air France)

احمد بخردطبع                                                                                                 جمعه ٢٨ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۱٨ مه ۲۰۱٨


دهه ی سال های ٩٠ ـ ١٩٨٠، شرکت های هوایی جهان با نفوذ و تکان های عمیق نئولیبرالی روبرو می شوند. زیرا سهامداران، مدیران و برنامه ریزان کمپانی های هوایی می خواهند در بخش های متفاوت دیگری که برایشان سودآور است سرمایه گذاری نمایند و خود را فقط در پوسته ی مسافربری محدود نسازند. آنها به اعتبار و سرمایه ی شرکت های هوایی در حوزه های خدماتی، تولیدی و انرژی وارد می شوند و علیرغم این عمل، بخش کوچکی از سود حاصله را وارد شرکت های هوایی می نمایند. آنها در شرکت های بزرگ نفتی چنگ می اندازند و به سرمایه گذاری می پردازند و این مسئله باعث می شود که هر بار قیمت نفت نه بطور موقت، بلکه در دوره هایی که بصورت طولانی پائین و بالا می آید، اثرات خود را در نوسانات قیمت بلیط های مسافربری هوایی برجای می گذارد. رشد سرمایه گذاری در بخش های دیگر موجب آن می شود که از هزینه های هوایی در زمینه ی مسافربری کاسته شود تا موجبات هر چه بیشتری از سرمایه گذاری ها فراهم گردد. در نتیجه اولین قربانی درچارچوب کاستن هزینه ها، کارگران و کارکنان شرکت هوایی "ایر فرانس" می باشند. این مسیری است که همچنین به وسیله ی کمپانی های ترانسپورت هوایی ایالات متحد آمریکا، لوفت هانز (Lufthansa) در آلمان و بریتیش ایر وایز (British Airways) در بریتانیا طی می گردد که با خصوصی سازی تشدید بیشتری می یابد.
اولین زمزمه ها و طرح شرم آور مدیران و سهامداران شرکت "ایر فرانس" (Air France) در سال ٢٠١١ آغازیدن می گیرد که مطابق با آن هزاران کارگر و کارکنان این شرکت عظیم به صورت ارادی و در اصل با تمایل خود باید از کار اخراج شوند و اگر هر کارگری بخواهد پروژه ی یاد شده را رد نموده و به کار خود باقی بماند، با افزایش قابل توجه ی مالیات بر دستمزد روبرو خواهد شد و برای جوانترها از آن تاریخ به بعد سابقه ی کاری حذف می گردد و به مدت ۴ سال پرداخت کامل حقوق متوقف خواهد گشت و روزهای تعطیلی بطور کامل حذف می شوند و بر عکس ١٠ روز در سال نیز باید نسبت به سابق، بیشتر کار کنند. آنها دلایل اینگونه تصمیم گیری را قرار گرفتن "ایر فرانس" در ورطه ی ورشکستگی ارزیابی کردند. در نتیجه برای نجات "ایر فرانس" و حفظ هزاران مستمر بگیران باید هزاران کارگر با اراده ی خود شرکت را ترک نمایند!
تعجب اینجاست که چهار سندیکای سازشکار نظیر؛ "س اف د ت" (Cfdt)، "اف او" (FO)، "اونسا" (Unsa) و "ث ج ث" (Cgc) چنین طرحی را امضا می کنند و اخراج ارادی هزاران کارگر به بهانه ی حفظ "ایر فرانس" و به اصطلاح نجات آن از ورشکستگی و نیز حفظ هزاران حقوق بگیر دیگر را تایید می نمایند.

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

از ژانویه ٢٠١٢ نقشه ی اخراج کارگران و کارکنان شرکت "ایر فرانس" (Air France) که از سال قبل عنوان گشته بود اوج یافته و شکل عملی بیشتری به خود می گیرد. البته سال ٢٠١١، تعداد قابل توجه ای از کارکنان در تیم هوایی کاسته شده و در تداوم آن ١١ روز به کار اضافی در سال افزوده می گردد. ولی نقشه بیکاری کارگران و کارکنان "ایر فرانس" از ٢٠١٢ باید به گونه ای پیاده شود که به مدت ۴ سال یعنی تا ٢٠١۵ در تمام زمینه ها به اهداف شوم خود نائل گردد و در این مسیر هشت هزار از کارگران و کارکنان اخراج شوند که این عمل بطور متناوب صورت خواهد گرفت. این مسائل را "لئون کرمیو" Léon Crémieux))، یکی از کارگران شرکت هوایی "ایر فرانس" و فعال سندیکای "سولیدر سود" (Solidaires Sud)، گزارش کرده است. از چنین سالی کمپانی "ایر فرانس" برای رسیدن به مقاصد ضد کارگری، صرفه جویی بزرگ مالی را پیشه می سازد، یعنی با هزینه سرمایه گذاری در رابطه با نیروی کار و کارمندی ممانعت به عمل می آورد، برنامه ی بیکاری سازی و نیز ریاضتی کارگری مطابق با طرح نئولیبرالی، جنبه بین المللی دارد. این شکاف در ایالات متحد آمریکا برای شرکت های هوایی آن، بین ١٩ تا ٢١ درصد، در آلمان و انگلستان بین ٢٢ تا ٢۴ درصد و در فرانسه که از بقیه آنان ضعیف تر است به ٢٩ درصد می رسد و سود حاصله از آنرا هم به جیب سهامداران واریز می کند و هم سرمایه گذاری ها در بخش های داخلی و خارجی را تشدید می نماید.
چشم انداز "ایر فرانس" برای افزایش شکاف، یعنی پائین آوردن هزینه های حقوقی و دستمزدی مستمر بگیران به اشکال مختلف (بیکاری و پذیرش حداقا پرسنل جدید) و افزایش آن به درآمد و نیز اندوخته مالی "ایر فرانس"، تا یک میلیارد یورو پیش بینی می گردد. باید گفت که "ایر فرانس" یک کمپانی خصوصی است که دولت فقط ١٧ درصد از سهام آنرا در اختیار دارد.
در این سال ها فشار کاری بر کارگران و کارکنان "ایر فرانس" تا حدی بالا می رود که نرخ زمان اضافی کار به ١٧ درصد می رسد که معادل یک ماه و نیم کار بیشتر در سال خواهد بود. اینها در شرایطی صورت می گیرد که به استثنای سال های ٢٠٠٨ و ٢٠٠٩ که در آمد "ایر فرانس" رضایت بخش نبود، در بقیه سال ها طبق آماری که "یاتا" (L'IATA)، یعنی (شرکت بین المللی ترانسپورت هوایی)، اعلام می دارد، فریبکاری شرکت بزرگ "ایر فرانس" (Air France) آشکار می گردد؛ که از سال ٢٠١٠ در همه جا درآمد سالانه سیر صعودی یافته و رشد متوسط بیست سال گذشته، نشان از صعود ۵،۵ درصد را دارد. در سال ٢٠١۵ درآمد سالانه رشد قابل توجه ای دارد و به میزان ٦،٧ درصد ارتقا می یابد.
"ایر فرانس" (Air France) و (KLM)، که با یکدیگر پنجمین قدرت هوایی جهان می باشند، سود و منافع خود را بصورت قابل ملاحظه ای افزایش می دهند و نه آنکه از بدهی آنها کاسته می گردد، بلکه به اعتبار و سود ٢ میلیارد یورو نیز نائل میگردند و بدین ترتیب بیش از ٢ میلیارد یورو به سرمایه گذاری چه در داخل و چه در نقاط مختلف جهان می پردازند و قصد بر آن دارند که به سومین قدرت هوایی جهان مبدل گردند! با این همه سود و سرمایه گذاری، نقشه های شوم بیکار سازی، حذف هزینه های نیروهای کار و ریاضت همه جانبه ی کاری در تمام ابعاد آن را دنبال می نمایند و در پی بیکاری و اخراج تدریجی ٨٠٠٠ هزار کارگر میباشند.

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

در اینجا نقش سندیکاهای مبارز با تمام خفقان و تهدیدهای مداوم که از طرف مدیران و سهامداران صورت می گیرد، باید برجسته شود. این مسئله بویژه در رابطه با دفاع حقوقی کارگران اهمیت دارد. زمانیکه "سندیکای سولیدر سود" که بنام "سود هوایی" (Sud Aérien) در "ایر فرانس" فعالیت دارد و در آوریل سال ٢٠١٠ توانست در انتخابات "شورای اداری" به تنهایی ۴٢ درصد رای کارگران و کارکنان را از آن خود سازد، مدیریت "ایر فرانس"، نمایندگان این سندیکا را با تهدیدات مبنی به برکناری و اخراج از شرکت مربوطه، روبرو می سازند. و در تعلقب آن در همین سال ۵ نفر از اعضای این سندیکا اخراج می شوند و ٨ نماینده سندیکا در "شورای اداری" به دلیل فعالیت سندیکایی در شرکت "ایر فرانس" به تنبیه انظباطی محکوم می گردند. مدیریت "ایر فرانس" (Air France)، حتا سیاست کثیف رشوه خواری را علیه سندیکاهای مبارز عملی ساخته و سعی می کنند بعضی از نمایندگان را با پول بویژه در دو فرودگاه "روآسی" یا شارل دوگل (Roissy) و "اورلی" (Orly) در پاریس، خریداری نمایند.
ولی از سال ٢٠١٢ سندیکاهای مبارز علیه سیاست های بیشرمانه نمایندگان سرمایه داری امپریالیستی فرانسه در شرکت "ایر فرانس" بصورت متحد وارد عمل می شوند و "کمیته مرکزی شرکت ایر فرانس" را بوجود می آورند و در برابر موازین ضد کارگری ایستاده گی می کنند و تا حدودی از مانوور مدیریت "ایر فرانس" جلوگیری به عمل می آورند. در ۵ اکتبر ٢٠١۵ ، سه هزار نفر از کارگران "ایر فرانس" علیه اخراج ٢٩٠٠ نفر به تظاهرات اعتراضی می پردازند. در این روز تظاهرات به خشونت می انجامد و نیروهای ضد شورش پلیس فرانسه چون همیشه با بیرحمی به تهاجم روی می آورند. در زمان ریاست جمهوری "نیکلا سارکوزی"، قانونی برای کارگران و کارکنان "ایر فرانس" و شرکت های هوایی بنام "قانون دیارد" (La Loi Diard) وضع میشود که طبق این قانون تمام اعتصابات باید از ۴٨ ساعت قبل به مسئولین بخش ها و به مدیریت اعلام گردند. این قانون زمان مناسبی در اختیار مدیریت قرار می دهد تا بتوانند کارگران و پرسنل های دیگری را به جای اعتصابیون بگمارند. قانون "دیارد" هنوز هم به قوت خود باقی است و یکی از سیاست های ضد اعتصاب موسسات هوایی محسوب می گردد.
در اعتصاب ۵ اکتبر ٢٠١۵ فقط کارکنان جوان شرکت نداشتند، بلکه کسانی نیز که سال ها سابقه ی کار داشتند از ترس اینکه حرفه ی خود را از دست دهند و به ورطه ی بیکاری دچار شوند، فعالانه در تظاهرات اعتراضی شرکت ورزیدند. در این روز کارگران از خروج دو مسئول "ایر فرانس" جلوگیری بعمل آوردند که در این درگیری پیراهن یکی از مدیران بصورت غیر ارادی پاره میشود. تمام رسانه ها و رادیو و تلویزیون این عمل را جنایت کارانه قلمداد می کنند و حتا از طرف دفتر مسئول "ث ژ ت" (Cgt) در همان روز، این عمل بعنوان خشونت فیزیکی محکوم می گردد. فقط سندیکای "سولیدر سود" (Solidaires Sud) و یا (Sud Aérien) به حمایت از این عمل می پردازد. در فردای تظاهرات یعنی ٦ اکتبر "فیلیپ مارتینز" (Filipe Martinez) دبیر کل سندیکای "ث ژ ت" عنوان میدارد که "ما با آنکه چنین اعمالی را نمی پذیریم"، ولی پاره کردن پیراهن را که بصورت غیر ارادی و در زمانی که یک مسئول قصد فرار از مذاکره را داشت، محکوم نمی نمائیم و خطای فاحش سندیکای خود را که در روز قبل صورت گرفته بود، تصحیح می کند.
قابل به به ذکر است که "پی یر لوران" (Pierre Laurent) دبیر کل "حزب کمونیست فرانسه" که همواره در چارچوب وظایف حزب خود، در تند پیچ ها از کارفرمایان محافظت می کند، این عمل را شدیدا محکوم می نماید. چند روز بعد در یک همه پرسی (نظر سنجی) که از طرف چند رسانه ی رسمی صورت گرفت، اکثریت کارگران فرانسه به حمایت از این عمل برخاستند. در این رابطه ۵ کارگر "ایر فرانس" بازداشت می شوند. دوشنبه ١٢ اکتبر ٢٠١۵، سیصد کارگر از سندیکاهای "ث ژ ت"، "سولیدر سود" و "اف او" بسیج می گردند و از ۵ همکار خود دفاع نموده و خواهان آزادی شان می شوند.

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

شرکت "ایر فرانس" فرانسه مستقیمن به قدرت سیاسی فرانسه متصل است زیرا مدیر کل و مسئولین بالای آن نه از بخش اداری شرکت، بلکه از طرف شخصیت های سیاسی یعنی نخست وزیر، وزیر یا دبیر کل حزب سیاسی برگزیده می شوند و زمانی که در مسئولیت قرار می گیرند، توجه ای به کارگران و کارکنان ندارند و بیش از بیش به کارمندان مرفه می اندیشند، به عنوان مثال "الکساندر ژونیاک" زمانیکه به مدیریت می رسد، مشاور "آلن ژوپه" بود. "ژوپه" علاوه بر نخست وزیری، چند بار وزیر نیز بود و هم اکنون شهردار شهر "بوردو" فرانسه می باشد. "ژونیاک" در زمان مدیریت خود حقوق 10 کارمند عالیرتبه را بین سال های ٢٠١٢ و ٢٠١۴ به مقدار ١٩ درصد افزایش داد و خودش نیز همزمان با شرکت Vivendi و کمپانی تلفن همراه SFR همکاری داشت و نیز با میلیاردرهای قطری رابطه ی اقتصادی برقرار نموده بود. یکی از مسئولین دیگر "ایر فرانس" به نام "زاویه بروستا" (Xavier Broseta) از مشاورین خانم "لاگارد" (Lagarde)، وزیر سابق دارایی و اقتصاد در زمان ریاست جمهوری "نیکلا سارکوزی" و رئیس کنونی "صندوق بین المللی پول" (FMI) است. و زمانیکه "گاتو" به جایش به کار گمارده می شود، او نیز رئیس کابینه "والس" نخست وزیر در زمان ریاست جمهوری "فرانسوآ اولاند" بود.

§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§§

در سال ٢٠١٨ کارگران "ایر فرانس" بصورت متناوب اعتصاب و اعتراض می نمایند و در تاریخ ۴ مه امسال مدیران شرکت "ایر فرانس" برای جلو گیری از اعتصاب کارگران و کارکنان به رای گیری و همه پرسی در مورد اعتصاب متوسل شدند. زیرا آنها فکر میکردند که با اخذ رای اکثریت می توان جلو اعتصابات را سد نمود. زیرا در این کارزار دو سندیکای بزرگ یکی بنام CFDT و دیگری باسم CGC موافقت خود را با مدیران اعلام می دارند. و نیز بار دیگر همین روزهای گذشته به عناوین گوناگون، مدیران، کارگران را مورد تهدید قرار می دادند و عنوان می کردند اگر رای منفی به خواست شرکت در صندوق واریز نمائید و در تداوم آن اعتصاب را پذیرا باشید، از اخراج و بیکاری استقبال میکنید و در صورت وقوع اعتصاب از کارگران جوان که در حال آموزش و یادگیری می باشند، استفاده خواهد شد. برای پیش برد اهداف خود و گرفتن رای مثبت از کارگران؛ پیشنهاد می دهند که ٢ درصد به حقوق ها اضافه خواهند کرد و بدنبال آن از سال ٢٠١٩ تا ٢٠٢١، هر ساله ١،۶ درصد دستمزدها بالا خواهد رفت. ولی به این تصمیم گیری ۵۵ در صد از کارگران در ۴ مه رای منفی دادند و پیشنهادهای مدیران و کارفرمایان را قاطعانه رد نمودند. در اینجا فقط دو سندیکای CFDT و CGC رای مثبت به صندوق کارفرمایان ریختند. در کل ٨٠ در صد کارگران در رای گیری شرکت داشتند که ۵۵ در صد با رای منفی، خواسته های "ایر فرانس" را که عمیقن فقیرانه و فریبکارانه است، رد نموده و تداوم اعتصابات را مطابق با تصمیمات خود و سندیکاهای مبارز اعلام داشتند.

احمد بخردطبع - ١١ مه ٢٠١٨