اول ماه مه، روز مبارزاتی کارگران جهان فرا می رسد. روز اتحاد و همبستگی ستمدیدگان در سراسر جهان. روزی که کارگران بویژه کارگران پیشرو را، جدا از مرز، ملیت، جنسیت، نژاد؛ که «ارمغان»های جامعه طبقاتی می باشند؛ برای یک آینده دیگر، آینده ای به دور از ستم و استثمار، در صفی مشترک قرار می دهد.
در آستانه اول ماه مه در ایران، جان ده ها کارگر زن و مرد در انفجار بندرعباس توسط مرتجعین ستمگر و استثمارگر گرفته شد و بیش از هزار نفرشان را راهی بیمارستان و دست و پنجه نرم کردن با مرگ کرد. نظام سرمایه داری ضد کارگر جمهوری اسلامی که برای کسب حداکثر سود، تمامی تلاش های خود را به کار می بندد تا هزینه را به حداقل و سود را به حداکثر برساند، محل کار مشقت بار کارگران از بندر عباس گرفته تا معدن های طبس و ...، را به محل قتلگاه کارگران بدل کرده است.
امسال در شرایطی روز جهانی کارگر فرا می رسد که بیش از ۵۲ هزار نفر که بیشترین آنان کودکان و زنان می باشند در نسل کشی فلسطینی ها توسط فاشیست های اسرائیلی با حمایت آشکار قدرت های امپریالیستی و در راس آن ها امپریالیسم آمریکا کشته شده اند. در میان این کشته شدگان خیل وسیع کارگران و زحمت کشان زن و مرد فلسطینی قرار دارند. مردم جهان بویژه در کشورهای غربی، در مقابل این نسل کشی، صفوف مبارزاتی خود را متحد کرده و گسترش داده اند.
با سیطره سرمایه داری امپریالیستی و در شرایط کنونیِ قدرت گرفتن فاشیسم عریان، برای مقابله با بحرانی که ذاتی این سیستم استثمارگرانه است، شکاف طبقاتی بیش از پیش در جهان ایجاد شده و زندگی در فقر مطلق به میلیاردها نفر از کارگران و زحمت کشان تحمیل شده است. در میان این خیل عظیم، زنان قرار دارند که با سلطه پدر/مردسالاری و تبعیض جنسی/جنسیتی که در نتیجه آن در آمد نازل تری دارند، بیشترین بخش جمعیت فقیر را در سراسر جهان تشکیل می دهند.

سیستم سرمایه داری امپریالیستی حاکم بر جهان، همواره برای کسب هر چه بیشتر سود و انباشت گسترده سرمایه، به تشدید شکاف های جنسی/جنسیتی، ملی، نژادی... دامن زده است و بر بستر آن بر شدت استثمار کارگران و زحمت کشان در شهر و روستا بویژه در کشورهای تحت ستم افزوده است. برای ادامه یابی این روند ستمگرانه و استثمارگرانه بی‌وقفه تلاش کرده و می کند که با تعمیق رابطه سلطه گرانه مرد بر زن، شکاف بین زن و مرد کارگر را حفظ کرده و تداوم بخشد. در مقابل این سیستم، طبقه کارگر بویژه پیشروان انقلابی این طبقه قرار دارد که با مبارزه ی آگاهانه و انقلابی علیه افکار زن ستیز حاکم، علیه ستم جنسیتی و برای پر کردن یکی از عمیق ترین شکاف های موجود در صفوف انقلاب، می تواند قدم های آگاهانه، هدفمند و پیگیری بردارد.

زنان کارگر و زحمت کش جهان که به خاطر زن بودن شان بیش از مردان هم طبقه ی خود مورد ستم و استثمار قرار می گیرند، انگیزه قوی برای رها شدن از این مناسبات و روابط اقتصادی و اجتماعی پوسیده سرمایه داری دارند. این زنان اگر به آگاهی انقلابی مسلح شوند، می توانند در هدایت مبارزه برای سرنگونی انقلابی دولت طبقاتی در افغانستان، ایران و سراسر جهان به پیش قراولان پی گیر و جسور بدل شوند. با پیشبرد این شکل آگاهانه مبارزه است که می توانند در صفوف طبقه ی خود بویژه مردان کارگر، به مبارزه بی امانی دامن زنند و آنان را در پروسه ی مبارزاتی علیه رژیم های سرمایه داری حاکم، در مرز بندی با ستم جنسی/جنسیتی در خدمت به انقلاب، متحول سازند. این گونه زنان طبقه‌ی کارگر و زحمت کش همراه با مردان این طبقه می توانند مردم عاصی از این سیستم را سازماندهی و متشکل کنند. آن گاه بر این پایه قادر خواهند شد در مقابل دشمنان خود یعنی امپریالیست های حاکم بر جهان، امارت اسلامی طالبان، رژیم جمهوری اسلامی ایران و کلیه دولت ها و نیروهای رنگارنگ ارتجاعی به طور آگاهانه و نقش مند ایستادگی کنند و مبارزه را برای ساختن جهانی نوین و انقلابی، جهانی بدون ستم و استثمار ادامه دهند.

سازمان زنان هشت مارس (ایران-افغانستان)

اول ماه مه ۲۰۲۵

zan_dem_iran@hotmail.com / https://facebook.com/۸Mars.org / www.۸mars.com

Telegram: @hashtemars / Instagram: zanane۸mars Twitter: @HashtMars .