بار دیگر روز جهانی کارگر از راه می‌رسد و کارگران، ابزارها را رها می‌کنند و از پشت ماشین‌ها و میزهای کار و از کارخانه‌ها و کارگاه‌ها بیرون می‌آیند. در سپیده دم اول مه، برپاکننده‌گان بناها و آسمان خراش‌ها، بافنده‌گان، معدن‌چیان، صاحبان اندیشه‌های بلند و همه‌ی تولید‌گران نعمت‌های جامعه بشری، لباس‌های تازه می‌پوشند، در خیابان‌ها رژه می‌روند و در سبزه‌زارها، گرد هم جمع می‌شوند.
در سحرگاه اول ماه مه، با اولین طلایه‌ی خورشید، آسمان رنگ آتش شعله‌ور می‌گیرد و کارگران سرتاسر گیتی، این سرود دیرینه را سر می‌دهند: برخیزید زنجیریان گرسنگی/ خود به رهایی خویش برخیزیم / جهان از بنیاد دیگرگون می‌شود/ و فردا آفتاب جاودانه خواهد درخشید.
در اول ماه مه، کارگران چهار گوشه‌ی جهان، از شمال افریقا و خاورمیانه تا کانادا و امریکای جنوبی، از خیابان‌های پاریس و لندن تا شیکاگو و استانبول، فریاد برابری‌طلبی و عدالت‌خواهی و شعار نان و آزادی برای همه‌ی بشریت را رسا‌تر از همیشه بر پرچم‌های خود در اهتزاز می‌گیرند. آنها در روز جهانی کارگر اعلام می‌کنند که بیکاری و گرسنگی، فساد و اعتیاد، نظامی‌گری و تروریسم، کشتار کودکان، زنان و مردان با سلاح‌های مرگ‌بار، تبعیض و بی‌حقوقی، سرکوب پلیسی اعتراض‌های اجتماعی و سلب آزادی بیان و عقیده و همه‌ی مصائب مناسبات سرمایه‌داری، باید پایان یابد. کارگران در اول ماه مه، شعار همبستگی و اتحاد و مبارزه برای برپایی دنیایی برابر و عاری از ستم و استثمار را سر می‌دهند و می‌سُرایند که زمین یکی‌ست و نباید آن را تقسیم کرد و ثروت، سرمایه‌ای‌ست که هر کسی حق دارد از آن بهره‌مند شود.
کارگران ایران نیز در اول ماه مه (١١اردیبهشت)، هم‌آوا و هم‌صدا با دیگر کارگران جهان، خواسته‌ها و مطالبات خود را در قطعنامه‌های روز جهانی کارگر اعلام کرده و در پلاکارد‌های مراسم این روز، نصب می‌کنند. آنها خواهان پرداخت حقوق‌های معوقه خود، ممنوعیت اخراج، لغو قراردادهای موقت و پیمانی و تضمین امنیت شغلی، آزادی بیان وعقیده برای همه‌ی شهروندان و حق ایجاد تشکل کارگری و افزایش دستمزد برابر با حداکثر استفاده از امکانات زندگی شایسته‌ی انسان امروز، و... هستند.
اول ماه مه، روز عید جهانی کارگران در راه است، این جشن را با شکوه برگزار کنیم.
گرامی باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر
زنده باد همبستگی کارگری
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری - ٢٦ فروردین ١٣٩٠