اول ماه می، ۱۱ اردیبهشت روز جهانی کارگر است. از مه ۱۸۸۶ تظاهرات کارگران در شیکاگو، تا به امروز در کف خیابان های شوش، از جنوب تا شمال، از شمال تا غرب و شرق این سرزمین کارگران برای دستیابی به حقوق خود در حال مبارزه هستند‌. مبارزه برای کسب مزدهای مناسب، کاهش ساعت کار، برابری دستمزد زنان و مردان در ازای کار برابر، برای لغو کار کودکان، برای ایجاد تشکل های مستقل، همیشه در حال مبارزه بوده و هستند. تجربه تاریخی به ما نشان می دهد که کارگران و مزد بگیران بدون مبارزه، بدون تشکل مستقل، بدون همبستگی نمی توانند به مطالبات خود برسند. بر این اساس مبارزه روزانه ما کارگران در تمامی عرصه ها هنوز هم ادامه دارد.‌ مبارزه برای داشتن زندگی بهتر و مناسب در شرایط کنونی، و در نهایت برای رهایی از ستم و استثمار نظام سرمایه داری.

اتحاد و همبستگی ما کارگران، نیرویی است که می شود با اتکاه به آن، به مطالبات خود دست یابیم، اتحاد و همبستگی در تشکل های مستقل که با نیروی ما ایجاد شده باشد، اتحادی که می توانیم در مقابل زور گویی های سرمایه داری ایستادگی کنیم و آنها را به عقب نشینی وادار کنیم.
تشکل، همبستگی، سازمان یابی همراه با مبارزه روزانه، توان ما کارگران ،بازنشستگان و بیکاران را در مقابل زور گویی های نظام سرمایه داری، افزایش می دهد. روز جهانی کارگر، روز نشان دادن قدرت ما کارگران است.
برای رها شدن از فقرو نداری، رها شدن از بی مسکنی، رها شدن از نظام کالایی آموزش و پروش پر از تبعیض، رها شدن از نظام کالایی طبقاتی بهداشت و درمان، رها شدن از هر نوع تبعیض و نابرابری، رها شدن از دیکتاتوری و استبداد نظام سرمایه داری و نیروهای سرکوب، و در نهایت رها شدن از استثمار وحشیانه نظام سرمایه داری و حاکم شدن بر سرنوشت خویش، باید متحد، متشکل و سازمان یافته شده عمل کنیم.

کارگران و زحمتکشان، روز جهانی کارگر را بر شما شاد باش می گویم. در این روز ما کارگران هم پیمان خواهیم شد که در تلاش و مبارزه روزانه تا رسیدن به خواست هایمان دست از مبارزه بر نداریم. حقانیت ما کارگران ضمن اینکه اکثریت می باشیم این است که ما خالق تمامی نعمات زندگی بشری هستیم. پس لازم است اکثریت افراد جامعه متحد شوند و برای رهایی از ستم و استثمار قدم برداریم.

گرامی باد اول ماه می روز جهانی کارگر.