از فقر و از گرانی مردم به تنگ آمدند

بیش از ٧۵ درصد مردم ایران زیر خط فقر زندگی می کنند و این شرایط روز به روز وخیمتر می شود. از یکسو تورم افزایش می یابد و از سوی دیگر دستمزدها متناسب با تورم افزایش نمی یابد و نرخ بیکاری هم دائما سیر صعودی طی می کند. بنا بر این مردم هر روز بیشتر تحت فشار قرار می گیرند ، اکثریت جوانان امیدی به آینده ندارند و درصد بیکاری در میان آنها بسیار بالا است . ما کارگران نیز که اکثریت مردم را تشکیل می دهیم تقریبا همگی با وجود آنکه هر روز بیشتر و بیشتر کار میکنیم تا سرمایه داران فربه تر شوند ، زیر خط فقرزندگی می کنیم و شدیدا تحت فشار روزگار می گذرانیم . آقایان سرمایه داران و از آن جمله کاندیداهای ریاست جمهوری در زمان برگزاری انتخابات با بوق و کرنا اعلام می کردند که تورم را مهار خواهیم کرد و دستمزدها را افزایش خواهیم داد.

این بار نیز آقای احمدی نژاد با وعده و وعیدهای فراوان از جمله افزایش مناسب دستمزد، آوردن پول نفت بر سر سفره مردم و مهار تورم بر سر کار آمد، اما هنوز مدت زیادی نگذشته که تمام وعده های خود را زیر پا گذاشته و باعث شده بشدت به همان حد اقل معیشت ما نیز تعرض گردد.

حد اقل دستمزد نه تنها متناسب با تورم اعلام نشد ، بلکه در ابتدای سال برای کارگران موقت ١٨٠ هزار تومان اعلام گردید . اما با گذشت مدت کوتاهی مبلغ ١۵٠ هزار تومان تصویب گردید . براستی چگونه می توان با این دستمزد و اینهمه گرانی کمر شکن زندگی کرد؟ چرا باید کودکان ما بیشتر از این تحت فشار قرار گیرند ؟

اما آقایان سرمایه داران به همین ها هم اکتفا نکردند واز ابتدای سال تا کنون در چند مرحله قیمتها را افزایش دادند. پس از یک مرحله افزایش قیمت، در اسفند و فروردین، در اردیبهشت ٨۵ دو باره شاهد افزایش بی رویه قیمتها هستیم .

افزایش قیمتها به ترتیب به نقل از روز نامه شرق چنین بوده است : بر اساس گزارش بانک مرکزی قیمت ١٨ نوع ماده غذایی طی خرداد ماه سال جاری به نسبت سال ٨٤ افزایش را تجربه کرده اند. قند و شکر ٨/٢٧ درصد حبوبات ٤ درصد لبنیات ٤/١٧ درصد نوشابه ٩/ ١٤ درصد گوشت قرمز ٣/١٢ درصد سبزی های تازه ٦/١٠ درصد میوه تا زه ٨/٩ درصد عسل ٦/١١ درصد برنج ١٦ درصد پوشاک آماده ١/٧ درصد پارچه ٤/٦ درصد کفش ٨/١٠ درصد میزان اجاره خانه در تهران ٤٠ درصد خدمات ساختمانی ٧/١۵ درصد مبلمان ۵/٩ درصد لوازم برقی ٣/١١ درصد خدمات مورد استفاده در خانه ١/٧ درصد لاستیک اتومبیل ١١ درصد کرایه تاکسی ٧/١٤ درصد کرایه اتوبوس داخل شهری ٩/١٨ درصد کرایه مسافرت هوایی ١/١٠ درصد بلیط سینما ٢۵ درصد (در تهران) وبلیط سینما در شهرستانها ٣/١٢ درصد.

بنا بر این می بینیم که چگونه ما را تحت فشار قرار داده اند و قدرت خرید ما را کاهش می دهند آقایان سرمایه دار که از قبل ما هر روز میلیاردها پول به جیب می زنند، حا لا با بالا بردن تورم سود خود را چند برابر می کنند و ما را بیشتر تحت فشار اقتصادی قرار می دهند. در صورتی که همگی ما می دانیم قیمت نفت تا چه حد بالا رفته و چند سالی است که دولت مازاد بودجه دارد و میلیاردها دلار از این راه به جیب زده است ، این ثروتها که ما می آفرینیم و ثروت حاصل از قیمت نفت متعلق به ما و دیگر مردم زحمتکش که زیر خط فقر زندگی می کنیم است، اما حرص و آز سرمایه داران را پایانی نیست مگر اینکه ما کارگران بپا خیزیم متحد شویم و این نظم گندیده و اینهمه نا برابری و بی عدالتی را از بین ببریم . دولت سرمایه داران هر چه ثروتمند تر می گردد خرید سلاحهایش ، تعداد زندانهایش و دستگاه سرکوبش نیز افزوده می گردد. پس باید چاره ای اندیشید. هیچکس بجز خود ما بر ما دل نمی سوزاند، باید حق و حقوق خود را باز پس ستانیم و همه ثروتها متعلق به ما که از ما دریغ شده است را باز پس گیریم.

چند روز پیش در روزنامه خواندیم که از مقطع بر سر کار آمدن احمدی نژاد در شهرداری تهران ٣۵٠ میلیارد تومان " هزینه شده" که دارای هیچ سند و مدرکی نیست و پس از آنکه سرو صدای آن بلند شد رئیس شورای شهر تهران با وقاحت تمام اعلام کرد که : " این مبلغ جهت مهمانی ها و تشریفات در شهرداری هزینه شده و نیازی به سند و مدرک ندارد." این فقط یکی از نمونه هایی است که نشان می دهد سرمایه داران چطور به غارت مامشغولند و در این راه چه پولهای هنگفتی به جیب می زنند.

اگر ما در شرایط کنونی قادر به آن نیستیم که این نظم را دگرگون کنیم ، نباید خودمان را دست کم بگیریم ، با هر اعتراض ، اعتصاب ، تجمع، تشکل و سازماندهی ، افشا گری وآگاه کردن دیگر کارگران ، یک میخ به تابوت نظم کثیف سرمایه داری زده ایم . مبارزه ما یک پروسه تاریخی است ، که هر کدام به سهم خویش می توانیم طی شدن آنرا تسریع کنیم . هم طبقه ایها ، باید از این لجن زار بیرون آمد ، بسوی دنیای نوین ، به پیش.

اتحاد کمیته های کارگری

٦/۵/٨۵