|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در استقبال از اول ماه مه، روز جهانی کارگر
فراخوان مشترک جهت شرکت در راهپیمایی اول مه ۲۰۱٨ در پاریس
مشترک
یکشنبه ۹ اردیبهشت ۱۳۹٧ - ۲۹ آپریل ۲۰۱٨
فراخوان مشترک جهت شرکت در راهپیمایی اول مه ۲۰۱٨ در پاریس
رفقا و دوستان مبارز!
ما سه نیروی سیاسی ـ اجتماعی از همه ی رفقا و دوستان مبارز در پاریس دعوت به عمل می آوریم که بطور متحد در تظاهرات و راهپیمایی روز جهانی کارگر که در تاریخ سه شنبه اول ماه مه برابر با ۱۱ اردیبهشت در پاریس برگزار می شود، شرکت نمائیم و همبستگی خود را با طبقه کارگر جهانی و بویژه کارگران ایران که در ستم سرمایه قرار دارند، ابراز داریم.
کارگران جهان در تمامی ملل چون همیشه تحت استثمار، تبعیض و وضعیت اسفبار فقر مادی از طرف نظام سرمایه داری و دولت ها قرار دارند و در اعتراضات و طرح مطالبات غالبا با سرکوب پلیسی مواجه می شوند، بنابراین برماست که در روز جهانی کارگر و با شرکت فعالانه خود علیه تمامی مظاهر ستم و در دفاع از طبقه کارگر بسیج شویم.
آغاز تجمع برای راهپیمایی: ساعت ۱۴
آدرس محل تجمع: بلوار باستیل بین شماره های ۲۲ و ۲۴ ـ پاریس ۱۲
۲۴وBoulevard de la Bastille No. ۲۲
زنده باد اول ماه مه، روز اتحاد و همبستگی طبقاتی کارگران جهان
سرنگون باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی در ایران
برابری اجتماعی ـ خود مدیریتی کارگری در نبرد تا
سرنگونی دولت ـ قوانین ـ کارفرمایان
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته زنان ضد سنگسار پاریس
شورای همبستگی با جنبش کارگری ـ پاریس
جمعی از آنارشیست ها و آنارکوسندیکالیست های پاریس
۲٨ آوریل ۲۰۱٨
*************
در استقبال از اول ماه مه، روز جهانی کارگر
طبقه ی کارگر جهانی چون همیشه در یوغ و ستم نظام سرمایه داری در حالی به مبارزه مطالباتی و نیز سیاسی خویش تداوم می بخشد که در فقدان تشکل انسجام یافته طبقاتی قرار دارد و از پراکندگی رنج می برد. بورژوازی جهانی و دولت ها از چنین ضعفی استفاده نموده و در همه ی کشورها قوانین ضد کارگری را در بخش های تولیدی، خدماتی، آموزشی و درمانی به تثبیت می رسانند. جنبش کارگری در شرایطی روز جهانی خود، یعنی اول ماه مه ٢٠١٨ را برگزار می نماید که مشقت و استثمار نظام سرمایه داری بر وجودشان سنگینی می کند. این نظام مظهر و اشاعه دهنده ی فقر و تبعیض طبقاتی است و آنرا مستقیما تا سطح نابرابری حقوقی بین زنان و مردان کارگر برجسته می نماید و در نتیجه اعتراضات کارگری را موجب می شود، اعتراضاتی که مبارزات پیگیرانه را علیه موازین استثماری کارفرمایان خصوصی و دولتی، به همراه می آورد. طبقه ی کارگر جهانی با زنان و مردان برابر طلب و پیکارگر خویش، سنگر مبارزه را رها نمی سازند.
به عنوان نمونه، کارگران راه آهن فرانسه (SNCF) در اعتصاب و اعتراض بسر می برند، زیرا حاکمیت سیاسی نظام سرمایه داری اراده کرده است که ٩٠٠٠ کیلومتر خطوط کوچک راه آهن را مسدود سازد و در نتیجه تمامی کارگران و کارمندان آن بیکار میشوند و در تداوم چنین برنامه ای تعرفه های اجتماعی در سراسر خطوط فرانسه حذف گشته و قیمت ها ی حمل و نقل افزایش می یابند و اینگونه نقشه های شوم نظام سرمایه داری، گریبان خطوط هوایی را نیز گرفته است. چیزی را که در گذشته برای کارگران ادارات پست، تلفن، الکتریک و گاز صورت گرفته و بیکاری هزاران نفر را موجب گشته بود.
در ایران وضعیت طبقاتی بسی اسفبارتر از فرانسه است و کارگران نمی توانند مستقل از نهادهای کارگری وابسته به حکومت جمهوری اسلامی، مراسم اول ماه مه را برگزار نمایند. در ایران ٩٠ درصد از کارگران بصورت موقت به کار اشتغال دارند و حتی حقوقشان ماهها پرداخت نمی شود. اکثریت آنان از بیمه بیکاری و درمانی محروم اند و در حالیکه خط فقر نسبی به چهار میلیون و پانصدهزار تومان میرسد، حداقل حقوق کارگران در سال جدید یک میلیون و صدهزار تومان تعیین شده است. طبقه کارگر ایران همراه هم طبقه ای های خود در سراسر جهان در مبارزه ای مستمر با نظام سرمایه داری قرار دارد و در چنین مسیری با وجود آنکه از طرف پلیس حکومتی، تهدید، سرکوب و بازداشت می شود و رنج زندان، بیکاری و فقر را بر تمام وجود خود احساس مینماید، از مبارزه دست نمی کشد. جنبش اعتراضی دی ماه ١٣٩٦ (ژانویه ٢٠١٨)، بیانگر تعرض طبقاتی بود که در سراسر جامعه جریان داشت و به همان اندازه هراسی عظیم در دل نظام سرمایه داری جمهوری
اسلامی انداخت. همچنین مخالفت با قانون به غایت ارتجاعی ـ مذهبی حجاب اجباری از سوی دختران خیابان انقلاب، رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی را به چالش کشیده است. این اعتراضات طبقاتی با سیاست لیبرالی عمیقا فاصله داشت و در نوع خود بمثابه جنبشی بزرگ و سراسری، بی سابقه بود که هنوز هم بصورت پراکنده ادامه دارد و میرود تا بار دیگر (در فقدان آلترناتیو طبقاتی سازمان یافته)، شعله ور گردد. بنابراین ما سه نیرویی که برای عدالت و برابرطلبی اجتماعی و در دفاع از جنبش کارگری می رزمیم، امسال با چنین دستاورد های ارزنده ای که می تواند نقطه ی عطفی برای مبارزات همه جانبه و پیگیرانه آتی باشد، به استقبال اول ماه مه، روز جهانی کارگری می رویم.
زنده باد اول مه، روز همبستگی بین المللی کارگران
پیروز باد پیوند اعتصابات کارگری با خیزش گرسنگان در ایران
سرنگون باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی در ایران
برابری اجتماعی ـ خود مدیریتی کارگری در نبرد تا
سرنگونی دولت ـ قوانین ـ کارفرمایان
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته زنان ضد سنگسار پاریس
شورای همبستگی با جنبش کارگری ـ پاریس
جمعی از آنارشیست ها و آنارکوسندیکالیست های پاریس
۱٧ آوریل ۲۰۱٨
1er Mai de combat en France et en Iran
La classe ouvrière poursuit, dans le monde entier, la lutte revendicative et politique alors qu’il lui manque une organisation forte. C’est pourquoi la bourgeoisie et les Etats ne cessent de légiférer contre les acquis sociaux aussi bien dans les secteurs de production que de service. L’éducation et la santé sont leur cible préférée. Le mouvement ouvrier célèbre le 1er Mai 2018 sans que l’exploitation du système capitaliste soit moins lourde. Le capitalisme est responsable de la pauvreté et de l’exclusion se répandant davantage et de l’inégalité des salaires entre les ouvrières et ouvriers. Les protestations ouvrières contre l’exploitation visent aussi bien le patronat privé que celui du secteur public. La classe ouvrière riposte avec des femmes et hommes combatifs pour l’égalité.
Les cheminots de la SNCF mènent en ce moment une lutte remarquable contre l’Etat capitaliste qui veut supprimer 9000 kilomètres de lignes de chemin de fer, licencier des salariés, augmenter les prix et attaquer les acquis sociaux. Les lignes aériennes sont aussi dans le viseur. L’Etat capitaliste a déjà mené des attaques similaires à la Poste, à EDF et à France Telecom qui n’ont eu pour résultat que plusieurs milliers de licenciements ou de suppressions de poste.
Les ouvrières et ouvriers en Iran sont dans une situation pire qu’en France. Elle/Ils n’ont même pas le droit de descendre dans les rues pour le 1er Mai indépendamment des organisations de l’Etat islamique. Plus de 90% d’entres elles/eux travaillent en CDD. Une masse considérable d’entre elles/eux ont des mois d’arriéré de salaire. Leur sécurité sociale est aléatoire. Alors que l’Etat déclare que le seuil de pauvreté est d’environ 700 € par mois, il fixe avec le patronat, le salaire minimum à 170 €. La classe ouvrière mène des luttes en Iran alors qu’elle est constamment menacée d’arrestation et de prison. Une révolte de dix jours, fin décembre 2017 et début janvier 2018, a fait trembler le régime capitaliste de la République islamique. Les femmes mènent quotidiennement une lutte admirable contre la loi réactionnaire – religieuse du hidjab obligatoire. La révolte de décembre – janvier derniers était ouvertement contre les politiques néolibérales du gouvernement. Elle continue sous diverses formes pour s’enflammer de nouveau malgré l’absence d’une alternative de classe. Nous qui luttons pour la justice et l’égalité sociales, célébrons le 1er Mai 2018 en appréciant la récente révolte en Iran.
Vive le 1er Mai, journée internationale de la solidarité ouvrière
Victoire aux grèves ouvrières et à la révolte en Iran
A bas le régime capitaliste de la République islamique d’Iran
Egalité sociale - Autogestion ouvrière dans le combat pour le renversement de l’Etat-Lois-Patronat
Vive la liberté - Vive le socialisme
Comité des femmes contre la lapidation - Paris
Conseil de solidarité avec le mouvement ouvrier - Paris
Collectif d’anarchistes et d’anarcho-syndicalistes - Paris
Le 2018/04/17
.
|
| |