افق روشن
www.ofros.com

به: وزیر محترم اداره کار و امور اجتماعی آقای شیخ الاسلام


نیکوفرد، رخشان، احمدی، حیدری مهر                                                                     پنجشنبه ۵ خرداد ١٣٩٠

جناب آقای وزیر با سلام
ما امضا کنندگان نامه حاضر، اعضاء هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، لازم دانستیم تا بدین وسیله شما را مخاطب قرار داده و حل فوری تضییقات و دشواریهایی را خواستار شویم که در راستای احقاق حقوق خود از جانب مسئولین قضائی و دولتی برای ما به وجود آمده و زندگی ما و خانواده هایمان را دچار نابسامانی های عدیده نموده است. احتراما به استحضارمی رساند که شرکت نیشکرهفت تپه شهرستان شوش بدلیل تغییر سیاستهای دولت و کاهش ناگهانی تعرفه گمرکی و واردات بی رویه شکر، عدم حمایت دولت از تولید شکر و عوامل دیگر دچار بحران شده و همین امر باعث گردید که کارفرما پنج ماه حقوق ماهیانه حدود پنج هزار کارگر زحمتکش این شرکت راپرداخت نکند. لازم است اضافه کنیم که کار در تمام قسمتهای کاری شرکت جزو کارهای سخت و زیان آور می‌باشد و کارگران حتی در دمای بالای پنجاه درجه نیز ناچارند کار خود را به نحو احسن به انجام برسانند.
در مقابل خواست کارگران برای دریافت حقوق حقه خود، مسئولین شرکت مذکور اعلام نمودند که بدلیل مشکلات مورد اشاره در بالا، شرکت در مرحله ورشکستگی می باشد. کارگران شرکت نگران شدند واقدام به پیگیری نمودند. ولی از این پیگیری ها نتیجه ای حاصل نشد. ادامه وضعیت عدم پرداخت دستمزدها و فشار مخارج زندگی و نگرانی از بیکار شدن باعث گردید که کارگران اقدام به اعتراض نسبت به آن وضعیت نمایند و طی نامه ای با امضاء بیش از دو هزار کارگر به اداره کل کار استان خوزستان، جهت پیگری مشکلات صنفی خود خواهان انحلال شورای اسلامی کار و ایجاد سندیکای کارگری شدند و پس از موافقت آن اداره محترم، دست به کار ایجاد سندیکا شدند. متاسفانه اداره کار شهرستان شوش بنا به دستورات مقامات امنیتی شهرستان و بر خلاف توافق اولیه اداره کل کار خوزستان، از برگزاری انتخابات ممانعت نموده و تشکیل سندیکا را غیرقانونی اعلام نمود. با این همه کارگران شرکت به خاطر جلوگیری از تکرار بیتوجهی مداوم شورای اسلامی کار به وضعیت زندگی خود و برای دفاع از معیشت خود و خانواده هایشان و به استناد همه قوانین و مقاوله نامه‌های رسمی بین المللی و هم چنین توافق اداره کل کار استان خوزستان، مستقلا اقدام به برگزاری انتخابات نمودند و ما امضا کنندگان نامه حاضر را به عنوان اعضاء هیئت مدیره سندیکای خود برگزیدند. متأسفانه اداره کارشهرستان شوش نه تنها هیچ گونه همکاری ای با سندیکای ما را نپذیرفت، بلکه حتی ازثبت آن امتناع کرده وآن را خارج از قانون کار اعلام کرد.
این ممانعت درحالی صورت گرفت که در کشور ما، سندیکاهای کارفرمایی بسیاری وجود دارند و فعالیت می‌کنند و هم شما و هم رئیس جمهور محترم بارها حمایت کامل خود را از کارفرمایان برای ایجاد تشکلهای مدافع منافعشان اعلام نموده‌اید. راستی چه دلیلی دارد با توجه به مقاوله نامه های سازمان جهانی کار که مورد موافقت دولت جمهوری اسلامی نیز می باشد، کارگران نباید صاحب تشکل آزاد کارگری (سندیکا) شوند؟ مگر کارگران چیزی غیر از همان هدفی را دنبال می‌کنند که کارفرمایان با تشکلهای خود در پی آن هستند؟
مگر تشکلهای مستقل کارگران چه می‌خواهند جز گرفتن حقوق صنفی خود که مقامات مختلف دولتی و قضائی تشکیل آن را جرم اعلام کرده و کارگرانی را که برای احقاق حقوق حقه خود متشکل می‌شوند به زندان و اخراج محکوم می کنند؟
ما اعضا هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه از زمان آغاز تشکیل این سندیکا به دلیل فعالیت سندیکایی مورد تعقیب قضایی قرار گرفته‌ایم و همه ما یا مدت شش ماه حبس در زندان را تحمل کرده‌ایم و یا در حال گذراندن این حبس هستیم. حتی پس از ازادی از زندان نیز بدلیل یک بیانیه ای که چیزی جز همان فعالیت سندیکائی ما نبود، مجددا توسط دادستان شهرستان شوش و بدلیل گزارش اداره اطلاعات باید احضارشده وتعهد بدهیم که دیگرفعالیت سندیکایی نداشته باشیم .

جناب آقای وزیر،
وزارتخانه شما در اجلاس سازمان جهانی کار در اعتراض آن سازمان بین المللی به برخورد با فعالین تشکل های ازاد کارگری اعلام نمود (مصاحبه معاون وزیر کار در امور بین المللی آقای حبیب توکل زاده در روزنامه ایران مورخ سیزدهم اردیبهشت ماه سال هشتاد و نه) که پرونده کارگران نیشکرهفت تپه بازنگری شده و مورد عفو و بخشش قرار گرفته واز زندان آزاد شده اند. این اظهارات خلاف واقع در حالی صورت گرفت که ما تمام دوران زندان راسپری کرده و حتی پس از آن نیز در حال مجازات شدن هستیم. امروز که بیشتر ما حدود یک سال است که از زندان آزاد شده ایم هنوز حکم ناعادلانه اخراج ما از کار لغو نشده است و ما نتوانسته‌ایم به سر کار خود بازگردیم و در وضعیت بیکاری به سر می‌بریم و از نظر اقتصادی در بدترین شرایط ممکن برای زندگی قرارداریم. تمام پیگیری های ما در مراجعه به مسئولین مربوطه تا امروز بی نتیجه بوده است. لذا از جنابعالی خواستاریم که به عنوان وزیر کار در دولتی با ادعای عدالت، نسبت به جبران بیعدالتی آشکاری که بر ما روا شده است اقدام نموده و ترتیبی دهید تا بازگشت بکار ما همراه با پرداخت حقوق معوقه هر چه زودتر متحقق شده و اینجانبان از ابتدایی ترین حقوق اجتماعی خود به عنوان کارگرانی که سالیان درازی از عمر خود را در بنای شرکت نیشکر هفت تپه صرف کرده‌اند و به عنوان یک شهروند برخودار شویم.

با احترام
کارگران زندانی و اخراج از کار، اعضاء هیئت مدیره سندیکای کارگران نیشکرهفت تپه
١- فریدون نیکوفرد
٢- رضارخشان
٣- جلیل احمدی
۴- محمدحیدری مهر
رونوشت به: سازمان جهانی کار
فدراسیون جهانی مواغذایی
کنفدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری

To his Excellency, Mr. Sheykh Al-Islami – The Minister of Labor and Social Matters,

Dear Mr. Minister, With Salutation,
We, the signees of this presented letter - the members of the board of governors of the “Neishekar-Haft-Tappeh” labor union - have come to the need of informing you, via seeing you as an accountable person, demanding you to find an immediate solution for a set of problems, which, as a response to our very legitimate rights-demanding, have been caused by those in charge within the government and the judiciary system; and have also continuously imposed a tremendous level of pressure, devastation, and instability on our families’ lives.
Here, we, respectively, inform you that the Neishekar-Haft-Tappeh company - located in the town of Shoosh - due to a number of elements including a certain changes in the government’s policy; a sudden decrease of costume and boarding fees; sugar-importing, immaturely and above the actual (standard) need; a lack of governmental support over the sugar-production-industry; and so on, is facing a catastrophic situation, by which, it has already been five months that the employer in charge has not paid the salary of about 5000 hardworking laborers of this company. It is also important to add that all types of works and jobs, in this company, regardless of their rank and place, are categorized as hard, dangerous, and health-damaging labors - even at the temperature of plus 50, the laborers are expected to do their jobs as best as possible.
As a response to workers’ demand of gaining their very rights, those in charge of the company have excused that because of certain problems, mentioned above; the company is on the edge of bankruptcy. Hence, the workers began to worry and followed up the matter, but, unfortunately, there was no result. The continuance of such a circumstance – the lack of wage-payment, the economic pressure of financial cost of living, and a sense of being worried about a possible unemployment – enriched the workers’ anger to oppose this imposed-situation upon them, and, therefore, through a letter, signed by more than 2000 workers to the head-office of labor of the Khoozestaan province, pursuing their guild-oriented problems, demanded not only the expiration of the Islamic Labor Association but also, the foundation of an Independent labor union, by which, after receiving the official agreement from the mentioned office, they began to establish their union. However, unfortunately, the labor-office of town of Shoosh, following orders from the intelligence and security principles of the town and also acting completely against the pre-mutual-agreement with the head-office of labor of the Khoozestaan province, prohibited the union first election process and, as well, addressed illegalization of the union itself. Despite all of these, the workers in order to prevent an already-constant-negligent of the Islamic Labor Association toward life-condition and wellbeing of the workers and their families, and also according to both all the International laws and conventions, and the agreement of the head-office of labor of the Khoozestaan province, independently attempted to hold an election, and, as its result, elected us – we, the signees of this letter - as the members of board of governors. Though, unfortunately, the labor office of the town of Shooshtar not only did not show any level of effort of recognizing our union but also, hesitated to even authorize it, and even worse, categorized it as an illegitimate action, according to the labor law. This prevention has happened despite the fact that in our country there are many employer unions and they are indeed very active, and both you and his Excellency Mr. President have frequently shown your entire support upon employers’ right for creating different types of associations and unions enforcing their direct cause and benefit. Thus, surprisingly, what is really the reason, in spite of a number of agreements from the International Labor Organization side, also credited by the Islamic Republic of Iran, workers should not be allowed to possess an independent labor organization (syndicate)?! Are workers pursuing a goal different than the goal employers are pursuing through their unions and organizations? What independent labor organizations are looking for; only gaining their guild-rights, which different levels of governmental and judiciary principles has not only criminalized its foundation, but also have laid off or imprisoned those workers who have attempted to unionize themselves to achieve their very and legitimate rights. We, the members of board of governors of the workers’ union of Neishekar-Haft-Tappeh Company, since the very beginning of this union foundation, have been prosecuted by the judiciary system and, by now, all of us have served or are serving between six months to one year in jail, just because of our union activities. Furthermore, even after being released from prison, due to writing a statement, which was not anything illegal but only doing one of our routine union acts, we all were re-summoned by the main prosecutor of the town of Shoosh - following a report from the security and intelligent office - and became obliged to sign a legal recognizance not having any more union-oriented activities at any level at all. Your Excellency, Mr. Minister, Your ministry, in the Labor International Assembly, when once was objected by the this institution for oppressing independent labor organizations, responded that (according to Mr. Habib Tavakol-Zaadeh’s interview - Deputy of Labor Minister in International Matters - with Iran newspaper on 13th of Ordibehesht 1389) the Neishekar-Haft-Tappeh company workers’ records have been revised and they all have been granted pardon and have been released from jail. These false words were delivered while we had already served a complete period of our imprisonment-sentence, and even now, are still being punished. Today that most of us have been out of prison for about one and a half year, yet, the unfair subject of our laying off has not been dismissed and we have not been able to return to our jobs, by which, we are jobless and economically are experiencing one of the worst living conditions. By now, all our follow ups and contacts to the official offices and principles have ended up in no result. Consequently, we demand your Excellency, as the minister of labor serving a governement that claims fairness and justice on its socio-political agenda, to act for compensating about this obvious and severe injustice that has been applied upon us, with not only returning us to our jobs and paying our arrears salary but also, assist us of regaining our basic social rights both as workers who have spent a long time of their lives working for and enriching the Neishekar-Haft-Tappeh company, and, as well, as common and rightful citizens. With Respect,

1. Fereydoon Nekoofard
2. Reza Rakhshaan
3. Jalil Ahmadi
4. Mohammad Heydari Mehr
24 Mai 2011
Copies of this letter are also sent to:
International Labor Organization (ILO),
International Union of Food Workers (IUF)
And
International Trade Union Confederation (ITUC)