درود بر مقاومت مسلحانۀ مردم کوبانی

درود بر رزمندگان جان بر کف کوبانی!
درود بر زنان و مردانی که سلاح به دست، با اراده ای پولادین، با قلبی که برای آزادی می تپد و با خواست یک زندگی انسانی در مقابل آدمکشان داعشی، این تفاله های ارتجاع و توحش، این سپاهیان جهل و تحجر و قهقرا و این منادیان تاریکی، بردگی و خفقان می رزمند!
داعش یا «دولت اسلامی» دار و دستۀ جنایتکاری مرکب از مرتجع ترین عناصر پان اسلامیست کشورهای عراق و سوریه و دیگر کشورهای عربی و اسلامی منطقه خاورمیانه است که با کمک مالی، تسلیحاتی، لجستیکی و آموزشی عربستان سعودی، قطر، اردن و ترکیه، و مزدوران، ماجراجویان و تاریک اندیشان فراخوانده شده از کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی به وجود آمده است. این مزدوران، ماجراجویان و تاریک اندیشان فرا خوانده شده از کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی زیر نظر سازمان های اطلاعاتی دولت های سرمایه داری به داعش پیوسته اند. بخش مهمی از سلاح ها و منابع مالی داعش از کمک های رسمی و غیر رسمی همین دولت ها، چه در سطح جهانی و چه در سطح منطقه، تأمین شده و هنوز هم می شود. داعش همچنین یکی از محصولات سیاست تجاوز امپریالیستی به منطقه خاورمیانه است. داعش و دار و دسته های مشابه آن، ناشی و برآمده از پیوند شوم و پلید امپریالیسم و ارتجاع سرمایه داری از یک سو و عقب مانده ترین عناصر ارتجاع عشیره ای و مشتی اوباش ماجراجو و غارتگر از سوی دیگرند. رهبری به اصطلاح سیاسی داعش در دست لاشخورهای پان اسلامیستی است که مانند همتایان دیگر خود، رژیم جمهوری اسلامی، القاعده، طالبان، النصره و غیره، از قعر زباله دان متعفن تاریخ سر برآورده اند. هدف این دار و دستۀ ننگین تسلط بر منابع، غارت و استثمار قرون وسطائی و به بردگی کشاندن زحمتکشان این منطقه است تا بتوانند بر اجساد قربانیان جنگ های ارتجاعی و خانمان سوز خود جشن و شادی بر پا دارند و «خلافت اسلامی» شان را حاکم کنند.
در چنین شرایطی ضروری است که جنبش کارگری و نیروهائی که متحدانه به ضد سرمایه داری می رزمند آشکارا و قاطعانه از جنگ عادلانۀ مردم کوبانی و از مقاومت خونین آنان به ضد مزدوران پان اسلامیست و حامیان سلطه طلبشان شان پشتیبانی کنند. در کوبانی، شنگال و یا هر نقطۀ دیگر خاورمیانه، در اساس این کارگران و زحمتکشان اند که مورد تهاجم وحشیانه و قرون وسطایی ارتجاع سرمایه داری و پیشاسرمایه داری قرار گرفته اند.
باید جبهۀ کارگران و زحمتکشان را که منادیان واقعی صلح و دوستی میان توده های مردم و برپا دارندگان دمکراسی واقعی اند در این منطقۀ بحران زده تقویت کرد. باید توطئه ها و سیاست های ارتجاع و امپریالیسم را افشا کرد و عقیم گذاشت. دامن زدن به اختلافات شیعه و سنی و کرد و عرب، تکیه بر ناسیونالیسم، اعم از ناسیونالیسم عربی، ناسیونالیسم ترکی، ناسیونالیسم ایرانی و ناسیونالیسم کردی و نقطۀ عزیمت از این مواضع نادرست، به مقاومت توده ها در مقابل نیروهای سرکوبگر ارتجاع و امپریالیسم لطمه خواهد زد. مبارزۀ طبقاتی کارگران را به انحراف خواهد کشاند و به آن ضربه خواهد زد. هم در مبارزۀ توده های مردم به ضد ارتجاع و امپریالیسم و هم در مبارزۀ ضد سرمایه داری طبقۀ کارگر، منطق واحدی حکم فرماست. این منطق ساده و محکم چنین است: همان گونه که جنبش کارگری باید به ضد دستگیری، زندانی کردن، شکنجه و اعدام فعالان اجتماعی، کارگری و سیاسی اعتراض و مبارزه کند، باید با تمام نیرو و امکانات خود در مقابل این نسل کشی و بربریت عصر سرمایه داری بایستد تا انسان های زحمتکش بیشتری نابود نشوند. مسألۀ مردم کوبانی مسألۀ کارگران ایران هم هست.
باید مصممانه و با چشمان باز مبارزه کرد تا نقشه ها و سیاست های سرمایه داری مرتجع جهانی و منطقه ای و رویای خونبار حکومت جهل و واپسگرایی شکل نگیرد و سامان نیابد.
آری به دلیل همین منطق ساده و بدیهی است که با فریادهای بلند می گوییم «باید یکی شویم یاران».

kargaran.parsjonobi@gmail.com