بیانیه پدرام نصرالهی کارگر زندانی به مناسبت سال نو

کارگران، زحمتکشان، و مردم شریف ایران!
امسال در شرایطی به استقبال سال نو می­­­رویم که بیش از هر زمان دیگری زندگی رنجبران در تندباد شدید بحران اقتصادیِ سیستم سرمایه­داری ایران، بر سراشیب تند سقوط قرار گرفته است. مشکلات معیشتی خانواده­های کارگری، به طَبَع گرانی سرسام­آور مایحتاج زندگی، و تحمیل طرح ریاضت اقتصادی، از جانب حافظان سرمایه، هر دم عرصه را بر محرومان ایران تنگتر نموده، و هر گونه مجالی را برای بهره­مندی شرایط بهتر از آنان ربوده است.
سرمایه­داری ایران با تحمیل دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر، و به راه انداختن موج عظیم بیکارسازی­ها، و خالی­تر کردن سفره­ی کارگران، بار دیگر نقاب از چهره­ی ضد کارگری خود برداشته، و آشکارا کلیدِ نبردی نابرابر را با کارگران و فرودستان، جهت تحمیل فقر و فلاکت بیشتر به طبقه­ی کارگر زده است؛ تا شاید بدین­وسیله، و به قیمت زدودن هر گونه نشانی از زندگیِ شایسته و انسانی و درخور شأن انسان امروزی از آنان، مرهمی بر زخمِ ولع سیری ناپذیر خود بگذارد.
با چنین رویکردی، شکاف طبقاتی روز به­روز عمیق­تر شده، و فاصله­ی قشرهای دارا و ندار هر روز بیشتر از پیش می­شود؛ استانداردهای زندگی، خصوصن در میان کارگران و محرومان جامعه تنزل یافته، و امید به زندگی در آنان هر لحظه کمتر می­شود، و جای خود را به بیم و هراسی وحشتناک از سرنوشتِ نامعلوم داده است.
سرمایه­داری ایران با تبدیل مغزهای محرومان و مستضعفان به انبار مهملاتِ پوچ و واهی، و القای مفهومِ قسمتِ الهی و قناعت­پیشگی به آنان، و تکریم چشم­پوشی نمودن از امکانات دنیوی و امروزی و شایسته­ی انسانی، سعی در فروکش کردن هر گونه شور و هیجانِ زمینه­سازِ اعتراضات توده­ای دارد؛ و هر دم در سایه­ی آن بر سرعت ماشین چپاول خود می­افزاید.
اما در چنین شرایطی، و با توجه به تهاجم گسترده و همه جانبه­ی سیستم سرمایه­داری به جنبه­های مختلف زندگی طبقه­ی کارگر، ضرورت تحکیم و تقویت اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران را بیش از هر زمان دیگری ایجاب می­نماید و، نیاز به متشکل شدن را برجسته­تر می­سازد. طبقه­ی کارگر با قبول و درک این باورداشت مهم می­تواند گام­های بلندی را در جهت تحقق اهداف خود برداشته، و نبرد تاریخ ساز طبقاتی را به سود خود به پایان برساند.
در پایان ضمن شادباش به مناسبت فرا رسیدن نوروز و سال نو به تمامی مردم ایران، صمیمانه­ترین درودهای کارگریم را نثار تمامی انسان­های نستوه و استواری می­کنم که با تلاش­های بی­وقفه­ی خود، زمینه­ی برپایی دنیایی آزاد و برابر، و عاری از هرگونه ستمی را فراهم می­نمایند. آنانی که دل در گِرو رهایی انسان از تمامی قیود مناسبات موجود داشته، و هر گونه رنجی را سرافرازانه متحمل می­شوند.

به امید متشکل شدن هر چه بیشتر کارگران در سال ۹۲

بهاران خجسته باد!