حکم زندان، شلاق و جزای نقدی علیه «اسماعیل گرامی» ظالمانه است، آزادش کنید!
مردمی که اسماعیل گرامی را می‌شناسند، به‌خوبی می‌دانند که او یک بازنشسته و معترض به شرایط ناگوار و سخت زندگی بازنشستگان است که نتیجه و ناشی از سیاست‌های نادرست اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است که رنج آن بر همه‌ی مردم تحمیل شده است!
همه‌ی مردم دریافته‌اند که برای بستن دهان‌ها و واداشتن آنها به سکوت و عدم مطالبه‌ی خواسته‌های برحق، احکام ظالمانه به استناد اتهامات ساختگی و رنگ‌باخته مانند «تبلیغ علیه نظام» و یا «اجتماع و تبانی به‌قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور»، دستگیر و محاکمه می‌شوند و ناروا به زندان و شکنجه محکوم می‌گردند.
این اتهامات آن‌قدر به‌لحاظ حقوقی بی‌پایه است که در انشای احکام نیز خودنمایی می‌کند؛ چرا که یک نفر به‌تنهایی قادر به اجتماع نیست و اگر اجتماع و تبانی در کار است، پس جمعی را باید شامل باشد و نه یک فرد را. و اگر قصد ارتکاب علیه امنیت کشور در کار بوده است، باید مصادیق آن محرز و مشخص و اثباتی باشد؛ که هیچگاه چنین ادعایی اثبات نشده است.
امروز با این احکام کلی و بی‌اعتبار است که کارگران، معلمان، بازنشستگان، زنان، دانشجویان، وکلا، نویسندگان، هنرمندان و کلیه‌ی مردمِ معترض به شرایط بسیار بدی که زندگی، کار، معیشت، سلامت و همه‌ی حقوق و آزادی‌ها را سلب کرده است، با این اتهاماتْ کیفر می‌دهید!
آیا برای مردم جان به‌لب رسیده، راهی جز اعتراض وجود دارد؟ بازنشسته‌ای که پس از سی سال کار، خواهان آن بوده است که به معیشت و زندگی او، برابر آنچه شما قانون می‌دانید، اقدام به اعتراض مسالمت‌آمیز کند و برابر همان اصل ۲۷ قانون اساسی عمل کرده است، چرا به «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» متهم می‌شود؟ آیا مسببان همین دشواری‌ها از گرانی و تورم گرفته تا بحرانِ بیکاری و سلامت، مرتکب سلب امنیت از همین مردم و محکومین نشده‌اند؟
تهدید و اخلال در امنیت کشور با اختلاس‌ها و دزدی‌ها، مصداق آشکار، مسلم و واقعی دارد، نه با اعتراض به حق معیشت و آزادی بیان حقایق!
آنچه کارگران، اعم از شاغل یا بازنشسته، خواسته و دنبال کرده‌اند، «حق داشتن تشکل آزاد و مستقل»، «حق برخورداری از هر شکلی از اعتراض برای بیان خواسته‌ها و مطالبات خود» و «حق برخورداری از معیشت و رفاه و تامین حال و آینده‌شان» است و آقای «اسماعیل گرامی» جز اینها چه خواسته است که عملکردش، تبانی و اجتماع به قصد ارتکاب علیه امنیت کشور تلقی شده است؟
«اسماعیل گرامی» و ده‌ها زندانیِ محکوم با این نوع اتهامات؛ مردم و صاحبان واقعی این کشور هستند که با اقدام علیه امنیت وطن، خودزنی نمی‌کنند، چرا که وطن آنها این خاک است و نه سرمایه‌ها و حساب‌های بانکی داخل و خارج و یا سرمایه‌هایی که دستْ‌پروردگان، آقازاده‌ها و دزدان با چراغ با خود می‌برند و شما "منادیان امنیت" برای محاکمه‌ی آنان و حتی کسانی از آنها که بنا به دلایل روشن و مشخصِ موارد اتهامی، بازداشت شده‌اند و در زندان (آن هم به بهترین شکل از آنان پذیرایی و مراقبت می‌کنید!) اراده‌ای در کارتان نیست!
این چگونه امنیتی است که کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، نویسندگان و وکلا یعنی نیروهای مولد ارزش و فرهنگ آن را تهدید می‌کنند؟
ما امضا کنندگان این بیانیه با اعتراض مجدد به همه‌ی احکام صادره که تا کنون در نظام قضایی کشور علیه تمامی فعالان صنفی، مدافعان حقوق اساسی مردم، نویسندگان، سایر زندانیان سیاسی_عقیدتی، مردم معترض و سایر روشنفکران روا شده است، خواهان آزادی بی قید و شرط آنان هستیم.
سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
گروه اتحاد بازنشستگان
اتحاد بازنشستگان
انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران
اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
گروه زنان بیدارزنی
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری
کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های کارگری ایران
پنج شنبه یک مهر ماه ۱۴۰۰
**********
عدم اجرای واکسیناسیون فوری، رایگان، عمومی و استاندارد جنایت است!
مردم را فورا واکسینه کنید!
اکنون ایران به یمن وجود حاکمیتی غیر مسئول و ناکارآمد به قتلگاهی تبدیل شده است که طبق آمار رسمی روزانه بیش از ٧٠٠ نفر بر اثر ابتلا به ویروس کرونا جان خود را از دست می دهند. کشتاری با چنین وسعت تنها بخش کوچکی از مصیبت های وارد شده بر خانواده ها و شهروندانی است که به سوگ عزیزان خود می نشینند. این کشتار کرونایی شهروندان در کنار ده ها معضل دیگر از جمله کمبود دارو و مراکز درمان، ضعف مالی بیماران و عدم توانایی خرید داروها، هزینه بالای تست کرونا و سی تی اسکن، گرانی ویزیت پزشکان بویژه مراکز درمانی خصوصی و ... مهم تر از آن اعمال تبعیض و شکاف طبقاتی در درمان و بهداشت و امر واکسیناسیون مردم محروم، نشان دهنده ابعاد دیگر سیاست های حاکم می باشد.
در حالی که نهادهای دولتی و اقلیت مرفه حاکم، بیگانه با هر درد و رنج، با قبضه امکانات و تجهیزات بهداشتی درمانی با هدف دستیابی به سود بیشتر، از همان ابتدا با ممنوعیت خرید واکسن های معتبر و عدم ارائه خدمات حمایتی ویژه دوران قرنطینه به شهروندان، به‌دامنه پاندومی کرونا وسعت بخشیدند. دولت و ارگان های متولی در مقابل چنین بحران مرگباری که سراپای جامعه را به فلاکت و نیستی سوق داده است، با شانه خالی کردن از زیر بار وظایف خود، با تاخیر و کند نمودن امر واکسیناسیون، نظام سلامت را همچون سایر حوزه ها به بحران وحشتناکی کشانده اند.
بودجه اختصاص یافته مقابله با کرونا را ۵٣٠ میلیارد تومان تصویب کرده اند، درحالیکه بودجه حوزه علمیه ١٧٣٣ میلیارد تومان (سه برابر بودجه مقابله با کرونا) را به خود اختصاص داده است.
بخش اعظم این بودجه ناعادلانه نیز در روند بوروکراسی نظام سودمحور به جیب باندهای رانت خوار و سوداگران مرگ سرازیر شده است. در شرایطی که بیماران از کمبود دارو، تخت و امکانات بیمارستانی، اکسیژن، و حتی سرم، جان خود را از دست می دهند و مردم در صف های طویل مراکز واکسیناسیون، با نبود واکسن مواجه اند، مافیای دارو در بازار سیاه (آزاد) داروها و واکسن های وارداتی را با قیمت های سرسام آور نصیب اقشار و طبقات برخوردار می گرداند.
سیاست عدم حمایت از اقشار آسیب پذیر بخش کثیری از محرومان و افراد فاقد مدارک هویتی (مانند شناسنامه و کارت ملی، مهاجران)، آسیب دیدگان مواد مخدر و بی خانمان ها و ... را نیز از واکسیناسیون حذف می کند و عملا به اشاعه سویه های مرگبار کرونا می افزاید.
استقرار چنین شرایط فاجعه باری برجامعه محصول بحران همه جانیه و فساد سیستماتیک نظام سیاسی و اقتصادی سرمایه داران کنونی است که جز کسب سود بیشتر و انباشت سرمایه، و اعمال ستم و سرکوب در مقابله با مردم معترض و توده های زحمتکش قانون دیگری نمی شناسند. رشد و گسترش روزافزون اعتراضات، اعتصابات و تجمعات کارگران، معلمان، پرستاران و کادر درمان، بازنشستگان، جوانان و جنبش های مردمی بویژه اعتراضات سراسری اخیر خوزستان به بی آبی، محرومیت و تبعیض، نقطه مقابل چنین بساط ظالمانه و مرگ آفرین است.
همانگونه که در اعتصابات سراسری اخیر کارگران، خواست «واکسیناسیون سریع و رایگان همگان در مقابل کرونا» مطالبه ای محوری به شمار می رود، کارگران و توده های زحمتکش و تشکل های مستقل علیه روند کشتار کرونایی مردم محروم و کالایی شدن بهداشت و درمان از مبارزه دست نخواهند کشید و خواهان مجازات عاملان کشتار کرونایی شهروندان می باشند.
ما امضا کنندگان این بیانیه ضمن اعلام انزجار و اعتراض شدید علیه این همه ناکار آمدی و بی توجهی حکومت به سلامت مردم هشدار می دهیم چنانچه به خواسته های عمومی برای واکسیناسیون فوری رایگان، مطمئن و همگانی اقدام نشود و طی یک برنامه ی مشخص و زمانبندی شده این چهار مورد مطالباتی با تعهد و مسوولیت پذیری انجام نگیرد مسوولیت همه عواقب آن را برعهده کلیه مسوولان حکومتی ونهاد های دولتی میدانیم.
ما اعلام می کنیم خواستار قرنطینه همراه با تامین حداقل های زندگی در مدت لازم برای اجرای آن برای کارگران و زحمتکشان و فرودستان هستیم و.بدون قرنطینه همراه با تامین معیشت برای اقشار مزد و حقوق بگیر و بیکاران و فرودستان از دامنه ی این بیماری کاسته نخواهد شد
بی شک امر واکسیناسیون و قرنطینه، بدون تامین دارو و تجهیزات بیمارستانی برای بیماران و توزیع ماسک و مواد ضد عفونی برای عموم مردم کرونا پایدار خواهد ماند. ما خواهان تامین این ضروریات اساسی برای کنترل و نابودی و ریشه کن کردن بیماری کووید ۱۹ هستیم.
ما بازداشت وکلایی راکه به خاطر اعتراض به مسوولیت ناپذیری حکومت تحت پیگرد قرار گرفته اند شدیدا محکوم می کنیم و خواستار آزادی بی قید و شرط و فوری آنان هستیم.
امضا کنندگان:
• سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی
• سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه
• انجمن صنفی روزنامه نگاران آزاد تهران
• اتحاد بازنشستگان
• اتحاد سراسری بازنشستگان ایران
• گروه اتحاد بازنشستگان
• کمیته پیگیری ایجتد تشکل های کارگری ایران
• کمیته هماهنگی برای ایجاد تشکل های کارگری
چهارشنبه ۳ شهریور ۱۴۰۰
(توضیح:
در صورت دریافت امضای دیگر تشکل ها، امضا به لیست اضافه خواهد شد)