ابتکار برگزاری همایش(کنفرانس) به منظور پشتیبانی از منشور حداقلی از جانب نیروهای چپ و کمونیست کاملا سنجیده و در خود، دستآوردی بزرگ برای جنبش چپ و کمونیست و کارگری می باشد.
این ابتکار حرکت کارگری داخلی را از آن خود کرد که چه بسا اگر به موقع و موثر نجنبیده بودند نیروهای میانه این حرکت را پرچم حرکت خود قرار می دادن و آنرا بنا به ماهیت میانه و متزلزل به ناکامی می کشانیدن.
این ابتکار در کنار اقدامی موثر در جهت پشتیبانی از منشور حداقلی و به این ترتیب از مبتکران داخلی آن که قسمی از جنبش کارگری ایران محسوب میشوند، همچنین گامی موثر در همگرایی اکثریت قاطع احزاب و سازمانهای چپ و کمونیست به همراه اکثریت نهادها و کمیته های حمایتگر جنبش رهایبخش و مبارزاتی ایران را در خارج کشور گرد هم آورده است، تا با اقدامی مشترک که در آغاز راه آن است تبدیل به آلترناتیو بزرگ چپ که اینبار بر روی پاهای مادیت یافته خود در ایران به حرکت در آمده است تبدیل شود.
ائتلاف وسیع زیر پرچم منشور حداقلی در خارج کشور همچنین انتظار فراگیری این حرکت را در داخل ایران امری هر چه بیشتر قابل تحقق تر نموده است. و هر اقدام توده ایی تر نیروهای خارج کشور تشویق و کمکی بیشتر برای پیوستن هر چه بیشتر گردانهای کارگری جدیدتری در داخل کشور به این حرکت و جنبش کارگری می باشد.
در اینجا به نکته "اقدام توده ایی" کمی بیشتر می پردازیم، یکم اینکه این حرکت کنونی کدامین هدف را جلو روی خود قرار خواهد داد از اهمیت تعیین کننده ایی برخوردار است. این حرکت برای تبدیل شدن به یک آلترناتیو چپ و کمونیست در تقابل با راست فقط خواهد بود، و یا آلترناتیوی تاثیرگذار و در پیوند عمومی تر و گسترده با نیروهای پیشرو ومترقی که ائتلافی فراگیر در راهبری سرنگونی رژیم سفاک در جهت انقلابی دموکراتیک، که در آن نقشی تعیین کننده و موثر دارا خواهد بود، نقش ایفا می نماید.
در همین همگرایی کنونی از نهادها و کمیته ها و .... می بینیم نیروهای بسیاری غیر کمونیست با این اندیشه توده ایی بودن این حرکت حتی به رهبری نیرو های چپ و کمونیست در جهتی دموکراتیک همراه شده اند. که اگر این حرکت نیروهای چپ وکمونیست در جهت هر چه بیشتر چپ تر شدن و رادیکال شدن پیش رود، مطمئنا سبب جدایی بسیاری از این نهادها و کمیته ها و ... خواهد شد، که فرجام آن محدود شدن به جمعی رادیکال فقط خواهد انجامید که گستره عمل آن در محدوده کوچک باقی خواهد ماند.
اگر فراگیر بودن و در بطن جنبش میلیونی بودن مد نظر نیروهای چپ و کمونیست باشد و منافع آتی جنبش کارگری و کمونیستی از مطرح شدن آنی برای مان ارجع باشد. می بایست گزینه دوم را روش کار خود قرار دهیم و در این روش توده ایی حرکت چه بسا اقبال توده ایی به چپ ها و کمونیستها رو نماید و از تحول به یک جامعه دموکراتیک ناگهان سر از حرکتی به سوی سوسیالیسم در آوریم. آما تنها روش فراگیر و همراه شدن با تمامی نیروهای ترقیخواه و دموکرات می تواند ما را به چنین جایگاهی برساند.
این قابل درک است در گام اول این همایش بر چپ و کمونیست بودن تاکید کنیم، آما در گامهای سنجیده بعدی می بایست دور نمای حرکت را در همگرایی با نیروهای پیشرو و دموکرات و مترقی در جهت هدف دموکراتیک انقلاب پیش برد. و از رادیکالیزه و منزوی کردن تلاش های پر ثمر کنونی بر حذر بود.
حسین جوینده
٢٩ فروردین ۱۴۰۲ - هجدهم آوریل بیست بیست و سه